Alle inzendingen over weergoden

De weergoden mennen zwarte paarden door ‘t uitspansel, schrikbarend als de hel Hun sporen glinsteren fel en in de lucht kletteren hier en daar de karwatsen De wind giert en toont als een bondgenoot zijn kracht.…

Och Weergod, hoor mijn smeekbede toch aan en geef dit fraaie kledingstuk Uw zegen, U ziet toch ook hoe mooi die rokjes staan.…

Vertel ons, weergodin Diana Woei Wat ziet u in uw fraaie glazen bol Slaat ginds een oude weergod weer op hol Als vader van El Nino zonder boei?…

vallende blaren Eikels en kastanjes beukennootjes Alsof het er niet voldoende waren Liggen op de grond, worden vertrapt tot mootjes De herfst met regen en harde wind Soms stormen vlagen en wat dies meer zij Als het spelen met een kind Blaadjes vliegen zij aan zij De herfst met zijn vroege donkere dagen Avondjes vroeg, een warm bed Laat de weergoden…

als fietsers proberen thuis te komen voor de bui losbarst, blijf ik me verwonderen over mijn hand in de jouwe geborgen en wel, mijn stappen naast die van jou, bijna even snel, mijn adem maakt wolkjes in de lucht, jou adem langs mijn gezicht als in vogelvlucht, als takken zwiepen, hard in de wind, voelen we ons tegen de weergoden…

kind Een zachte bries ontsteekt het vreugdevuur dat stoeit met zijn vlammende schaduw onnavolgbaar en onvermoeid Als de zee bij de rivier vandaan vloeit spuwt zij hoge golven waarin scholende vissen volgzaam worden opgetild uit de luwte In gedachten schenk ik je zilveren vleugels als je richting hemelpoort snelt en als de waaiende weergod…

Wodan op je achtbenige paard Weergod met je witte baard Woest tekeer met lange speer Woelige wereld van weleer Wodans wachters weten Wie is hen vergeten? Witte bliksem uit de hemel haven Wilde wolven en twee zwarte raven 1977.…

de zeilen, niets kon ons dat verhinderen wij zagen een toekomst in de blauwe lucht vol mooie herinneringen Maar een onschuldig zomerbriesje ontaardt soms ook in een storm dan moeten wij laveren, in een wereld vol wildstromend water, van slagregens deinend op de golfslag alle zeilen bijzetten voor later de zon schijnt niet altijd en de weergoden…

in de zeilen, niets dat ons kon verhinderen wij zagen een toekomst onder de blauwe lucht vol mooie herinneringen Maar uit een onschuldig zomerbriesje ontaardt soms ook een storm dan moeten wij laveren in een wereld vol wildstromend water met slagregens en golfslag alle zeilen bijzetten voor beter later, de zon schijnt niet altijd en de weergoden…

Tegen beter weten en willen in zullen de paden versmallen de toekomstige weergoden zijn ons in die zin niet goed gezind Zetten we daarna liefde enkel om in zerken, in levenloze dingen. Wordt het nog gevaarlijker om die pagina’s in kranten te lezen, is het nu het nu, valt daar niets aan af te dingen buiten doorzingen.…

de wind in de zeilen, niets kon ons verhinderen wij zagen een toekomst in de blauwe lucht vol mooie herinneringen Maar een onschuldig zomerbriesje ontaardt soms ook in een storm dan moeten wij laveren, in een wereld vol wildstromend water in de regen op de golfslag alle zeilen bijzetten voor ons samen later de zon schijnt niet altijd en de weergoden…

Vertel ons, weergod Hiemstra in het leder De golfstroom stijgt toch warm op uit de zee Vertel het aan de fruitboom langs de Ee Van bliksemslingeraars met ganzenveder Bestaat een kans van één op tien miljoen Dat farao de zonnewichelaar Een show van streptococcen geeft met staar Iets wat wij in geen duizend jaar gaan doen?…

In de notendop van deze terugkeek passeert de najaarsstorm van een oude weergod de revue en een Romeinse halfgod die een Griekse held te kijk zet... een half verstaander weet meteen over wie ik het hier heb: Ajax, Hercules en - excusez le nom - een zekere Gerrit...…

Waar is de bal, wat een lol De moeheid is opeens verdwenen En niks is ons te dol Met mijn voeten in de zee Neem ik dan een moment van rust Laat alle stress wegglijden In de golven aan de kust Ik bedank de godin van water Graaf mijn voeten in het zand Dan komen jullie aanhollen Duwen de bal in mijn hand Speeltijd is weer aangebroken Weergoden…

. ------------------------------------------ FLARDEN MIST Weergod Hiemstra had het volk verkondigd Dat het midden van ons land ten zuiden Der meren van de Flevobinnenzee Geteisterd werd door lagen dichte mist Dat deze zich des nachts had uitgebreid Tot gans de hoge noordelijke helft Van 't ons omringend lage polderland Alsmede…

Buiten poorten der idylle zamelde zich reeds het volk, uiteenlopend in rang en stand, jan en alleman waren de weergoden ter wille Een dokterszoon, een querulant een dominee aan hem verwant en niet veel later arriveert janhagel op de bicycletten Maar alras vermeit men zich bij kramen waar de kunstenaars de pottenbakkers en bekwame…