Alle inzendingen over weggegaan

Het overvalt me soms ineens en rolt er een traan langs m'n wangen als ik aan een geliefde denk die is weggegaan Ik kan niet uitleggen wat ik dan voel maar een ieder weet wat ik bedoel want een geliefde die er niet meer is blijft toch altijd een gemis herinneringen zijn dan een geschenk die m'n hart zal blijven verlangen…

Tot je om 23.14 uur bij me bent weggegaan.…

je bent niet weggegaan maar kijkt me uit de spiegel aan jij tekende de lijnen in mijn gezicht gaf kleur aan oogopslag in samengaan veranderde mijn stugheid in een warme open lach ik herken je in mijn spiegelbeeld jij die naast me staat en voortaan met mij verder gaat…

zo plotseling, zo onverwacht zomaar weg, JIJ, wie had dat gedacht jij kijkt me aan en pakt mijn hand toen kreeg jij een hartstilstand plotseling is het afscheid daar zo abrupt, zo raar voorgoed bij mij weggegaan lamgeslagen blijf ik staan niet eens een laatste zoen ineens is het niet meer nu....maar toen…

het was geen vlucht je laatste zucht slechts een verplaatsen in uniek verbazen alleen de andere ogen keken ongerust enkele heel opgelucht na jouw loslaten je ziet ze staan uit die kring ben je weggegaan voelt hun verdriet maar weet jouw leven niet voor niets…

Ben bij je weggegaan. Waar is mijn strippenkaart?…

jij bent op vleugels weggegaan op zoek naar nieuwe einders voor jou heeft alles afgedaan met verte als bevrijder in scheervlucht kijk je om en zweeft over de plaats waar jij niet aarden kon langzaam neemt het cirkelen een eind tot jij in strakke vlucht verdwijnt…

Zonder mij, is ze weggegaan naar ver hiervandaan. En zonder haar overleef ik dit niet. Mijn verdriet. Én leven gaat verder, Ook al wil ik dat niet. Want het jouwe is al 2 maanden geleden voor altijd gestopt.…

Voor jou lieve meid mijn hart is bij jou En zal daar altijd zijn omdat ik van je hou Jaren was je vlakbij nu is het zo eng stil Ik mis je om me heen alles lijkt nu zo kil Het doet me verdriet dat alles zo is gegaan Papa niet meer wilde met jou is weggegaan Alles wat ik liefhad dat is er plots niet meer Zonder woorden verlaten mijn…

je keek me aan een vreemde in de spiegel met mijn naam je ogen zeiden woorden die ik niet verstond je mond leek op de mijne zag je gebaar een lach vol kleine weetjes ik zwaaide maar een beetje ben weggegaan keek achterom en zag ons samen vol verbijstering in de spiegel staan…

jij hebt de macht om met de zee te spreken voor jou rollen de golven aan kammen schuim in overslaan ik zie het water gaan in terugloop van het strand en schreeuw ik kom er aan waar stilte mij ontvangt samen zijn wij weggegaan de zee ruist nog jouw naam…

Langzaam aangelopen, snel weer weggegaan Nog één blik aangeworpen, nog één keer een laatste traan Nu ben je hier opgesloten, hier in mijn ziel, een eigen cel De tranen gestopt met vloeien maar de pijn die blijft nog wel Hoewel ik nu niet meer kan huilen, dit wil niet zeggen dat ik haar niet mis Ik kan je vertellen, ik kan je zweren…

Water, dat in wijn verandert Thuiskomen terwijl je dacht te zijn weggegaan. Dromen met je ogen open: samen zijn door alleen te staan. Nemen is geven Dood is leven, elke zwakheid wordt in kracht volbracht. In de paradox is elke tegenstelling opgeheven: Dag wordt nacht en nacht wordt dag.…

Na een uurtje te lopen ijsberen, ben ik behoorlijk bekoeld weggegaan. Hij hoefde nooit meer iets te proberen, want hij had me ijskoud laten staan. Hij zou geen woord meer van mij horen. De lippen voor altijd bevroren!…

En nergens is stilte Zo breed als hier Nergens is dood Zo levend Een graf tussen graven Zwijgend van achter glas Kijk jij me aan Alsof je nooit Bent weggegaan Alsof je zeggen wil Met schalkse ogen Blijf niet te lang Blijf niet zo staan In deze kou Straks zal je er nog dood van gaan.…

De zaaier ging uit om te zaaien en hij zaaide woorden woorden, die wortel schoten geworteld in kwade aarde om daar kwaad bloed te zetten onkruidsverdelgers hielpen niet de zware zwarte leugens bleven welig tieren en kwamen met kommer en kwel , kwaadaardigheid kwam met pijn die nooit is weggegaan..…

Vandaag zag ik de zon opgaan mogelijk nooit zo mooi ik lette daar toch niet zo op nu jij bent weggegaan goed dat er wolken zijn waar de zon zich in verstopt en in de grijze regen naar wat verkoeling zoekt maar wat de zon ook denkt of doet dat is me om het even net als de klokken in het dorp en t ontwaken van het leven…

ik sloeg bleek uit toen ik vernam dat je was weggegaan om mij te zoeken. ik ben dus rap naar huis gegaan en zit nu ontdaan op je te wachten. overdag schrijf ik wacht, maar het zijn die nachten ... ik heb een flesje melk gekocht en de whiskas die je mocht.…

hoorde zacht de krontjong spelen het neuriën uit vele kelen zag het dansen en elkaar beminnen op eenstemmigheid van binnen wist het spel van handen en van vingers buiken draaiden eigen vlinders en de vinders vlogen mee langs palmen en een volle maan nooit ben ik daar weggegaan…

tranen onstaan door verdriet ze zijn gevallen omdat jij mij achterliet plots ben je weggegaan op een briefje had je deze woorden staan je zei dat je nog steeds van me hield maar waarom waarom heb je deze liefde dan vernield ik voel me eenzaam en alleen ik hou van jou als geeneen de tijd samen was zo fijn en weetje iefste jij zal…

de maan is weer weggegaan nu jij de stilte leeg naast het janken van de hond legt ik draag het gehuil uit armoede omdat mijn handen en ogen moe zijn en ik geen andere slaap kan vinden voor deze besmette dood doortrokken in de grond zinkt het braaksel naar zilte nachten zelfs de hond ligt aan mijn voeten overdag…

ik zag hoe zij het gordijn scheurde dat zon kleurde uit de eerste hand ze humeurde morgens vreselijk had aan ochtendlicht altijd al het land er was geen verontschuldiging zon watervalde ongestoord de kamer in ze is snel weggegaan heeft als genoegdoening alle deuren van het huis open laten staan om aan deze illuminatie door…

Waren die tijden toen maar stil blijven staan, dan was je niet al bij mij weggegaan. Wist ik maar niets van die andere jongen, Nu ben ik verslagen want het is tot mij doorgedrongen. Nu laat jij mij hier achter in de kou, lieverd, je weet maar half hoeveel ik nog van je hou.…

durfde het risico niet dragen een nieuwe afwijzing te horen, nog meer willekeur voorzag, ach het werd nooit als tevoren maar was er wel die ene dag stil, alleen, verloren, ben zacht en sluipend weggegaan, zonder ooit antwoorden te horen op vragen niet gesteld.…

Denk aan mij als je mij vertrouwt voor altijd ben ik bij je ook al werd ik niet oud dat staat daar buiten kijk eens door de ruiten dan zie je mij staan kijk goed, ik ben nooit bij je weggegaan denk aan mij zodat je weet dat ik van je hou over de grens heen stuur ik je mijn liefde twijfels zijn er geen ik hield van jou tijdens mijn leven…

Zonder woorden nam je afscheid, zomaar weggegaan, Ik zal dit moment altijd blijven haten.…

Wanneer heb ik volledig afgedaan, of zal jij zijn weggegaan? Ik pas niet langer in het plaatje, o, verdraaid rot op, ik haat je.…

je zei dat jij geen schoonheid was maar je straalde warme kracht droeg je haren in engelendracht compleet met hemelse lach ik stond perplex door je verschijnen voelde schuchterheid verdwijnen jij raakte me diep in mijn ziel wist dat ik meteen voor je viel samen zijn we weggegaan vlinders wolkten als guirlandes achter ons aan…

jouw kleine leven was te vroeg uit mijn lichaam weggegaan, ik droeg niet meer maar wel droeg ik jouw namen overal waar dichte ogen tegen lege woorden leefden sprak ik ze niet uit, ze kwamen en ze vielen weg maar toen sprak ik een engel, aan een naamloos graf zij gaf je de kleur van zachte hemels en aan mij het kerven, in een oude bedelstaf…

de woorden kwamen zacht uit je mond maar de echo’s vlogen messcherp in het rond zinnen nog vatbaar voor rede en gevoel weerkaatsten als dolken troffen dodelijk doel het was geen stortvloed waarin ik verdronk maar iedere druppel brandde als gif in mijn wond in jouw ijskoude stilte ben ik weggegaan in liefdeloosheid kan geen warme…