Alle inzendingen over werelden

De wereld lijkt een weduwe, zwart, oud en vies. De spinnenweb met haar verstorven draad. Weg te halen. Ze wordt steeds maar zwarter en moet grondig gestofzuigd of liever keurig gestoomd tot in de kleinste kloof, stof. Weg te halen. Donker en enge spinnenkop. Pinnige vrouw. Kreng en kribbig. Stof voor de ragebol.…

De naam van onze God is groot Dat heel de wereld Hem moge prijzen En Hem alle eer en hulde bewijzen Want Hij is onze redder uit de nood. Laten we ons buigen voor de Heer Onze Koning, onze machtige God Die bewogen is met ons aller lot Hij wil voor ons zorgen, steeds weer.…

Ze zijn 'kind van de rekening' er wordt niet naar hen omgekeken De straat... hun woonoord hun domein bij weer bij wind, hun onderdak Dagen rijgen zich aaneen tot weken zonder uitzicht ........'n gapend wak dat het daglicht niet verdragen kan geen troost biedt of bood ..........in een omarmen De straat... enig maat van…

wereldlichtjesdag voor al de kinderzielen kaarsjes overal !…

Toen moordenaar molenaar werd en molenaar moordenaar toen zag ik de macht van de taal die onschuld tot schuld maalt en omgekeerd met de huik naar de wind van het regerend tijdsgewricht Er zijn woorden die niet meer mogen gehoord het woord selectie is schuldig, kun je niet meer gebruiken concentreren, concentratie kan ook niet meer Het…

kaarsen branden al zijn het er nooit genoeg voor alle tranen die zullen stromen om degenen die de weg naar huis nooit meer terug zullen vinden…

Bloem blad blad bloem Zuurtje touw zuurtje cirkel Wortel oor wortel neus Voet vlakje vierkantje vogel Vlieg vogel vlieg punt Plus zuurtje plus gras Duim duim duim blad Liniaal weggetje voet stof Steen steen weggetje wimper Oor vlakje bloem bloem Bel bloem touw vlakje Driehoek driehoek vogel vogel Kom kom ruit wimper Wind vlieg vlieg wolk…

maar er komt een eind aan dat ongelijk want de wereld wordt steeds warmer!…

Met zonneschijnsel lijkt lente -merkbaar- in de lucht Is het slechts van lente 'n fluisterend gerucht? De dag -zichtbaar- langer priemend groen .......in gras 'k verzucht hardop: Als het toch maar eens zover.... was.…

Even is er 'n vleug van Middeleeuwen Zie je de monniken op rij die monotoon hun liederen zingen Hun -spreekwoordelijk- zwijgen in alle talen Hun handschrift -lichtschuw-opgeborgen in aloude analen Niet gehecht zijn aan aardse dingen hun sobere pij... Aan elke mode, gril doen wij mee schoeisel en kledij noch blootvoets…

Een dijk van een vrouw ben jij Geen zee gaat je te hoog Jij bent eb en vloed het 'Luctor en emergo'.…

blijf nu eens - zegt ze in mijn wereld waar luchten altijd blauw regen niet striemt en toverballen in blijde afwachting van kleur verwisselen niet van gedaante waar niets verdwijnen kan ook jij niet en dan kijkt hij haar aan - niet gewoon maar vijftig graden warm en lang zij wankelt en smelt wees maar niet bang zegt hij terwijl…

Ook al is het lang geleden, de oorlog is nog niet voorbij Wat behoort tot een ver verleden Wat vieren we eigenlijk op vijf mei? De bommen en granaten, als je stil bent, is het net of je ze weer hoort de ravage op de pleinen en de straten Woekeren de wapens niet altijd ergens voort? Is er werkelijk vrijheid verworven in het bloed dat vergoten…

sedert corona bijna alles uitmoordt sterven er geen anderen meer althans... in kranten lees ik niks meer laat staan al die verhalen die je soms hoort!…

De dichter spreekt een geheimtaal in z'n verhaal huist meer stilzwijgen Hij treft muren zonder oren en bij de doven geen enkel onthaal Geen hond taalt naar zijn poezie z'n bundels onverkocht Geen handen.. kan hij op mekaar krijgen men gaat aan 'm voorbij Als ie z'n ronde doet, podia beklimt achter katheders ....plaats…

Mijn droombeeld spiegelt via jouw ogen in een fata morgana tot een geheel tot het fotografische toekomst in mijn brein naar een ideale wereld die ik met jou deel.…

Tot stilstand is ie gekomen na begaanbare wegen bijna onbegaanbare weggetjes Na gebaande paden bijna ongebaande paadjes in de groene wildernis ......de droge steppen Doorkruisten waterlopen en woestijn het mijn en dijn van vreemde volken Ze werden maatjes waarover stil te zwijgen niet te reppen de chauffeur & het automobiel…

Een vaste burcht is onze God Die alles bestuurt en blijft regeren Dat heel de wereld Hem moge eren Onze Heer, die begaan is met ons lot. God is een toevlucht voor de zijnen Hij houdt ons vast in Zijn handen Waar we ook mogen belanden Hij laat Zijn licht over ons schijnen.…

De zee willen zien de branding, golven het lage zonlicht dat erop spettert Maar vooral is het... het -hoorbaar-ademhalen van zee Haar gefluister en lachen haar ach en wee herkennen we niet ....onze emoties? wandelend of joggend langs de verhalende zee.…

koeien voor de authenticiteit en overigens genoeg groene plaatjes voor mij om in te vermeien En dan links van mij net op de rand het begin van faciliteiten met fabrieken en zo, net buiten ’t zicht voor als ik honger of dorst heb of een kettingzaag bijvoorbeeld mocht ik die nodig hebben Ik denk het, dus bestaat het althans in een ideale wereld…

zolang kinderen uit hun moeder worden gebombardeerd mensen worden verhandeld als slaven familieleden worden uitgemolken om geld machtshebbers steeds viezere spelletjes spelen zolang vrouwen nog altijd worden verkracht oorlogsmisdadigers glashard hun daden ontkennen kinderen worden gehersenspoeld om zich in te zetten voor geweld nog altijd…

I We lopen, beiden, aan de Waterkant Je kijkt me aan maar ziet me niet Alsof de wereld door je iris vliedt Ik begrijp: ik zit al aan je binnenkant II De mensen willen je naar hún beeld en gelijkenis kneden als een golem, uit modder, zwijgend en zonder rede, een dommekracht, zeven maal omlópen: “Shanti, shanti, dahat, dahat”.…

Jezus, onze Redder, onze Heer Hij heeft de wereld overwonnen Een nieuw leven is begonnen Zijn liefde keert steeds weer. Jezus, Hij heeft voor ons geleden Onze schuld heeft Hij gedragen Hij heeft de bittere dood verslagen En de strijd der wereld gestreden.…

Eens stelde ik mij de wereld voor, in mooie woorden uitgestald, het scheppen in het klein. Helaas, zijn ze niet uitgekomen. Misschien zweven ze nog ergens boven het smalle rotspad, in hun bevlogen staat. Kwamen ze in een vlucht terecht, die spontaan landde in een treingesprek.…

Het komt zoals het komt Het gaat zoals het gaat Dit is het leven Dit is waar het staat Dit zijn de feiten Dit is ons zijn We geven toe En voorkomen pijn We zijn allemaal speciaal En doen ons leven Welkom in de wereld Laten we gaan geven…

Helaas in de wereld, is dat niet atijd zo.. De oorlogen en ruzies maken het bijzonder lastig, om Pasen te vieren op deze aarde. Paasfeest, hopelijk met oog voor een ander, die liefde en gezelligheid nodig heeft.…

wat zou ik graag veel groter zijn toch dan de mensen en de dingen in de wereld om mij heen wat zou ik graag de verbazende werkelijkheid van ons doen en laten dan veranderen kunnen wat zou ik graag voor mensen groot en klein overal ter wereld dan ruimte maken kunnen wat zou ik graag tussen rijk en armoe de bron voor haat en nijd…

DODIJNENDOM Tussen verschoning en overjas de gepoederde hoop, de dracht, de klokkende buik, de lebbige lach. Achter de hand. Psalmen en gesnik. Er is een pak voor ieder leven. Plunje. Boel. Paradekleed. Ieder is gelijk de ander andersom in hem gekleed. Rokend. Leppend of onthoudend. De mens is zijn bef, zijn lus, zijn trens, zijn pat…

Het rotsblok dat vanuit het niets opdook - Een eigenzinnige asteroïde - Die moeten we de toegang streng verbieden, Die eigenheimer zweeft hier bloedlink spook. Wellicht valt hem een warm onthaal ten deel, Mits hij wel keurig zweeft in het gareel.…

De wereld staat in Een afgekoeld bad de dag Moet nog beginnen…