Alle inzendingen over wie leest nog een bo

Bo Bo Bo Bo Bo Bo Bo Bo... Inderdaad, André van Duin zingt over haar.…

ik droom je een wolk en laat haar dansen twee hemelhoog en 's avonds wordt zij een ster en fonkelt zacht precies zoals ik van een wolk verwacht…

de echo raapt haar stappen op een hart dat wacht ongemerkt achtergebleven zij zoekt de stille diepte op hoe zon in water leven schept wie leest in een zee van taal door de letters heen…

Zijn akkoorden snijden door me heen Slepen me mee als hij speelt Naar een plaats ergens in de hemel Rustend op zijn melodie…

Jij bent een schat Jij bent een wonder Jij bent speciaal Jij bent bijzonder…

Verder. Een ruis in het gewone. Geen adem in open lucht. Lopen maar toch stil staan. Voor realiteit op de vlucht. Wel willen, maar niet kunnen. Wie ontwaakt ons? Welke redder? Stilte… Besef… en dan Verder.…

zij schetst lijnen met haar lichaam in de ronding van mijn O zuchtend luister ik vol passie trommel zacht de maat op Bo…

Je muist zachtjes door mijn haar Ik krijg een erogeen gevoel Oh was ik maar, Immuun tegen je gewoel…

jouw hart veroud door tijd en gedragen door een hand vol gedachten is je kaars het verblindend licht in de vele reizen naar de kwelders van ons Wad jouw snuit vol reizen en aankomsten geuit door het doffe water in je ogen verwoordt het geblaf als een streling in jouw stem ik begrijp je en ik volg je schreden door het wankel gras wie je…

ze is roze en korenblauw zacht en blij haar blik onderzoekt vraagt dan glimlacht ze een ster heb ik zelden zo zien schitteren alles rond haar gloeit als in het zeldzame licht van een avondschemering ze is Bo ze maakt me compleet…

Het verschil tussen Caroline en Marc is de liefde en dan met name de liefde de warmte, de genegenheid van Caroline voor haar moeder, haar overleden man, haar zonen, haar broer, de boeren, de burgers die warmte is zo voelbaar bij Caroline die is amper te vinden bij Marc en dat is jammer voor Marc en door hem voor ons, het volk het…

Ons Tommeke vreet treurig de bo(o)nen.…

amandelk rullen pizzab roodjes soepst engels bo terk oekjes zaan zesnij der sui kervrij ebonbon netjes lek ker lekkerrrrr Numero 76!!! Wie heeft er NUMERO 76??!!!…

als je me leest als een kasteel-roman, kun je een deel van m'n hart vinden, maar zie je dat ik ook vluchtig kan zijn, als je me leest als een detective, is de uitkomst niet voor de hand liggend, maar blijft de spanning wel aanhouden, als je me leest als een stratenboek, sla je niet altijd de juiste weg in, maar houd je wel zicht op de eindbestemming…

mamma waar is dat angoratruitje ik ga vanavond uit nou in de afvalzak roep ik luid schitterend wolkenwitte zachtaardige konijntje worden in elkaar gestampt moeten rustig blijven liggen met de martelvoet hun gigantisch zacht vachtje wordt eraf getrokken luid gegil gaat niet goed hier heb jij eerlijk gespaard geld ga…

Wie kan haar nog tegenhouden nu ze al vroeg wakker wordt en de vogels doet fluiten? Wie kan haar nog tegenhouden nu ze de krokussen kleurt met licht en doet reikhalzen naar groen? Wie kan haar nog tegenhouden nu ze mensen doet groeten en blij gezind doet stappen? Wie kan haar nog tegenhouden nu ze nestjes wil bouwen en blaadjes en bloesems…

Ze analyseerde tot het laatste moment de wereld en haar burgers met een verbluffende scherpte. Ook op hun sterfbed slagen verstandige mensen er niet in hun intelligentie te verbergen. Alsof er te veel verstand overblijft voor het weinige leven dat nog rest. Ze zei: “ik heb nergens spijt van”. Een moment dat een mens niet langer liegt.…

Gedrukte letters laat ik U hier kijken, maar met mijn warme mond kan ik niet spreken, mijn hete hand uit dit papier niet steken; wat kan ik doen? Ik kan U niet bereiken. O, als ik troosten kon, dan kon ik wenen. Kom, leg Uw hand op dit papier; mijn huid; verzacht het vreemde door de druk verstenen van het geschreven woord, of spreek het uit…

O, lezer, u bent ronduit geniaal ! Uw smaak is hoogontwikkeld en esthetisch, uw lezenslust verdient de term poëtisch, kortom, u heeft een groots gevoel voor taal. U dient nu (in het nieuwsfeit fraai te zien) dit vers wél te belonen met een tien....…

Als ze leest neem ik afstand en kijk ik door kieren van deuren naar haar neusvleugels en wimpers die zich nauwelijks verroeren het omslaan van de bladen, er is geen ritme we streven naar gave roerloosheid.…

wat je niet leest is hetgeen nooit is geschreven witregels in het hoofd van de dichter het verzwegen gedicht onvolmaakt ongerijmd geschreven tenminste voorlopig…

Nu ik in de generatie terecht ga komen die van plus zestig gaan mijn gedachten geregeld op de loop bezinning maar ook heftig Mijn ouders waren er altijd van mijn geboorte tot aan hun dood ik besef nu hun aandeel in mijn welzijn was groot Later heb ik ze overtuigd van mijn liefde voor beide ik was er vaak dicht aan hun zijde Dol waren…

De dieren zijn weer in het bos Maar daarom zijn de mensen wel de klos Want ff normaal doen is er voor de dieren niet bij Hun gedrag is a-bo-mi-na-bel tegenover jou en mij Gelukkig is daar ook de jager nog Met een fijn pief paf poef herstelt hij de orde Zodat het met het bos misschien toch nog wat kan worden!…

Is het de arts niet die de wonden heelt, Dan is de tijd een hele goede tweede. Een wond had ik, zo ’n halve eeuw geleden, Die door de tijd veranderd is in eelt. Eenzijdige verliefdheid was het toen, Je bent maar éénmaal groener nog dan groen….…

Bijzonder aan lezen, is dat er ook altijd iemand is die het schrijft. Soms is het niet meer dan een vreemde naam. Soms zou je hem of haar willen bellen, nadat je de laatste pagina gefascineerd hebt omgedraaid. Je kijkt stiekem even op de achterflap of daar een telefoonnummer staat, doch er kleeft enkel een prijs. Met een beetje spijt schuif…

Toen ik zeven was en naar het tweede leerjaar mocht, stond een nieuwe meester voor de klas. De vertrouwde lerares ging met pensioen. Ik vond niet dat de kersverse onderwijzer er buitengewoon jong uitzag. Er zat sleet op. Doch een kort onderzoek wees uit dat hij een week eerder de leeftijd van negentien jaar had bereikt. Hoewel hij er in…

waarheid gaat doorgaand schuil achter duimels ener bladwijzer in oude boeken als legger groen grijze groezels tonen eerbied van lezers voor orde in bewaring op bladerbare zijden schrijvers' taal in één maal voor alle tijden…

hij loert naar zijn rivaal in wie de ander is verzonken maakt zich onzichtbaar houdt zich onhoorbaar maar spitst zijn oren en als dat roerloze object dat een langdurig onderzoek niet waard is wordt weggelegd door haar die wijzer is geworden begeeft hij zich met één sprong naar de plaats die hem rechtens en natuurlijk toekomt…

De wonderlijke complexiteit van het leven op aarde is eenvoudigweg het gevolg van een aaneenschakeling van toevallige gebeurtenissen. Wij kunnen ze terugvoeren op wetten die heersen over ons universum. Dat leidt tot een diepere vraag. Waarom lijkt het alsof ons universum gemaakt werd om in onze schepping te voorzien? Wij stellen nog altijd…

Met kracht in de benen rijd ik de IJsbreker voorbij pas op voor passerende obers kijk niet naar het huis van Bo trap dapper door, met kracht in mijn benen - metro of niet?…