Alle inzendingen over wiegelied

kom, dan neem ik je in mijn armen zing een wiegelied, zacht als vlas over dotterblommen en margrietjes die de zon aanbaden en hoe zomerwind golven blies in het hoge gras kom, dan neem ik je in mijn armen en lees het verhaal van een donderkopje die zich verschool tussen het riet bang voor de glasharde vissenogen tot ze weifelend het water…

Als de pest je huis en lijf bereikt Schrik je op en kijkt om naar De duizenden gesloten deuren van het vertrokken voorgeslacht Alle wiegelied en nijverheid Versmalt tot enge gangen Waar je niet, waar je nooit in wilt lopen Stofzuigerslang van de eeuwigheid Opsomming wordt enkelvatting Het moment bepaalt vast het verder verloop Als…

Je ogen glanzen parelmoer verraden mij een stil verdriet Aan de oppervlakte zie je ’t niet Daar schuilt het masker sterk en stoer Dan is het ziekte die jou vloert Je ziet des levens schoonheid niet Aan het ziekbed klinkt een wiegelied maar klinkt als:” ‘t leven naar z’n mallemoer!”…

het zingt een stille melodie tot in de slaap een wiegelied van meegaan en niets hoeven te verstaan.…

Voor het haardvuur snort de poes In gedachten 't geluid van knisperend hout Op de achtergrond geroezemoes Obers draven met lekkernijen zoet en zout Het is iets wat vertroosting geeft In sombere tijden van lijden Zoals een wiegelied als men van angst beeft Of aan zichzelf verkwijnt van linkse of rechtse zijde De oudere kwetsbare maar speciaal…

De nacht trekt als een schim over verlaten akkers aan het geestesoog van slapende goudaren voorbij In het wiegelied van een geruisloze wind spelen de bloesems met hun bladeren en wijn morst de tijd in geleegde glazen als de kerktoren scheidende wegen slaat Je rekt je lichaam uit tot aan een gedroomde hemel die alleen leeft in ongeschreven…

Voor Anne Van Brussel De nieuwe morgen wordt wakker belooft een mooie, propere dag zonder een knellend verleden een zon die voortdurend schjnt een zachte bries, een zeil, een boot In de schaduw van het grootzeil rust de tijd en valt in slaap met het wiegelied van het schommelen van de botter…

in mijn linkeroor Ik kijk naar links waar jouw schaduw valt In mijn waan Zie ik een korenveld vol gemurmel Scheuren in de aardkorst Een veld waar de storm een woeste hoer is Een matte sluier spreidt zich over de voren Ik slik De traan brandt in de klier In mijn waan Hoor ik kwade mollen delven Hoor ik een wiegelied voor uitgebluste…

peluwtje van mollig mos Een kussentje van varen En een gordijn van blaren Geeft zoete middagslaap in't bos De hemel van het ledikant Blinkt prachtig blauw door't lover De heesters slingren om de rand De bloesem hangt er over Het koeltje fluistert met de vliet De dart'le vlinders spelen De nachtegalen kwelen Is't niet een lieflijk wiegelied…

En de ClinicClown pakt zijn gitaar speelt voor haar alleen een wiegelied vol zoete strelende akkoorden die teer liefde voor haar verwoorden en klagend huilen van verdriet Ongeschminkt las hij in de krant zwart omrand en klein geschreven: “Vera`s glimlach is gebleven als glans voor elke nieuwe dag wij vergeten nooit haar lach”…

eerste sterren ter grootte van een handpalm dwingen mij naar de linkerkant van het raam de boom, al lijkt hij gespijkerd in zwarte aarde keert weer om de rest van zijn verhaal te vertellen ik leg het gele stof in de sneeuw, naast kleine voetstappen en zes jaarringen hoor slechts het wiegelied van de boom die met zijn takken zachtjes…

Missen wereld-wijd Vrouwelijk schoon in “Haar- Tooi” Mà Vlast mama’s Kant en Land Mare-Kronen indringende doornen Goudsbloem gesneden woorden Zuurdesembroden Besneden maretaktwijgjes Bomen die één-drachtig wuiven Maansikkels Graancirkels Dolmenkring Zen-introspectie bij ieders zin Rustig wiegelied meditatief Stille tijd ontdaan…

Ze zijn geen barbaren, ze zijn niet jong, dood is de god, die hun wiegelied zong, ze hebben niets om u te brengen, geen bloed om aan uw bloed te mengen, ze zijn ontschraald aan wat Wordt, ze zijn vóór het mens-zijn verdord.…