Ook dan ben ik bij je...

Je ogen glanzen parelmoer
verraden mij een stil verdriet
Aan de oppervlakte zie je ’t niet
Daar schuilt het masker sterk en stoer

Dan is het ziekte die jou vloert
Je ziet des levens schoonheid niet
Aan het ziekbed klinkt een wiegelied
maar klinkt als:” ‘t leven naar z’n mallemoer!”

Ik vraag: “Is het goed als ik je koffie roer
en je tevens wat te eten biedt?
Want jij bent wel mijn beste vriend,
zoals een nooit gekende broer!”

Je zakdoek valt nu op de vloer
De strijd, de pijn, die niemand ziet
De dag dat jij jezelf verliet
Voor mij een onverwachte koers...

Biografie van deze schrijver

ziekbed afscheid overlijden

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 2 stemmen 1.197