Alle inzendingen over wij zijn de verbaasd

Is het in de mist mystiek van verleden onbewust `t heden waar wij liefdevol profeten weten klein groot man vrouw zonder vooroordelen mistig verleden onverschillig weggegeven.…

Zeg schat, als ik nu eens in de relatie Het woordje 'ik' vervangen zou door 'wij' Word jij dan weer wat aardiger voor mij En dat ik je dan niet zo vaak meer kwaad zie Daar trap je dus niet .., da's jóuw conclusie IK weet alweer genoeg..WIJ hebben ruzie!…

nerveuze ontmoeting, begroeting beginnen, beminnen verkennen, verwennen omarmen, verwarmen ontroeren, ontvoeren strelen, bespelen, vurig, ongedurig kussen, blussen lustig, onrustige hartstocht; Wij samen.…

we zijn verstild raken elkaars hart niet aan verklaren liefde, vrijheid, boterletters tot de maan weer anders schijnt in de nacht verdwijnt wat angst om ’s morgens lichter te verkleuren fluister ik een zachte lach…

onder de paarse lucht verbrokkelen torens jammeren stemmen op gebarsten aarde splijten huizen in het matte maanlicht vertrekken goden in doodse stilte wie zijn wij mensen?…

hand in hand samen op weg die we nog niet hadden afgelegd in dit leven Je kan nog zoveel geven. Verdwalen we in het bos met de maan als sterrenstof om ons heen dwarrelend verzengend neerstrijkend onze liefde laten blijken.. blijf ik je liefhebben tot het eeuwige…

Dat we door de tuin lopen Dat we er hand in hand lopen Dat bloemen ons verbaasd aankijken De voorjaarszon op onze schouders gloeit Wij weten van geen wijken Het is aan lente wennen Willen het pad terug naar de tuindeur niet kennen Knopen het zingen van merels in ons oor.…

Een legpuzzel met meer dan duizend stukjes Goedkoper dan een avond naar de kroeg Hij puzzelt heel de nacht tot ’s ochtends vroeg Ja, dit zijn nu zijn daag’lijkse gelukjes Toch kan het hem niet echt voldoening geven Want wat hij mist: gewoon een stukje leven…

zijn verbaasde ogen keken mij doordringend aan wij hadden hem belogen over Sint Nicolaas’ bestaan zijn hersentjes verwerkten de informatie traag maalden en bewerkten een te verwachten vraag “de Kerstman en de Paashaas zijn beiden een verklede vent dat geldt dus ook voor Sinterklaas papa . . ., ben jij wel wie je bent?”…

een slak liep door het hoge gras genietend van hoe mals het was een troep mieren kwam langs zij en passeerde in een lange rij wat een snelheid en een haast reageerde de slak verbaasd wij zijn op weg naar een nieuwe stek zoekend op de juiste plek onder een biels of onder een steen daar willen wij nu heen ik hoef niet heen en ook niet terug…

gingen wij er hard tegen aan dood of de gladiolen en een baan…

Wel hebben wij elkander op het laatst bedonderd en constant te veel gezopen, dus dat het heel ellendig af zou lopen lag voor de hand en heeft geen mens verbaasd.…

een groeter kwam voorbij en zei beleefd ander mens wat ben jij in het echt gesproken dan hé de aangesprokene zei.. hé voorbijganger ik ben ook een toevallige groeter en wat ben jij als hier geen dag iets zegt verbaasd keken we naar het beeldscherm knopjes zeiden wij, dat geeft best licht…

Het zijn je schoentjes Groen en wit Waar dat leuk geluid in zit Voor jou het leven Een festijn Zo zou het altijd moeten zijn Dus stap maar rond En kijk verbaasd Geniet met volle teugen Mijn schat Jouw leven heeft geen haast Zegt men iets anders? Het is een leugen!!!…

"Here, Here," kringelt dikwijls lovend om de mond van menig' gelovige geest, als een klein, kortstondig, maar plechtig feest, sterke hoop en vertrouwen belovend. Het eerbetoon mag laaiend zijn, dan dovend... Wordt God uit liefde of ontzag gevreesd? Iemand, die steeds bidt en de bijbel leest, heeft veel gedachten: hard brandend, zacht stovend…

Je neemt me mee in een wereld die ik al dacht te kennen op een manier die ik nog nooit heb meegemaakt Oh ik weet als geen ander dat alles eindig is en toch kijk ik uit naar iets dat eeuwig mag gaan duren Ik geloof echt niet dat ik me al eerder ooit zo heb verloren in zò'n diepe vrije val van tederheid en liefde…

beleefdheid verliest zijn waarden op de bus en op de tram weinig plaats nog voor bejaarden en dat verbaasd gevoel… maakt mij wat bang want vele jongeren staan op met tegenzin ze palmen liever alle vrije plaatsjes in lachen uit en zitten wat te grienen want… ook oudjes moeten hun plaats verdienen wat troebel kijkend door hun ogen beslissingen…

Maar nu vaart er een ballon met daaronder een manshoge mand Verbaasd kijken mensenogen over de rieten rand Nietig worden wij in hun ogen op zijn beurt door 't oog van zon En de stroom van wind weet nog niet waar de ballon belandt.…

Zo vroeg ons een Japanner die wij spraken: “Kunt u misschien een selfie van mij maken?“…

Wees niet bezorgd over je leven Of wat je zult eten en drinken En waarmee je je zult kleden Geloof dat God je dit zal geven. Let eens op de vogels om je heen Zij kennen geen zorgen over eten God geeft ze wat ze nodig hebben Zo wil Hij zorgen voor iedereen. Bekijk de bloemen op het veld Ze staan daar prachtig te bloeien Zonder zich druk…

wij waren er kind aan huis toen Anton Pieck in ons dorp ooit een sprookjeswereld schiep waar schoentjes dansen konden reusachtige paddenstoelen ons met speelse deuntjes verbaasden die pure verwondering voel ik nog steeds als ik ‘t kasteel van Doornroosje betreed waar ik m’n kindertijd verslond het jochie van toen pardoes weer…

Ik sta op het strand en ben verbaasd. Wij mensen hebben altijd haast. Maar de natuur die gaat z'n gang. Dag in dag uit, al eeuwen lang.…

stoel de tafel de tuinpaden het kinderportret het album met namen de vogel en de kat men koopt nog één keer persoonlijk tabak, deelt vergeefs mede wat men denkt van het kabinet en de eeuwig dreigende oorlog, alleen het gratis glas van het huis smaakt nog naar meer, het regent, men beeft, er zijn stemmen en op het privaat ontmoet men verbaasd…

ik waakzaam heb je nooit vertrouwd Als jij huichelachtig je profileert Toegewijd liefdevol presteert Ben ik angstig verward ineen Weet ik ongemeend en ben alleen Tot die dag in genade zich meldt En de arts mij glimlachend vertelt Het is gedaan die lieverd is uitgeraasd Dan buigt hij gniffelend het hoofd En zegt, jammer, en ik, ik ben verbaasd…

Benieuwd Wanneer ik je weer zal zien Benieuwd Ook verbaasd Wanneer jij er zijn zal Ofschoon Vertrokken Met de noorderzon Welke zon dan ook Alleen jij wist jouw bestemming Maar Jouw hart ligt En dat weet je Hier bij mij Kom het halen En blijf - Thuis Waar jouw hart ligt…

Waarom zijn jullie gestopt met wenen is de nagedachte aan hem al vergeten is zijn afwezigheid zijn naar de achtergrond verdwenen, waarom gaan jullie gewoon door met leven. Zijn jullie zo onverschillig, zo blasé en kan het jullie niets meer schelen? Schandalig lopen te lachen en te feesten, Denken jullie dan niet meer elke dag, uur, minuut,…

Eens komen wij elkaar weer tegen in de stroom van de tijd..…

Ik sta stil op straat Verwonderd over een gedachteflard Maar ik ben niet verbaasd Niet verbaasd omdat mijn gedachte altijd over jou gaat Het feit dat ik denk over zo maar iets zou al een bijzondere ervaring zijn Een gevoel geven dat ik ertoe doe of dat iets beweegt Maar dat ik over jou denk betekent dat het ontzettend goed gaat…

Als de krokussen in ’t gras, heel stil, verbaasd.…

Het verbaasde mij; zoveel stromingen in het geloof – tientallen. Mensen die allemaal menen het juist te zien. Dus heb ik mijn gevoel erover hierboven maar weergegeven en echt zo simpel is het gewoon.…