Alle inzendingen over wijlen mijn vader wi

Sluimerend nog 's ochtendsvroeg kom jij zachtjes mijn gedachten binnenwandelen heel teder kus je me wakker en zegt nog even niets Mijn ogen houd ik nog even gesloten in de tijd tussen slapen en ontwaken droom ik van jou naast me en zeg nog even niets Tot het ontwaken dan echt begint weet ik jou in mijn gedachten denk ik aan jou en kruip…

Ooit was ik een kind, verdrietig en alleen. liep weg van huis, niemand wist waarheen. Ook ik wist 't niet,ik was nog zo klein. ik wist alleen, dit doet zo'n pijn. Niemand hield van mij, mijn ouders zijn niet blij met mij. Ik rende er op los, daar stond ik, voor het grote bos. Het bos, ik kwam er vaker met…

zij hielt heel veel van dieren dat is altijd zo gebleven want zelfs haar eigen man gaf zij een hondenleven…

Als de zachte gloed die kaarslicht kan geven Was jij een lichtpunt in mijn leven Helaas door ziekte werd jij gesloopt Niet de genezing waarop zo werd gehoopt Na een korte en oneerlijke strijd Was het uiteindelijk jouw tijd Door een stille wind werd de vlam gedoofd Hopelijk heb je gevonden, waarin je altijd hebt geloofd…

20 jaar geleden plotseling bij ons vandaan Echtgenoot, vader, opa, weg uit ons bestaan Een leegte, een gemis, wie had dat ooit gedacht....…

Bij tijd en wijle Me te overijlen, Straks ben ik nog “kastje wijlen”. Hop, hop, hop, Papaatje in galop.…

in tijd zoeken wij de woorden herlezen in een universum geboren bloesem moet vallen zinnen scoren gedachtes in tijd vleugels branden tot wij opnieuw vallen horizon zonder eind niet te begrijpen alleen maar voelen en de kleuren ruiken…

kist met een extra rondje over de begraafplaats geeerd Ze werd losgelaten in de aarde bovenop de stoffelijke resten van haar echtgenoot Ze wachten samen op de verrijzenis van Jezus Christus, hun verlosser Ze is nu bijna 10 jaar dood, maar Ze leeft voort in mijn gedachten, gevoelens, geweten en eten, maten en meten, doen en laten Ze, ze was wijlen…

(Vader en Dochter II) Nooit zal er niemand ooit dood gaan.…

Is het nu echt tien jaar alweer geleden Dat jij zo plotseling ons hier verliet De jaren zijn zo snel voorbij gegleden Met nieuw geluk maar vaak ook met verdriet Je bent in onze harten steeds gebleven Je leeft in ieder van ons allen voort Want jij hebt ons bij leven veel gegeven Waarbij een plek in onze harten hoort Nee, denk maar…

de gouden krijgers op pad schrijven eigentijdse verhalen over nimmer sagen, ze dwalen even ver als ooit hun vaders een duale natie op het spel voor even alles gewoon niets dat jaren heeft bewezen bij tijd en wijlen te bestaan de keuze wordt gekleurd een boom of eerder weg de buurman aan de macht om gewoon te kunnen huilen onbegrip in…

een datum een man een liefde een echtgenoot een vriend een vader een grootvader altijd bij ons in ons hart in onze ziel voor de eeuwigheid hij hoorde zo graag de vogeltjes zingen daarom zingt ieder vogeltje zijn lied…

Ik heb mijn hoed afgenomen en neergelegd op het homomonument uit respect voor onze bevrijders militairen uit de VS en Canada Maar ook de directe oorlogslachtoffers herdacht vele onbekenden maar ook indirecte slachtoffers: Wijlen mijn vader Gerrit Jan Krediet (1908) 1944, opgepakt, getransporteerd, werken in Duitsland 1945, weggelopen en…

met je zorgeloze zuivere zang breek je de winter en het ijs om mijn hart versplintert onder het plotse verlangen naar jouw belofte van lome warmte dagen zo licht als de tonen van jouw zang Zonder besef dat jouw lichte lied deze donderende gevolgen heeft bezing je de terugkeer van leven Herinnering verlangen Stuiterend geluk…

met namen van bekenden en zij die ooit verjaarden zoals die van oom Kees die ooit plotseling verdween op zee van hen die nooit meer langs kwamen wier gezichten zijn vergeten en die ons blijkbaar ook vergaten van wijlen moeder en vader en die van mezelf en de vrouw namen die we erop laten mochten ze stiekem kijken weten dat ze nog altijd…

Wijl de zon reeds rood verkleurend zo achter die verre einder verdwijnt Weent een meisje hartverscheurend omdat zij van pure smart wegkwijnt Wijl haar oog dan rood wil kleuren ziet zij weer die vreselijk lange dag Waarin haar zoveel moest gebeuren onder het oog van het schoolgezag Wijl tranen zouden moeten vloeien stagneren deze welhaast…

Wanneer we veel verwachten, van mensen of van plannen, valt heel veel tegen. Deuren vallen in het slot. Hakken zinken in het zand. Ramen worden ruw gesloten. Wanneer we weinig verwachten, worden we zelden teleurgesteld. Een frisse storm steekt op. Hersenpannen worden geopend. Spinsels waaien uit onze kop.…

Dat zijn sterrenbeelden die mijn vader mij heeft geleerd. "Een groot pannetje en een klein pannetje", zei hij dan. "En als je Grote Beer ziet", zei hij, "dan is hij altijd bij Kleine Beer in de buurt". Dus als ik nu Grote Beer zie, dan weet ik dat mijn vader in mijn buurt is.…

de komende geboorte van je eigen zoon zal je vader nog meer indalen in je ziel en zijn niet bij leven maar wel voelbaar de grootvader van het kind, wat je vrouw draagt en zal bevallen overlijden en geboorte verlaten verdriet en komende vreugde gefeliciteerd met het a.s. kind, je zoon a.s. vader…

Het overlijden van van der Laan is geen doodlopende weg maar een blijvende Laan waar wie goed doet goed ontmoet, op DE EBERHARD VAN DER LAAN LAAN en alle overige straten, pleinen, stegen en grachten van Amsterdam!…

52 ben ik en blijf ik in alle toonaarden en talen Wel veelal gekleed in een bruine coaltrui voor 't vlekkie en gebrekkie in m'n nekkie En een bruine hoed voor bovenop m'n baardige aardige snoet want kleding verraadt geen leeftijd doet juist meer dan je leeftijd goed Dus 52 blijf ik...…

Ze noemen me een alcoholist maar ik voel me een 'alcoholust'! En even voor de vorm: de norm dat ben ikzelf!…

Als jullie een vechtscheiding willen voorkomen kies dan voor rust, maximale rust met name voor jullie kinderen Als jullie echt de kinderen centraal stellen laat hen in het ouderlijk huis blijven vertrouwd in hun 'thuis' laten wonen En wissel elkaar af om de week als ouder in het ouderlijk huis het huis van papa en mama Ga zelf in een…

vóel ik jouw nachtkusje – jouw nachtkruisje – ‘diep-er-in-nooit-er-uit’ – voel ik jou als mijn maatje mijn man – mijn echtgenoot mijn vader – mijn opa – mijn vriend mijn vertrouweling die je wás – bént én blijven zult lieve pap als ik stil ben écht stil en luister héél goed luister dénk ik je.…

Ik kom je tegen in vormsnoei van planten vogelformaties in zon en middernachtsblauw in de seizoenen in vreugde en verdriet in stilte en welluidenheid in vertellingen in realisme en stilering in grijswaarden en in kleurrijke mozaïeken in architectuur en heemkunde in reuzen in monumentale glasramen tekeningen en reliëfs in boeken, typografie…

Een warme man, dat was jij, mijn vader mooi om te zien en mooi ook in jouw hart dat ieder graag gelukkig zag, nader bij het kind stond, in gevoelens niet verhard, niet overhaast, door de wereld verward.…

ik ben je kwijtgeraakt wijl ik je zat te bedenken een schijnbeweging midden een verzonnen verhaal ondoenlijk…

negen etages waren er maar nauwelijks leesbare naambordjes de meeste ontbraken zelfs geheel waar moest ik zijn, wat was zijn nummer ik zou dat toch eigenlijk moeten weten plots zag ik een bekende een jonge versie van een broer die langs de mensen naar binnen liep snel liep ik hem achterna hij bracht me waar ik zijn moest binnen zat mijn vader…

Waar ik vandaan kom waren het niet de Tropen die mijn vader meebracht met verachte ornamenten geronnen uit de strijd Hij sloot zich op met mij in zijn schedel mij of ieder ander kind wiens hoofd was gespleten Een briefwisseling bracht mij op aarde had zij hem niet geschreven had hij niet geantwoord waren zij nooit geweest "Een…

ik zie twinkel in de lichtjes die glinsteren in jouw nacht tussen de sterren van de hemel wijl de maan nog op mij wacht ik hoor de tinkel in het klater van het water dat er stroomt langs de keien in het zand wijl de kater van jou droomt ik voel ge-tintel in mijn hart van het bloed dat er gloeit ook het kloppen van mijn aderen omdat jij…