2229 resultaten.
kribbig
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 86 de rivier zoekt zijn grens
ik ben ontzettend bang
leg blokken neer langs
de spleten van mijn ziel
vlucht een glooiing op
gras onder mijn voeten
vecht voor veiligheid
m’n levenslijn loopt
grenzeloos grillig
langs randen van basalt
de dijk draagt m’n pad
klimmend naar zijn kruin
kijk hoopvol omhoog
de zon en het water
kleuren m’n…
touw
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 235 het kalfje werd met een
dun touwtje om zijn pootjes
uit de drachtige koe getrokken
de boer was de hele dag in touw
op de boerderij schommelden wij
als kinderen aan een dik touw
op het schoolplein deden we
vaak een potje touwtrekken
en bij de gym touwklimmen
in groepen is het vaak touw trekken
om te kunnen overleven, zeker…
een weg terug
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 225 een weg terug
ik wil van de snel weg af
ik wil uit de rit
geen draaiende assen
om me heen op
uitgeteerde grond
gras vergeten vlakte
water kan niet weg
aqua plant de plassen
spetters uit de sporen
spatten heel hoog op
ruiten van de naastrijder
wissen geeft geen zicht
ik wil van de snelweg af
lopen in het vrolijk veld
een uitgesleten…
de schommel
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 419 de schommel
hij strompelde er heen
rafels aan het touw
hangend plankje scheef
twee verzakte palen
hij was nog een kind
veel ruimte om te spelen
zwevend in de lucht
vader deed hem duwen
benen ver boven de lat
luid gillend in de wind
elke dag opnieuw
vol fantasie en kracht
op het hoogtepunt
prachtig vergezicht
hoge sprong eraf
lachend…
rode baret
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 134 haar rondingen deden me duizelen
was dronken van haar rode muts
ovaal zwart werd het voor mijn ogen
mijn bril besloeg op haar rechte neus
mijn vingers bekeken voorzichtig
haar geschilderde lichaamsdelen
haar wangen, wenkbrauwen en hals
en dan die mond,hartstochtelijk
gevormd om grenzeloos te kussen
ellipsen en half geschreven cirkels…
stuurs
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 137 we reden in een busje
de vrijheid tegemoet
tegen de gedachte in
“braaf de regels volgen”
daar kon ik niet mee leven
daar wou ik niet voor gaan
hing heel lang op de claxon
vluchtte hier ver vandaan
geen wet kan mij beletten
te denken wat ik wil
de vrije keuze is mijn route
waar ik zwaar aan til
ik neem mijn eigen bochten
soms zijn…
Kusjes
poëzie
4.0 met 8 stemmen 1.095 Duizendvoudig zijn de kusjes,
Die de tere minnelustjes
in 't gevoelig hart ontgloên,
en de brand der liefde voên.
Maar, indien gij wilt beminnen,
schone strookster van mijn zinnen,
hoor, wat kusjes ik verlang,
als ik aan uw boezem hang!
Schenk me, o voedster van mijn lustjes,
druk me zulke vochte kusjes,
dat uw tong de mijne streelt…
zwart
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 338 zwart
als ik je ooit nog tegenkom
sla ik mijn beide armen om
wie je bent en hoe je denkt
zwarter kon die dag niet worden
zelfs niet donkerder de nacht
als het leven plots zo eindigt
zo veel vroeger dan verwacht
als ik je ooit nog tegenkom
sla ik mijn beide armen om
wie je bent en hoe je denkt
soms ben ik bang de dag
vandaag weer…
fantasie
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 140 door de kieren van mijn korf
glipt mijn glinsterende fantasie
in verfrommelde woorden
mijn eigen warrige wereld in
ik zie violen in mijn koffie
dode hazen teksten typen
klinkers dansen op de straat
hoeden hoofden afhakken
het leven gaat te vlug voor mij
het volgen valt mij zwaar, als
letters in hun handen wrijven
fazanten met dakpannen…
ijzeren lijnen
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 121 gras groen gewas
staalblauwe lucht
ijzeren lijnen
kreunende kracht
dreigende wielen
stuurloos hart
onbemand figuur
furieuze fantasie
landbouw leeft
vader is dood
driftige doener
vloekte vaak
op z’n Farmall-M
twee wagens
vol met bieten
in kleverige klei
leerde hij mij
te vechten
in het spoor
door te gaan
steigerend toegeven…
Zij zouden knarsetanden
poëzie
3.0 met 3 stemmen 962 Zij zouden knarsetanden, als ze nog
Konden knarstanden, mensjes, die als bevers
Zitte' in hun kleine holletjes, die toch
Niets zijn als een klein maakseltje van levers,
Niet van waarachtig levenden, die och,
Ook wel zijn moeten zwakke ellendge bevers,
Maar voor 't g'heimzinnig leven, Godzelf. Doch
Gij zijt als zwakke en arbeidzame wevers…
kom op
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 189 kom op en pak je koffer
doe als een drukke doffer
vlieg nu eens uit
je dagelijkse sleur
daar is de deur
ja, het is een offer
het geeft je leven kleur
opeens ontdek je dat je fluit
met opgeheven hoofd
en kuilen in je wangen
ik zie dat je er in gelooft
ik hoorde in de verte al
je vrolijke gezangen
je krijgt een doel
daar ga je voor…
Gelukkige.
poëzie
3.0 met 4 stemmen 825 By vlekloos bloed een stil en needrig lot; -
Een peinzend oog, doorstraald van zacht genoegen; -
Een juist verstand, - een hart, vervuld van God; -
En kalme moed bij zielevreê te voegen:
Zie daar wat meer dan 't weeldrig vreugdgenot,
Dan al de roem van 't noeste letterploegen,
Dan mijnroof is, waarom de harten zwoegen,
Maar die de…
De gastvrije doden
gedicht
4.0 met 1 stemmen 6.635 Dennenappels. Boeketten. Prenten
met punaises op een boom geprikt.
Een man prevelt voor een naam met jaren,
aan zijn voeten groeit een schaduw.
Een hoed ligt op het hoofdeinde
van eengraf, in de deuk staat regenwater.
Het muurtje rondom neemt laag
na laag af, de toegang gevormd
door een enkele rij stenen,
om de levenden door te laten.
Mezen…
Vlaanderen
poëzie
4.0 met 4 stemmen 1.242 't Zijn weiden als wiegende zeeën,
Die groenen langs stroom en rivier.
Hier, vredige dorpkens daar steeên,
Die rijzen met torens vol zwier,
't Zijn welige velden en wouden,
Of vlakten der heide vol rust.
O 'k wil in mijn harte behouden
Die schoonheid, mijn opperste lust.
Voor Vlaanderen, Vlaanderen,
Trille mijn harte vol geestdrift en vuur…
EREZUILEN
poëzie
4.0 met 1 stemmen 456 Monumentum aere perennius,
Regalique situ Pyramidum altius.
HORATIUS.
Een eerzuil hechter dan metaal,
En hoger dan de Piramiden
Die aan de wolk haar spitsen bieden;
Die regen, wind, noch zonnestraal,
Noch tijdreeks, ooit omver zal stoten;
Ik gun u die, mijn Kunstgenoten,
Zo goed als kaak of geselpaal.…
Angst
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 82 Een pad met duizend straten
Nu links, misschien rechts
En dan verlaten
Verkeerd zal ik niet gaan
De goede weg
is onbelopen
En ben ik ver
vandaan…
vriendschap
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 544 ver in het verleden
rustig over roest en rail
zonder haast en herrie
speelden wij op het spoor
we vergaten wie we waren
in onze lokkende loco
de meester en de machinist
met een prachtig perspectief
we zwaaiden met het gras
sneden dorpen in tweeën
konden met elkaar overweg
in de gestoomde cabine
zagen door de ronde gaten
twee verschillende…
Slotzang.
poëzie
4.0 met 4 stemmen 830 Aan mijne Mededichters.
Blinkend, schittrend, alverbazend, breekt het vlammend Hemeloog
Door de donkre nevelstromen van den bruinbeschaâuwde boog:
Blaakrend, schroeiend, en verblindend, stijgt hij 't steile renpad op,
Meester van d' ontzetten hemel in zijn hoogstbereikbre top:
En nog, dalend, stort zijn aanschijn bij het blussen van die gloed…
de storm
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 146 de storm
hij staat er
hij raast
föhnt mijn haar
traant mijn ogen
fluit in mijn oren…
buiten spelen
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 141 buiten spelen
tussen de tanks
spelen kinderen
met de kogels
hun kleine kijkertjes
richten zich op
het niet te begrijpen
grotemensenspel
zien geen gevaar
horen zware knallen
zij zwaaien vrede
naar de vijand
hun V- vingertjes
denken niet aan
het overhalen van
de kromme trekker
van de mitrailleur
zij gaan volledig op
in het daverend…
Geloven doe ik niets als slechts in mijns
poëzie
4.0 met 1 stemmen 896 Geloven doe ik niets als slechts in mijns
Diepst-innerlijke voelens Algemeenheid,
Die niet voor niets zo jammerlijk weg heen zijt
In eignen Zijn's, door niets aantastbare Eenheid,
Maar boven alles in God-zelf, die Zijns
Al-oppermachtiglijkste Wils geween leit
In dit arm kind, dat niets dan iets heel reins
Bedoelt tegenover al die…
Napoleon.
poëzie
4.0 met 6 stemmen 1.048 In spijt der lange diens taan 't Helgespuis bewezen,
Mistrouwd, als nog misschien verzoenbaar met Bourbon,
Hoe zal hij de achterdocht van 't Duivlenras genezen!
Wat gruwel zuivert hem, en toont Napoleon? -
De afgrijsselijkste moord met Vorst- en Volkenschending,
De Hel ontzet ervan, en kent hem voor haar zoon:
‘Dit schelmstuk, na zoveel…
rimpels
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 168 rimpels
de lijnen van het leven
rimpelen het rulle zand
korrels krassen in het nu
vervormen wijze woorden
de beelden in mijn geest
verstuiven voor het oog
vluchtige veranderingen
vervagen verse sporen
wie ben ik en waar
ik was zo even daar
in de rust ontstane rand
groeit gekartelde oneindigheid
wind vereffent het reliëf
door golven…
SANDER
gedicht
3.0 met 38 stemmen 6.503 Voor een blinde jongen
Een lichaam dat op warmte wacht,
de zuiverheid van wenkbrauwbogen,
de lijnen van een mond, die lacht,
de wimpers boven meisjesogen,
je zult het zien, zo goed als ieder ander,
Sander.
De lieve lijnen van haar keel,
de witte parels van haar tanden,
je zult het zien in je gestreel
van je twee fijnbesnaarde…
GEGLIMLACH
poëzie
3.0 met 5 stemmen 1.394 De mensen doen, maar weten niet waaróm
Zij doen, en zitte' in hun eentjes te wegen,
Hoe zij het meeste van het leven kregen,
't Leven dat langs hen gaat en ziet niet om, —
Hopen en haken of er niet wat kom,
Voelen hun hartjes van blijdschap bewegen,
Stil in hun lekkere bedjes gelegen.. .
Maar áls 't wat geeft, dan houden zij zich dom:…
de ochtendnevel
gedicht
4.0 met 13 stemmen 2.240 de ochtendnevel sluimert
in stilte staat de wind op
de kim ontwaakt
de zon baadt
in zee.
-------------------------
Uit: 'Henk Lassche, het eigen landschap', biografie van Ed Wingen, 2001.…
Kersttoespraak
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 164 Het was een daad, een vorm van aandacht trekken,
De klok die duidelijk waarneembaar staakt
En daar haar taak als klok compleet verzaakt,
Die op haar eigen wijze dit laat ‘lekken’:
“Ik heb niks op met koninklijk gezag,
Met Kerst neem ik gewoon een vrije dag.”…
Condoleance
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 153 Wat doet het mij toch peilloos veel verdriet
Waarom moest ons dit nou weer overkomen
Abdullah uit dit leven weggenomen
Die gaf wel 1000 stokslagen per tweet
Wij kunnen niet, maar Koning Willie wel
Die condoleert ze, ook namens de Shell.…
Vergeetwoorden
snelsonnet
4.0 met 7 stemmen 152 Matthijs wees op de foto van haar gade,
En sprak toen met zijn olijke gezicht,
‘Hij kijkt hier schalks’. De koningin sloeg dicht,
Naar de portee daarvan kon zij slechts raden.
Ze praatte zich er fluks en schrander uit,
Een kniesoor dus, die haar dit euvel duidt.…