Alle inzendingen over winden

Een frisse wind waait gewoon lekker het hoofd leeg vult hart met liefde…

'Wind mee is wind tegen, als je de andere kant op wil,' die woorden had ik van jou gekregen, ze klonken koud en stil.. Pas veel later heb ik begrepen, wat jij hiermee bedoelt, soms laat je je meeslepen, door iets dat je voelt..…

deinend in de wind geurt het gouden korenveld een groots veldboeket…

we liepen voor de wind warmte floot in vlagen en een wolkje oogde wit van boven een wereld om ons heen wij helemaal alleen wij hebben ons niet afgesloten gingen juist helemaal open voor alles dat er was en wilden delen in samen elkaar voelen en strelen juist uit het niet verbale wilden wij het leven in zijn volledige…

weet hoe, laat de wind de weg nemen zoals ze willen gaan langs mij heen Neem me mee laat ze verdampen in de eeuwigheid, waar het bitter opgaat in zoet en niemand die 't ziet…

De symbolen van de wind Leren mij te blijven staan Dwarrelend beweegt een blad Door een toeval heen gegaan Ik verzoek het stil papier Spiegel voor mijn zucht te zijn Minder vluchtig en gewoon Sterren in een raamkozijn Bomen buigen soms ontwricht Blijven staan, onaangedaan Wuiven niet met winden mee Dwingen mij te blijven staan…

in de zonnige soberheid van Porto-Rico wuift Maria de nacht uit haar lakens door het open venster lift de zwaluw mee op het briesje kwinkelend voor de nieuwe dag zo rolt de wind de rotsen af over de grote plas waar soms vissen mee vliegen een walvis zijn staart roert en de wind van richting verandert door de scherpte van een haaievin…

waait door de bomen een blad stort op de bodem alles valt ooit neer…

wind maar stil wil staan…

Want ik ben de wind, en ik waai, zonder me ooit te verliezen in iets anders dan mezelf. Een wind kan er niet voor je zijn, een wind weet niet wat liefde is. En zelfs al wil ik een uitzondering maken, kan ik ooit weer met beide benen op de aarde staan? Wie wil je dat ik ben? Hoe wil je dat ik speel? Je kunt mijn dromen niet bepalen.…

Voel mij de wind in jouw haren wanneer jij de lange weg fietst door de landerijen streel ik jouw koude huid verwarmend die koude septembermorgen en als jij aan mij denkt tijdens die kilometertrip breng jij mij tot leven het zilverwezen van de nacht…

Altijd weer zingt zij in de kruin Rechtop krom gevallen of schuin Tergend fluisterend vals en schril Doet lover sterven en maant tot pril Wortels verankerd in noeste grond Klauwen zij met vergroeide aders Basten ruw doorstaan rauw getij Vals belaagd door stormende daders Zingt daar niet vogellijn in gevallen kroon Laat zich door winden…

maar wat fluistert de wind in mijn oor? dat de kakofoniemacht straks eindigt… maar hoe? en wanneer?…

De wind jaagt door de straten en leest een oude krant uit de tijd dat vrijheid als hoog goed om de hoek lag En wijsheid op trotse benen liep en de wind je vuile was schoon blies en de dieren nog in mensen geloofden maar daar zijn ze van teruggekomen (refrein) Het is niet de regen daar kun je je op kleden maar het is de wind die geen…

De wind schrijft zijn naam met schoonschrift in bloesemtaal vrolijk in de lucht…

de wind die ooit dit veluwse land in ijzige strengheid formeerde waait nu als een warme streling door mijn haren en mijn heide subtiele paarse geurigheid wolkt tot de verre einder…

wordt ik moediger Alleen soms wou ik dat de wind wat harder blazen kon…

Zij droomt de witte droom van licht begrijpende kilte een troosteloze roep in een omarmende stilte. Zij breekt het water tot een woordeloze kring gedachten vormt. Zij ligt onder de maan een bleke herinnering in een laatste avondvlucht. De nacht laat het lege nest los.…

maar omdat het zo hoort schuchter stappen we als de wind vanachter de duinen door ons leven over een vlakte die eindeloos lijkt…

Als ik de wind in de bergen hoor, naar de toppen kijk van die landpuisten, weet ik: de aarde leeft. Ook op een begraafplaats zweeft de dood over een akker vol levend wezen. Lopend door het leven is God om mij heen. In de bergen of op de dodenakker Hij is er altijd en eeuwig.…

Rond Bush ontstond destijds veel turbulentie: Zijn inzet bij Katrina was heel pover Omdat hij toen dacht: “Ach, dat waait wel over” Maar nu ontbreekt hij zelfs op de conventie Hij weet: als ik niet handel naar behoren Dan krijg ik straks opnieuw de wind van voren…

Moge de wind altijd zijn in mijn zeilen ook al denk ik zo klein te zijn in de zee. Voel voor zeker jou bepaling in mijn Noord of Westkust en eenmaal de zeilen gevierd kom je tot rust. Wanneer je Zuid of Oost als je thuis haven koos.…

natuurlijk zag ik jouw vanuit mijn ooghoek natuurlijk zei zij alleen maar koekkoek natuurlijk hou ik van je voor eeuwig en altijd natuurlijk heb jij gelijk geen strijd dit leven o gaan we het beleven ga je weer leven naast mij of zomaar iemand anders zomaar iemand niet zoals ik stik we zijn niemand kansloos…

Uit het westen komt bijna altijd de wind. uit het noorden als deze het wil uit het oosten droogt hij je lippen uit het zuiden komt de zijden wind. Als alles stil staat heb je geen naam laten alle bladeren zich hangen. Het wordt donker dus ik kan je niet meer zien. Als de bladeren spreken in hun eigen taal heb je weer naam.…

Onze gedachten dwalen af Meegevoerd door de wind Een zomerse bries Speelt met onze fantasie Het heden telt niet meer We vergeten de tijd We houden onze ogen Tegen beter weten in gesloten We dansen op het ritme Naar waar de wind ons brengt En stiekem willen we geloven Dat dit ooit kan met onze ogen open…

wind waait takken tegen de ramen zon aait met zijn warme stralen langs mijn gezicht wind-stil mensen die buiten spelen wat ik wil is iemand om mij niet te vervelen zodat ik blij ben stormende wind mensen vechtend tegen hem zielig kind wint niet van hem strijdt maar redt het niet snijdende wind pijn, overal waar hij komt ik vind…

Het hoofd teder gebogen de hand aan de rand van haar hoed met vast gebaar tegen de harde wind Haar borsten toont zij met trots rokken wapperen om haar lange benen die dansen met sierlijke passen spelen spot met de wind Zij schrijdt vastberaden voort niets kan haar deren Al zo lang bewonderd mijn bronzen beeldje op tafel.…

alleen de wind luistert gedwee naar wat ik zeg hij neemt mijn woorden mee ze zijn onderweg jij kent de thuiswind zijn zacht geluid hij gaat als vriend de goede richting uit nog blaast hij woorden voort opnieuw gezegd de mare die niemand hoort is bijna terecht en jij zult luisteren mijn woorden horen als de wind zal fluisteren: ‘zonder…

Dat zijn dingen die nooit meer in de wind verloren gaan.…

voor haar is hij nog steeds die heerlijke sterke man met zijn donkere krullenkop al verloor hij in de loop der jaren bijna al zijn haren al loopt hij nu wat stram haar ogen glanzen haar glimlach speelt haar hartenklop is nog even vurig nn gedachten danst ze hem nog steeds tegemoet Alles in de wind al gaat het nu wat trager hij wordt…