Alle inzendingen over wit roosje

wit is de jurk in het stille ochtendlicht wit de wapperende vlag uit de kapot geschoten muur wit de woedende knokkels van vastgesnoerde vuisten wit zijn gevangen geesten in een web van rokerige mist wit is het gelaat dat in de ijle verte staart wit is het lege doek dat wacht op beelden en pigmenten wit de gierende storm…

Op het zwijgend erf der doden Bloeie 't roosje in de schâuw, Maar 't vergeet-mij-nietje er nevens: vluchtigheid en liefdetrouw.…

Stel dat het gaat vriezen Of de tuin die wordt gesnoeid Zijn roosje gaat er dan vandoor Zal voor de rijkdom kiezen Voor ze volop heeft gebloeid…

Passie, de erotiek geurt als rode rozen, mijn roosje heeft voor jou gekozen. Passie, jou warme handen trekken een brandend spoor ventje ik moedig je aan, ga door. Passie, een spel van warme kussen, die de honger moeten blussen. Passie, je neemt me vol vuur, ventje jij doorbreekt mijn muur.…

Nu een ultramarijne hemel mild de stad sluiert zijn voetstap achterlaat in een nachtelijk gedicht vullen straten zich met het gemurmel der fonteinen en een manke tortelduif Het woekert, het wordt later dan verwacht als een gehaaste tred in echo ’s tegen de gevels ketst Zijn kraag bedekt zijn aangezicht Zijn handen vouwen stevig het auto…

Het windstille gedeelte van waar jij eens stond tussen de duinen midden in het zand daar is waar onze liefde een einde vond Het windstille gedeelte van de natuur zo mooi en blauw vertelt mij dat het over is het spijt mij ik hou niet meer van jou Door de stilte van de wind die je niet hoort door je tranen wil je zeggen dat je blijft…

De zonovergoten dag, loopt langzaam ten einde het avondrood toont zich in al haar rode glorie de dag ging snel, zoals elke dag de avond is korter, maar dat ie tie altijd. De zon aan de ene, de maan aan de and're kant ze knipogen naar elkander zodra de zon met haar mooie rood is verdwenen zien we een heldere lucht, waar sterren verschenen.…

Hoe wit die sneeuw die dwarrelt langs de wegen, die sneeuw die smetteloos de daken wil versieren, die sneeuw die stil, behoedzaam alles dekt: de mensen, planten en de dieren, Niets is hier nog bevlekt, alleen het wit mag blijven al is het maar heel even, dit leven in al zijn onschuld hier en nu.…

God wierd ook, dunkt me, meer geprezen Zo 't roosje langer bleef in wezen. Al denkt ge, dat ge 't wel doorziet, Mijn lieve Jan! het is zo niet. De Schepper weet het best van allen, Waarom 't zo schielijk af moet vallen; En wil ook, dat ge gadeslaat, Hoe ras het aardse schoon vergaat.…

God wierd ook, dunkt me, meer geprezen, Zo 't roosje langer bleef in wezen. Al denkt ge, dat ge 't wel doorziet, Mijn lieve Jan! het is zo niet. De Schepper weet het best van allen, Waarom 't zo schielijk af moet vallen; En wil ook, dat ge gadeslaat, Hoe ras het aardse schoon vergaat.…

We leven met elkaar hier, in dit landje. Op ons kleine stukje grond, zo zeker zo veilig. Ons eigen eilandje, omheind en afgebakend, als was het heilig. Toch kruisen zich onze wegen, als we onze veiligheid verlaten gaan. We komen steeds elkaar weer tegen, als we buiten onze grensjes gaan. Dan gaan we vergelijken, argwanend zien we elkaar…

tijd waarmee uw diepste wordt beschenen Maar het is toch wit-op-wit - zei ik en draaide me opzij maar de man die het mij zei leek met mijn laatste woord verdwenen In verbazing bleef ik achter met dit ene schilderij dat mijn verbijstering trotseerde witte veertjes had gerezen en ik dacht er aan de man aan wat hij zei - wie hij kon wezen…

jarenlang gevierendeeld kreeg alle vieren toebedeeld Maar als gevierde schrijfster bleek ik toch nog een blijf ster ik vierde wat ik vieren kon liet alle teugels vieren en lachte ieder vierkant uit in vierkwartsmaat met veel geluid Dus als je vieren gooien wilt dan zijn je vieren niet verspild als je ze bot wil vieren ik bleef een roosje…

Vanuit de donkerte straalt het Licht je tegemoet vanuit de stilte komt de mooiste muziek je ten gehore vanuit het stille hart komt de zoete liefde vanuit onwetendheid bereikte mij elk inzicht vanuit de verlatenheid kwam ik jou tegen jij, die me dit alles gaf jij, Ster aan de Hemel, die mij de juiste weg wijst.…

Hekken en poorten de grensbewaking op scherp leve de vrijheid…

verraden door hem waarvan je dacht dat hij je liefhad leek jouw lot bezegeld putte jij kracht uit de gegeven omstandigheden zette de wereld naar jouw hand danste jij de sterren van de hemel om te overleven wat miljoenen anderen niet meer na kunnen vertellen…

De eeuwige duur kent tijd noch rust ze rekt een leven lang, en kweekt ons jaren te leren, vertellen, woorden te vinden hoe snel de dood van zich spreekt het wilde roosje aan `t begin van de dag weet wel, als morgen mijn hart open gaat is het voorbij, schoon ik bloei, ik ga dood `t zal de tijd zijn die mij verslaat de morgendauw spreidt en…

Vlag in drie Kleuren Blauw, wit en rood Adel, kerk en volk.…

voor niets deinst loco Loekasjenko t’rug zijn vast pandoer: censuur, corruptie, moord verzet wordt rücksichtlos in bloed gesmoord massale slachting of schot in de rug het volk kan hij decennia bedriegen maar ooit verrot hij als de stront van vliegen…

Gevoel van vertrouwen en tederheid We zochten het we waren het kwijt En we hadden het op dat moment gevonden Het gevoel van spanning en van lust Van het willen en niet mogen Daar waren wij ons van bewust Het is ons overkomen En het blijft, wat ik ook probeer Dan denk ik er even aan terug Heel soms, af en toe ene keer Aan de nacht die er niet…

Vol vertrouwen en door liefde vervuld verdrinkt ze in de verwachting dat vlinderachtige vingers verlangens in haar hart krassen Ze voelt de verwijdering na passioneel vrijen als verlatenheid en tranen vinden verloren op haar wang de weg naar verdamping…

Wanneer ik naast me kijk Dan word ik gek Niet van geluk of liefde Maar van die lege plek De plek waar jij gisteren nog lag En waar ik mij veilig voelde Zeiden we met veel verdriet gedag Het was voor het eerst Dat we beide hetzelfde bedoelden…

Ik weet wat zij vragen van mij en huiver Ze willen dat ik sterk ben en compleet En dat ik volwassen en wijs en zuiver De dingen zal doen die mijn vader deed Maar wat kan ik nu nog aan goeds voor ze doen? Niet genoeg Nooit genoeg! Wat zij van mij vragen is dwaas en bijna onmogelijk hoopvol En toch Ik voel De droom die zij dromen Is ook…

Elke sage En legende Ieder sprookje Elk verhaal Gaat uiteindelijk over liefde En het menselijk te kort Vroeger is nu een vreemde ster Een vreemd vijandig land Met vreemde harde mensen Harde stemmen Harde hand En de schatten uit mijn kindertijd Als wrakhout op 't strand…

De golfjes op het water wiegelen giechelend hun kleinheid in het licht. Zo ridiculiseren ze de grootheid van de wereld, die onstuitbaar voortstuift over de bochten van de smalle dijk. Zo negeren ze (on)opzettelijk de ernst van een hand, die met kennis van zaken jonge oeverplanten plukt. En zo geven ze vrede aan de vissers…

De ogen van de bergen zien ver. In het dal hangt nog de warmte van de zomerdag, waaronder de jager sluimert, liggend in het droge gras. In natuurlijke overgave ligt hij daar, met de mond gedrukt tegen de aarde, de zachte, zoetgeurende aarde, de verdraagzame, zwijgende aarde. Het zwijgen van de aarde is diep. En verder? Gaat het verder…

Als in een flits, Naakte gevoelens, Levenloze geluiden door mijn raam, Sta ik, niet besmet door faam Mijn innerlijk uit te stoten. Aan, uit, doorgelopen. Mij treft geen blaam, maar ik houd 't binnen. Alles rood, soms oranje, Leven zonder franje - - daar kan een scherm niks aan veranderen.…

Thuis is het het allerbest! Hier ben ik meer gestresst... Thuis heb ik jullie om me heen, Hier ben ik soms alleen... Hier mis ik jullie soms heel erg, Ik zie er tegenop als tegen een berg... Maar...na 5/6 dagen... Is het weer te dragen... Ik ben weer thuis... opname 17e chemokuur…

De ruwheid van de zee Nam de letters mee In het zand geschreven, Vergeef me De dagen versleten Woorden zijn vergeten En de golven begraven Ons verleden We hebben gepraat En we hebben gehuild Maar de zee heeft onze Liefde vervuild…

Ik ben op Totaal verloren Het heeft mijn ogen Uitgedroogd De woorden kunnen Mij doorboren Nu is de vlam In mij gedoofd Ik ben verlamd Ik ben verdoofd Want niemand heeft mij Ooit geloofd Mijn hart gebroken Mijn ziel vertrapt Door het leven Ingepakt…