Alle inzendingen over zaterdag

Als een rokje van oranje wordt bekeurd En dames op een stadionpleziertje De voetbalbond doet denken aan een biertje Wie weet wat er dan zaterdag gebeurt Zal de FIFA een zwerm toeters dan misschien Als reclame voor de Bijenkorf gaan zien?…

Natuurlijk is zo'n dag voor wie vertrekt geen pretje, want de zaterdag heet zwart De sfeer bekoelt, de woorden worden hard De kinderen zijn moe, de airco lekt Toch valt dit alles in het niet bij het vooruitzicht van het Franse hurktoilet…

De Tory-overwinning overzee maakt dat ik deze zaterdag alweer een snetje over Britain componeer met in de hoofdrol Boris, leave-premier. Is straks de prijs voor onafhankelijkheid het trotse Schotland dat voor zelfrecht strijdt?…

Sommige momenten zijn onbetaalbaar onberekenbaar onbewaakt onbepaald onbeschrijfbaar onverklaarbaar waardevol tastbaar goud zo’n moment was zaterdag Café Esprit Amsterdam Jij en ik ook ik besef dat ik met jou met ons voorzichtig moet zijn en zal zijn…

STILLE ZATERDAG GEDACHTE Zomaar bloemen voor een dode zomaar op een willekeurig graf zomaar vallen al je noden zomaar, zomaar van je af Jan J. Krediet, vrijzinnig dichter uit Rotterdam.…

wat een dag een zaterdag in een mistige roes wat nou morgen dan is het zondag nog geen zorgen daarna wordt 't weer hard het geregelde leven maandag weer van start wat kan het me ook schelen deze dag was mij en er komen er velen.... nog veel meer bij!…

Leven is vooral Laten leven Laat het toe - Lucht, licht Met af en toe Een lichte bries En je ziet het meteen - De schepping lacht je toe zaterdag 16 juni 2012…

Ik ben dus zaterdag voor niks vernikkeld, Records verbreken is zó ingewikkeld……

vandaag de stad uitbundigheid door gastvrij lentelicht beschenen iedereen lijkt onderweg naar toch die ene dag van morgen dwalend door herinnerland alweer zo lang of kort geleden voelt weer heerlijk als vanouds hand in hand het samen onderweg beleven of dwalend door herinnerland alweer zo lang of kort geleden voelt zo eenzaam…

Ik doe mijn ogen dicht En voel De woorden van onze gesprekken En hoor Het heerlijke aanwezig zijn van jou Hier diep in mij Ik zie het lachen van je ogen en je mond En steek mijn hand uit om jouw mooie handen Keer op keer opnieuw te bekijken Ik doe mijn ogen dicht En voel Nog steeds jouw hand om mijn hand En hoor Een scherpe pijn van eindeloos…

't Is Zaterdag. Verkwikkend Is 't scheemrig avonduur; De vloer is rood, en 't koper Blinkt in de gloed van 't vuur. 't Zal morgen Zondag wezen: De dag der rust is zacht Voor hem, die heel de weke In 't werk heeft doorgebracht.…

Ingetogen ademt de stilte omdat er zoveel droefheid is; het leven kent nu enkel maar gemis. De Heer toeft in het graf en vrouwen die Hem volgden zij treuren en verstommen om wie er niet meer is. Maar haast onmerkbaar groeit de bloesem en zet de boom in licht; morgen is er leven de dood zal zijn gezwicht.…

Zoals vandaag was het ook toen: wachten in stilte op wat komen gaat, zonder perspectief, verdoofd, verdwaasd. Zoals toen ook vandaag: geen licht meer zien, geen uitkomst, enkel wachten op wat komen gaat. We hebben toch enkel maar dit: de roerloosheid, geen antwoord, geen kracht, een stil doorwaken van de nacht.…

De stilte na de dood, na het lijden en het afscheid, wachtend op de morgen, maar zo dikwijls zonder hoop. De stilte na de dood, van deze Rechtvaardige, van zovelen die leefden in overgave en liefde, maar zo dikwijls zonder hoop. De stilte na de dood, maar niet in onze dagen van kopen en rennen, van presteren, maar zo dikwijls zonder hoop…

Al was het maar met fluisterend genoegen, opwaards bewogen door een zachte lentebries, kijk ik naar het ontwaken van een nieuwe dag. Ik laat de klok van het leven zwoegen, en selecteer de dromen waaruit ik kies. En weet je, weet je wat ik zag?…

Geen werkdruk noch vervelende klant toch fronst het nors wat is er aan de hand onvrede klinkt door nog een keer en nog een keer, zeg niet dat je nu al moe bent, anders moet je voor straf nog meer, geen files noch een hoosbui nee het is 'n vader zaterdagochtend aan de waterkant…

Dichten is zoiets je moet het graag doen zei ik liefde is een must geen woorden teveel niet dat ik de letters tel de lettergrepen Amberkleurig haar armen haar schouders ontbloot spierwit het klavier ze speelde Rachmaninov weemoed overviel me schier…

Jij bent de uitdrukking van mijn ziel en van mijn dromen, van mijn verlangen en van mijn woorden. Ik vind net zo goed mijn thuis in jou als jij in mij. Vervreemding is een macht die ligt versluiert en houd je af van je echte kracht. Stilstaan op de wind is de toon waarop alles wacht.…

Mooi geel hé zo een geel appeltje ach zeg ik hou er de dokter erbuiten kijk eens hoe mooi…

Zittend naast 't houten kruis met gesloten handen verwerk ik beelden met stil geruis en voel mijn ogen branden. Met mijn hoofd gebogen sluit ik mijn betraande ogen begin ik in mezelf te praten waarom hebt U mij verlaten? Toen werd het licht na drie uur nacht U riep toen uit "Het is volbracht!" nadien werd ik bevreesd want U boog het…

Ingetogen ademt de stilte omdat er zoveel droefheid is; het leven kent nu enkel maar gemis. De Heer toeft in het graf en vrouwen die Hem volgden zij treuren en verstommen om wie er niet meer is. Maar haast onmerkbaar groeit de bloesem en zet de boom in licht; morgen is er leven, de dood zal zijn gezwicht.…

Wat ruist hedentendage om ons heen Welk kleurpalet wordt in de maag gesplitst Waardoor raakt gans het volk*) weer opgehitst? De zomerzon in blik op de A1 Of zuidwaarts waar een exodus ons wacht Route du soleil naar 't einde van de nacht...…

Dikwijls hebben wij het veel te druk om daar bij stil te staan, maar zoals deze zaterdag, deze man... ze komen nooit weer.…

Zaterdag zondag maandag trage week en weke dagen Een stilleven een landschap een portret De wenkbrauwen van een vrouw Die zich sluiten als ik nader Het landschap waarin blonde kalveren waden Waar het weder van erbarmen In het Pruisisch blauw der weiden ligt gebrand Toen heb ik nog een stilleven geschilderd Met onherkenbare wenkbrauwen…

"Hier zijn ze dan, de lottocijfers van vandaag, zaterdag, april" zo sprak, hoorbaar zenuwachtig, de nieuwe omroepster Jill, thuis keek men verbaasd naar de buis, er was overduidelijk iets niet pluis, de dame leed aan "numerofobie", het werd dus opeens heel stil ...…

Hij is niet meer, Driek van Wissen eens dichter van het vaderland met zijn schrijven elke zaterdag in de krant grote dichter, we zullen je missen Nooit meer in het Dagblad van het Noorden nooit meer: Driek van Wissen zijn woorden. Vaarwel Driek…

De cijfercombinatie van de trekking van vorige zaterdag bracht de bezoekers van het Bach-concert in Gent van slag, halverwege de zesde cellosuite liet de dirigent het even schieten en hij somde de winnende getallen op met een brede lach ...…

de lange stoet rijdt toeterend voorbij waar wij opzij zwaaiende deelnemers machtig verrast zijn over het tetterend gelijk de kinderen wuiven terug een mooie rondreis mijn dubbele gedachten over eendracht en massaliteit laten de weggedrukte tranen toe mijzelf ten spijt…

Zo graag laat ik mijn gedachten De vrije loop - niet piekeren, Niet tobben, maar liever De goede kant uitdenken, Overpeinzingen die alleen in gedachten nog tranen met Met zich meebrengen, die ook In mijn denken niet zout zijn, En ook niet zilt; En het oordeel over mijzelf Over alles dat ik gedaan of Nagelaten heb is niet langer…

wrevel als weer een ijzeren kruis in de verte de velden decoreert afgrijselijk van dichtbij dat witgekalkte corpus en dan dat rossig haar geen wonder dat ze daar in drancy de verwantschap niet zagen ------------------------------------ zaterdag 12 januari 2002 zonneleen 43 www.abelstaring.tk…