Alle inzendingen over zeewater

ten westen van Pogum waar de Eems de Dollard in wil stromen diep onder het slib gekomen bij vloed nog altijd met zeewater bedekt het stadje Torum niet uitgestrekt lange tijd waren de resten de grondvesten bij eb nog te zien de opslibbing ging door nu is er geen spoor ook niet op Google Maps van Torum te vinden Emden legde over het slib…

uit Hoetmansmeer in het hoogveen stroomde voorheen de Pekel Aa het veen is weg en de Pekel Aa is veenkoloniaal alleen nog een kanaal recht als een lineaal behalve in Oude Pekela daar volgt de Pekel Aa haar oude bochten na betekent 'zoute rivier' de Dollard kwam immers met zijn zeewater tot hier tot Oude Pekela nu loopt de Pekel Aa…

waar je ook belandt, je wordt - nu of later teruggevonden in het woestijnzand of in het zeewater in Parijs of Londen maar ben je in transito het spoor verloren, gewoonweg in je eigen geest verdwaald dan ben je, vrij vertaald, voorgoed incognito het beeld dat angstig naar je terugstaart uit het spiegelglas toont alleen maar wie je…

glanzend zwart afgekante deining dwingt de delta in broei tot glanzend kwel amper verholen in zilte zindering wacht op ademwarme wind gestrand in tongrollende vlagen vederlichte vingertippen toetsen over rotsvaste toppen en prikkelzacht zeewater doet schokkend ontdekking van stralend witte kleuren die blanke flanken doen verschieten…

In ’t diepst van zijn gedachten brandt altijd het verlangen naar zeewater van 15 graden plus zodat het saaie zwembad dus kan worden vervangen door zee aan wenkend strand door vloed omspoelde palen door tenenknersend zand door sterke stroomverhalen door verre zichten grijs door brutaal meeuwgekrijs Ja, voor wie graag in golven klauwt…

Het theater van de zee De zon geeft er tevredenheid mee Stralende blauwgloed voor het gemoed Momenten dat even niets meer moet De zon spelend tussen wolkentheater Rust vinden in kabbelend zeewater Vrede twinkelend in hartplezier Inleving speelt in een gedachte-avonturier Zachte klanken van golven bedanken Speelzaal van hemels matinee Je…

zeewater, onverwacht uitéén gevallen in talloos spiegelende scherven rood en purper roepen ze de ondergaande zon een noodkreet lijkt het dit uur vertrekt nu, bijgelicht door wat er onder grijze wolken door verschijnt roze sfeer drijft lichtend verder, kleurloos rolt de maan vanachter grauw het schouwspel schijnt volmaakt door schoonheid…

Het zoute zeewater tussen mijn tenen, de kou die mij omlijft. Maar de kou die deert mij niet, de golven zullen mijn deken zijn. Een deken waaraan geen einde lijkt te komen, die verhult mijn zielenpijn. En ik kijk vooruit over mijn zoute deken, de zee en als het koude water zich terug trekt neemt het mijn zorgen mee.…

je drijft in het heldere azuurblauwe zeewater ik zie je ik zie je paarse schoentjes je groengele broek en hoe kan het anders, meisje?…

misschien naar de vertraagde tijd waarin alles langzaam maar zeker wegdrijft van het land stuurde de god van de dood zijn gezant misschien die je zag noch hoorde die jou dichtsloeg als een boek waad je door oplichtend sterrenstof ben je daar nu misschien in de loods rust de reddingsboot ontdaan van zout zeewater…

Ik schrijf met zeewater lege, schreeuwerige gedichten meng inktblauwe gezichten die afdruipen in bleekwater ik neem geen genoegen met het krijsen van de zee wanneer het water lonkt tekenen zich witte dansers maar ik laat me niet vleugelen als een kostbare zilvermeeuw de zee zou een cadeau moeten zijn aanspoelend, warm en zoet zwemmen…

Als gouden spetters zeewater, de lichtheid, maar ook het overwinnen van goden(doden). Ik wil je niet beledigen, ook van jou mis ik iets, dat is mijn mond op de jouwe, de eeuwige kus, waar woorden vervlogen.…

Het zeewater stroomt mij door de aderen, dat weet ik zeker. Ooit was ik in een vorig leven commandant van het gepantserde ramtorenschip De Buffel. Ontelbare keren stond ik er op het dek meedogenloos bevelen schreeuwend naar de bemanning om een vijandelijk schip onder de waterlijk goed lek te stoten.…

De totale hoeveelheid blijft constant Waterkringloop van oceanen Zeewater, neerslag, ijs en grondwater Aquifer is een laag in de bodem In staat tot groots transport van majem Nietzsche was wijs in gedachten. Woorden: 'Men liegt wel met de mond, maar met de bek die men erbij trekt, zegt men toch nog de absolute waarheid'.…

Een glinstering onder water 't Doet me denken aan je ogen Warme klanken doen 't zeewater zoet smaken En lijken de lucht te doen vullen met 't besef dat ik je mis... Iets lijkt zich in 't water te laten zakken De druppel die haar in 't hart treft en de leegte in mijn hart pijnigt De plek waar jij hoort te zijn.…

Een geul in het zand die om het dons Van haar kuiten gruist, glimmend brokaat Zeewater dat hij op haar navel morst Zijn afdruk bij de hare, finaal De luchtspiegeling: een strandhuisje Met een dak oranje zonnevuur De houtgeur van de zomerstede Stoffig licht kierend op haar figuur Zuchtende planken, mousserend vocht Een…

Gedichten schrijven vaak zichzelf, alleen jouw ogen niet, die moet ik maken van zeewater en zilte schelpen. Je ogen blijken mooier dan het raken van woorden die moeten benoemen. Geen vers tipt aan jouw kijken.…

Rustig kabbelend daar voort, Tot hij aan de blanke stranden’ Bij het bruisend zeewater hoort.…

Alles wat hier klinkt klinkt echt ook vandaag als zeewater. Als arm, natuurlijkheid, als voorzitter lang aan het woord. Misschien beschikt de zee over een beklemmende stijging Vinden wij bijtijds ‘n rug wederom ‘t geringere leven terug. ©…

het kriebelt in mijn handen het hunkert naar een kwast om je in beeld te vangen nee geen woorden maar een ander vast gegeven het voelt als blauwgroen zeewater rosé rode voeten pure chocolade wijnrankgroene twijgen druiven rood en zwart als olijven purperen wijsheid blauwgrijze tinten kruipen wingerend langs de bast bind me daar in kleuren…

wijde laagte stormvloed vaagde een landstreek weg het zeewater kwam helemaal tot Onderdendam water sleurde alles mee Reiderland werd binnenzee kloosters, dorpen, borgen verdwenen onder het slib wat losse stenen eeuwen lang en eeuwen later polderden Groningers het water terug tot de norm de Dollard in zijn huidige vorm achter de zeedijk…

hij de daken van d'huizen verstrooit, of hij de vliegende blâren doet ruisen, of hij de bomen daarboven doet buisen, of hij de torren hun toppen afwaait, of hij de malende meulenen draait, of hij de zee in de wolken doet botsen, of hij ze slaat op haar zuchtende rotsen, of hij de schepen daarbinnen begraaft, of hij door 't schuimbekkend zeewater…

Mezelf vervloekend en toch de zwarte diepte induikend, hopend op duikersziekte, als de grootste gek op aarde, wenend, de tranen vermengend met het koude zeewater, dodelijk gewonde wolf, als een karaktervolle koning opgezogen door de woeste, goddelijke zee. Toch kom jij terug om mij daarvoor weg te sleuren.…

Geen golf die komt of gaat is hetzelfde om te zien, Hoogstens de kleur van het zeewater misschien. Ons leven is net als de schoonheid van de zee, Het neemt je in alle rustige of hevige emoties mee, Maar ook na heftig weer en schuimende golven langs het strand, Kun je later genieten van een kabbelende zee langs de kant.…

snuivend door het bos lopen lentegeuren keuren lentekleuren geuren voorzichtig de knopen van je jas losmaken kijken hoe het gras groeit samen luisteren naar het kleine meisje dat gevoelig is voor ontluikend groen zomersproeten tellen op een verbrand gezicht zus bedelven onder de zonnebrand pa ingraven terwijl hij slaapt twintig keer zeewater…

de giertank van boer Hobbema heeft hij al op een stormachtige dag vol geschept met golven uit de Noordzee en zingend graaft hij een gat in de tuin; als er grondwater verschijnt holt hij in paniek bij mij naar binnen en schreeuwt ‘we zinken’; terug uit die kleine waanzin dekt hij de bodem af met plastic en keien, vult de vijver met zeewater…

toen ik laatst wilde bellen kreeg ik maar geen verbinding en moest het daarom uitstellen een vervelende bevinding mijn vriend vroeg toen: wat scheelt eraan? je hebt hem net gekocht is er soms iets mee misgegaan op onze wandeltocht? hij zei: laat mij er eens naar kijken het kan toch niet veel zijn zo'n ding kan niet opeens bezwijken die…

Het was een zonnige dag Torremolinos, Zuid-Spanje 30 december 2021 een heel zonnige dag met 24 graden dan opeens vanuit het niets vanaf de zee Mist Zee-mist Als een vlammende tsunamie van bergen mist in banende gruwelijk grijze grieselijke wolkenzee over het strand aan ‘t land in de stad zeezicht verloren zee-mist om m’n oren…

Ik hou van de zulte lucht de geur die het zeewater zo eigen is, van het uitzicht de ruimte de bootjes op het water en aan het einde de lucht. De tinten zo mooi op elkaar afgestemd, een pracht van een plaatje van een geheel.…

II Nee vandaag antwoord 't getij niet echt gedwee, ‘t zwiept golvend klotsend zeewater wier mijlenver mee. Gooit op grotere hoogte botsend zo oogt 't remmen los draagt menig blad willoos op de thermiek als albatros. Elzen en oude platanen waar gisteren nog vogels kweelden zien ‘t vreemde gebeuren, zullen vast vallend blad betreuren.…