Alle inzendingen over zichzelf

De nieuwe lijsten kregen nieuwe namen, Vandaar dat dit keer zelfs een ex-imam Met "de Partij van de Gemeenschap" kwam, Een naam waarvoor de man zich dient te schamen: Gemeenschap, dat is neuken volgens mij En dus leidt Haselhoef de Vrijpartij.…

ik liet je gaan zomaar alleen je liet begaan wist niet waarheen geen woorden meer alleen maar spijt mijn kop doet zeer een hart dat lijdt ik voel je nog maar zie je nooit een koude oorlog een zon die dooit waarom nog klagen ik ben berooid in rare dagen mijn geluk verklooid!…

Zij zegt dat ze liever alleen te veel pijntjes van binnen zij zichzelf niet meer kan zijn zodra iemand bij haar aanwezig is Achter niemand wil zij zich verschuilen moet op zoek naar waar het stil kan zijn zichzelf opnieuw ergens kan ontdekken worden kan wie zij wil ondanks alle pijn…

Zij zegt dat ze liever alleen te veel pijntjes van binnen zij zichzelf niet meer kan zijn zodra iemand bij haar aanwezig is Achter niemand wil zij zich verschuilen moet op zoek naar waar het stil kan zijn zichzelf opnieuw ergens kan ontdekken worden kan wie zij wil ondanks alle pijn…

Als een mens zichzelf van liefde afkeert, dan kan het ook geen pijn doen. Als een mens het kwaad negeert, dan kan het ook geen pijn doen. Als een mens zichzelf lief heeft, dan kan het ook geen pijn doen. Als een mens zichzelf geen kwaad aandoet, dan kan het ook geen pijn doen.…

waar het geluid van stilgezwegen woorden oorverdovend in het niets verdwijnt het lachen naar elkaar voor even verdwenen zichzelf hernieuwt in smekende ogen verdrijven stormen zichzelf in een zucht stilte verschijnt in schuilende armen…

" Diamanten weerspiegelen niet - ZIJ SCHITTEREN - omdat ze zichzelf zijn "…

Ik ben het levende wezen dat zichzelf de mens noemt.…

moeders vergeten zichzelf, zo worden ze dan: onvergetelijk!…

Denkt hij bij zichzelf dat vragen is een must of denkt hij bij zichzelf laat mij nu eens met rust. Daarom doe ik het nu zo dat ik slechts met hem praat en van alles vragen maar achterwege laat.…

Verlangend zie ik Deze morgen uit Naar de aarzelend Opgekomen, ietwat Waterige, zon die In ' t voorbijgaan De laatste sneeuwresten In zichzelf op laat lossen Zoals ik ook hoop Dat mijn binnenste De kou en het verdriet In zichzelf op laat lossen…

Ruimte in zichzelf Verloren - geen Richting meer Te vinden in De eenkleurige Massa die alles En ook zichzelf Overstijgt - Ook de lijnen Van oneindigheid Zijn prijsgegeven En dan verschijnt Zo uit het niets Die witte duif Met dat groene Takje van de olijfboom Dat leven geeft Waar geen leven Meer te vinden was…

Oren die zichzelf niet horen. Ogen die zichzelf niet zien. Hoe de eersten, de besten, na hard te zijn gevallen, de laatsten ontmoeten. Zoals doven leren luisteren. Blinden met een voelend hart, uiteindelijk hebben leren kijken. Oorverdovend leren fluisteren. Zichzelf hebben hervonden. Nooit meer uitverkoren zijn.…

Is het afgelopen? Is het hoofdstuk definitief afgesloten? Je zou het denken en er geen aandacht meer aan schenken. Ik zou willen dat het waar is, of heb ik het weer mis? Het is een oever zonder rand. Er is geen einde en ook geen begin. Het is vuur zonder brand. Het is een gezicht zonder kind. De houvasten zijn weg, net als een fiets die…

O gij reuzen van het witte papier en letter Gij schrijft uw gram in cijfers met plezier En bezorgt uw lezers dagelijks veel plezier En kleineert met uw waardering menig kleine etter Maar u schiet dikwijls uw peilen veel te hoog Straks komen die dwergen treffender van hun boog…

De liefde danst En is geheel zichzelf Zij wacht niet af Maar geeft zichzelf Is vrij van banden En van blikken Danst haar ziel en Lichaam vrij Zij bindt zich niet Speelt slechts het spel Van passie en het vuur Zij danst de harten vrij…

Waar wetenschappers koortsachtig naar zoeken om deze aarde te redden van een naderende ramp heb ik moeiteloos gevonden in dit gevoel voor jou: Een wonder van thermodynamica Een cirkel die doorgaat in een zichzelf vernieuwende beweging Een zichzelf aandrijvende motor perpetuum mobile…

Als het hart alleen nog klopt En de rest al niet meer voelbaar is Een dode geest in het bijna Dode lichaam woont Dan is de eenzaamheid Huizenhoog zichtbaar In de mens die zichzelf Reeds verloren heeft Net als veel van zijn beminden En niet meer weet hoe Hij het leven, en zichzelf, Terug moet vinden…

Zoiets was sinds de oorlog niet gebeurd De voorzitter sloeg woedend met zijn hamer Je hoort zo niet te spreken in de kamer Het werd dan ook meteen breed afgekeurd Thierry zette zichzelf hiermee voor gek Sloeg zo zichzelf figuurlijk op z’n bek…

Een kameleon kleurrijk en onopvallend helemaal zichzelf…

Ze roepen maar wat over en weer, mompelen -- verder in zichzelf.…

hij blijft en schrijft en blijft bij zichzelf, hij moet nog jaren schuren voor hij zichtbaar wordt voor iedereen en ook zichzelf…

Leven wordt van papier scheurend in duizend stukjes de zin voorbij armen gevouwen rond haar lichaam zichzelf wiegend troostend streelt zij zichzelf als er niemand is slikt bitter zout dagen sluimeren de zwarte pijn voorbij…

De olijfboom gespleten door ervaringen zware stormen en meedogenloze zon en kinderachtig zou je denken daar kan ik voor het onweer schuilen maar in die ene wonde niet zichzelf voor zichzelf verstoppen, mijn vader.…

Zij was het kleine meisje, Dat nooit voor zichzelf durfde te gaan, Zij keek altijd naar een ander, Zij was de schaduw van de maan. Zij voelt zich nog een vreemde, Maar net als ieder ander is zij alleen maar bang, Ze is een grote strijd begonnen, Zij houdt zichzelf in bedwang.…

Een Leidenaar liep naakt de marathon En werkte daarmee hard aan zijn conditie Alleen maar met zichzelf in competitie Dus niet gehinderd door een peloton Zo had de wedstrijd weinig om het lijf Wie met zichzelf speelt, heeft niets te verliezen Maar toch kreeg hij het aardig voor de kiezen Want halverwege werd hij wel wat stijf Zijn lichaam…

Een cliché van zichzelf bekijkt zijn spiegelbeeld naakt in een overall van huid. De pet bedekt het lulligst lichaamsdeel. ´Dit ben ik dan´, zegt hij zacht, terwijl de spiegel hem na doet. Achter hem de boerin, geen tijd voor zichzelf. ´Kom je, Arie, je wordt er toch niet knapper op.´…

ze zou kunnen vertrouwen op zichzelf…

hij heeft een goddelijk geloof in zichzelf als dichter maar als mens is hij als u een twijfelaar... een zeiler laverend tussen bakens kwetsbaar als het wankel bootje in de branding van het bestaan hoe anders de dichter als dichter die houvast vindt aan lettergrepen en verzen schrijft op de fundamenten van het geloof in zichzelf…

verzonken in zichzelf buiten bloeien krokussen wat is het leven…