Alle inzendingen over zielen

Donkere nachten ogen die duisternis zien binnen in je ziel.…

Daarin zoekt hij het waarom, de stilte heel diep in zijn ziel. Om daar het antwoord te kunnen vinden, van zijn eenzaamheid.…

zondagmorgen tussen jullie beiden als altijd veilig en geborgen Lopend langs graven onze aandacht besteden ik geef mij vol overgave aan de mensen uit ’t verleden Luisteren naar verhalen van een tijd gelee dat waren jullie idealen jullie mooie bijzondere twee Details zo ontzettend klein herinneringen zijn gemaakt zo puur en zo rein mijn ziel…

de een hangt zich op aan zelfgevlochten koord een ander stopt zich vol met dodelijk gif de gaskraan of plastic zak zijn ook mogelijkheden de zee inlopen tot je verdrinkt of toch maar voor die sneltrein springen een ziel kan te naakt zijn kapot gaan aan het rauwe aardse is onze maatschappij dan ziek? vragen, steeds meer vragen…

Luister naar het gevoel van je eigen ziel.…

Mens die uit Lichaam en geest Bestaat, en verder Uit water, naast Wat vlees en bloed - En toch is het De ziel die Die je maakt Tot wie je bent, Die dagelijks Je gedachten Stuurt, en je De schepping maakt Die je bent…

Oh hemel en duisternis, we zijn en blijven zielen! Wij zijn zielen zolang wij knielen voor het Verhevene,voor het Raadselachtige Wezen boven ons. Wij zijn zielen die dolen in een nare wereld verdronken in tranen. Van miljoenen vrouwen en miljoenen mannen. Wij zijn bisschoppen van het geloof en de striemen van alledaags lijden.…

Mijn ziel danst mee in een zee van kleuren door het holst van de nacht weg van zwaartekracht en in 'n vonk gehuld met de zonnewind..…

hoe daar opeens het gevoel van lichter was opgetild uit een moment de lach de ogen haar gezicht mijn kleine kind zo vrolijk en zo teer en jij met slechts twee woorden snijdend door mijn ziel zette mij terug neer…

zo groeide hij op, de jakhalzen schuddend die zich klemden op lijf en leden met een ziel vol blauwe plekken vervolgde hij zijn schreden En later toen hij gin dronk, er speelde zachtjes jazz, verzuchtte hij een tikje wrang geef ons een sparrenwoud en wij zullen boswachters zijn.…

Dichters balanceren met gevleugelde woorden voor inzicht in de ziel schrijvers laten de geschiedenis herleven maar ook de werkelijkheid en de fantasie muzikanten spelen met akkoorden om de emotie te laten voelen en zo zijn zij onmisbaar voor het gevoel van euforie…

het pad slingert langs jou en mij ook wel rondom of los, geheel vrij ik tast dan voor of achter, opzij ben jij of ik dan de wachter ?…

Ons onbewuste is duister, dus dromen we -- van de dageraad.…

een oud hemelsprookje een snipper van geruchten nooit ergens aangetroffen gewoon een concept ze staat los van ons wil je haar doorgronden dan laat ze zich niet vinden laten we het er maar niet over hebben en dan toch die heimwee naar een plek waar ze zou huizen ergens tussen het sacrale en het leven het verlangen naar een ruimte…

het is je ziel die ik ervaar oprecht naar buiten gericht kwetsbaar, zwak in het aardse maar krachtig tussen jou en mij een tederheid zo wonderlijk van gewicht…

er waren vogels met veren van dreiging uitzichten die alleen jij hebt gezien er waren oceanen van wachten stromen van het leven die je bewogen er waren kersenbloesems van leven dood en wedergeboorte er is graniet er is goud smelten en bevriezen er is binnen- er is buitensluiten licht tussen de bomen er is je ziel alles wat je bent…

De melancholie dat de aarde wel klein is -- maar onze ziel niet.…

als de ziele luistert! ---------------------- lijzig - zacht kouten - praten klappen - praten wee - wei wegel - weg talen - spreken…

Aversie tegen moslims maakt het makkelijker nog meer zielen te stelen. Hun kracht ligt in het gevoel te worden gediscrimineerd. Zodat vanuit miskenning haat kan worden aangeleerd. Natuurlijk begrijp ik de kwetsbaarheid van miskende mensen. Alleen wel onbegrip voor de illusie dat Allah dit zou wensen.…

Ziel wórdt Jossie? Ik ziel ik. Ik ziel jong ziel Jossie. Ik ziel ik? Ik ziel jong ziel. Ik ziel oud ziel. Ik ziel weet niet oud ziel ik. Ik ziel oud ziel weet niet oud ziel Jossie. Weet niet ik ziel Jossie. Ik ziel jong ziel. Ik ziel niet gek ziel. Ik ziel soms ziel gek ziel. Grap ziel. Weet niet grap ziel. Weet niet soms ziel.…

een kille stilte nadert de dam ik proef de droefheid die mijn oog vernam verloren grond zwevend in de hel lucht is een gevoel van armoe het voelt zich onwel een stem in de geesten in de ziel verniel vergaan niet meer bestaan verlaten en verloren niet voor geluk geboren de ziel nadert de dam en springt de diepte in het leven nooit…

Als de ziel is gestript en je hart is bloedend verwond Hij jullie verbond schond, terwijl jij hem altijd hebt vertrouwd. Als al je dromen zijn vervlogen en geen toekomst meer zichtbaar is. Je leeft enkel nog nutteloos bij elkaar, omdat hij voor die ander is gezwicht.…

Hij kan niet meer janken of kermen kreeg voor altijd eelt op zijn ziel dat was om zichzelf te beschermen z'n jeugdjaren waren niet al te stabiel. Nu hij op middelbare leeftijd zit lijkt hij gevoelloos, star en stug beziet het leven tè zwart-wit ik vraag beleefd, geef zijn ziel terug.…

Geraakte ziel diep van binnen scherpe pijn immens verdriet Beschadigde ziel kapot gerukt een gat geslagen onherstelbaar? Groeiende ziel ruimte vullen met 'zijn' hier en daar Ziel ik ben liefde... ...al dat is…

Sterfelijke ziel de vierde dimensie is een kwestie van tijd ik heb je ontmoet in de derde dimensie gevormd als een beeld de tijd vervlakte het en plaatste het op één lijn met de projectie ik zie nu je beeld dat vergeeld wordt gespiegeld als een herinnering terug in gedachten sta jij plotseling voor mij als derde dimensie mooier…

Op heroïsche klanken fijn besnaard danste de dichtkunst met gezwinde vaart over het verzengende schuim de hunkerende zee eeuwig bezongen alle reizen mee tot in het hart van ’t gedroomde oord waar haar ziel nog altijd wordt gehoord…

ik jouw gedachten en gevoel Je bent breekbaar en krachtig Beschadigd en prachtig Ik lees verder Aandachtig Het voelt als gluren naar je ziel…

Letters op papier zijn soms pijlen naar het hart die de ziel raken.…

Wat ik al schietend in wil brengen onder de rijken is het leren omgaan en met perifere mediocriteit; dat rozen altijd verwelken en niet levenslang prijken, voor mijn bloeiende ziel munt slaat uit menselijkheid.…

Zijn ziel, en zaligheid voor iets te willen verkopen, lijkt, een begin, een uiterst passende samenwerking. Die ziel was mij eens niet de ware voor het verlopen, waarlijk, het beginsel haalde door de juweliersterring.…