Alle inzendingen over zijnde

Afgewend met zijn rug naar het zijnde spaart hij zijn stilstand in verstomming uit de avond tegemoet de helderheid achter donkere glazen, de opgooi van stemmen binnen het afgelijnde, het doffe leder dat men in het wilde trapt doelloos staart de mens naar wat hem invalt als een schaduw in de war van zijn bestaan…

ik voel het zachte van stilgevallen blaren waar onder een tapijt van vergankelijke kleuren het rusten is begonnen en mijn ziel zich al stervende bereidt op een mogelijk baren tussen het grijs van boven en de melange van benee voel ik me even zo heel opgenomen in een immense zee alsof ik mezelf met al het zijnde deel…

Nu is uw leven hier ten einde; wordt het voltooid bij Hem, de Zijnde, en danken wij, ondanks de rouw.…

Geluk is niet ongelukkig zijnde Van alle dimensies geen extensie De vierde van Christus in pretentie Bij wel en onwel tevens de vijfde Gelijk aan de door de wijn verfijnde Zesde die voor de fles van preventie De zevende vasthoudt in detentie Een negen als etiket gelijmde Wie dit niet gelooft, zit in de achtste En moet op jonge jenever wachten…

Het einde van het leven De strijd zowaar verloren De lijdensweg geboren Voor zij die achterbleven Voorbij die mooie tijd De stukgeslagen dromen Wat had nog moeten komen Het meest dierbare kwijt Maar weggaan zal de pijn De herinnering doch nooit En vergeet niet, ooit Zal men weer samenzijn Dit zijnde in gedachten Is dit nog geen afscheid…

Jong zijnde droomde ik grootse dromen van begrip en trouw, van verstaan en altijd er zijn voor mekaar, maar het leven liep zo anders dan gepland. Ben ik boos of ontgoocheld? Neen,alleen misschien een klein beetje wijzer en al wat grijzer...…

Ze kunnen er eindeloos over twisten Als je zo dertig jaar omgaat met je klant Ben je als bank zijnde ook niet transparant Vindt de bond van cannabisdetaillisten Deze houding vinden ze erg hypocriet En worden zelf zo onderhand kierewiet …Banken willen geen zakelijke rekeningen meer beheren van coffeeshophouders omdat zij actief zijn in een…

De bij een plant een dier een mens we willen het niet altijd weten of werkelijk beseffen maar samen vormen wij een keten Laat eentje uit de rij het afweten dan kan het zomaar zijn bekeken Als we de bij met gif uitroeien wat zal er dan nog kunnen opbloeien geen plant geen groente geen dier geen mens door ons kortzichtig menselijk bemoeien…

En met een ferme zwaai vliegt al het zijnde door de lucht. Ze is een dichteres van elke zak patat. Ik zie haar denken: 'Vent, ga eens existeren!' ---------------------------- Uit: 'Dat zijn zo de dingen waar het hier om gaat', 2002.…

met zware woorden dan wel speelse accoorden timmert de dichter het zijnde dicht hij is van een zo groot gewicht dat zijn ego vaak wordt verlicht met de mist die men kent in Londen en omschrijft met groot gemak zijn wazige zonden hij verklaart de eigen spiegel vaak met een duister elan waar reflectie, ongetemd, verdwijnt…

Twee silhouetten drijven een brug te ver de zon legt het vast in tweehonderd asa en alles ziet groen bosachtig groen Even komt het paradijs iets dichterbij toch is het verder zoveel verder dan hier slechts één stap opzij is alles voorbij *gedicht bij de coverfoto van mijn op handen zijnde bundeltje Eva, waarom?*…

Woest kapt ze de lianen Haar missie is een doel Zij, een al gevoel Wil zich koelbloedig wanen Haar witte vendelzwaaien Ontvangt de meute koel Ze heeft, zo denkt ze, smoel Zij zou niet overwaaien Als zijnde vis nog vlees Hoe kon ze zich verklaren Tekort schoot elke taal Toen het voor haar verrees Het simpelweg bedaren Had ze haar heilige…

ontstaan zal de symbolen doen begrijpen die overgoten door de godendrank het inzicht zo verscherpen doet dat dan balans hervonden wordt met als gevolg, het samengaan tot aan de dood de energie der zon de voortbewegingskracht der wind een piramidaal gegeven zijn de vork der strijd verdwijnen zal in eeuwig leven, in het heelal het zijnde…

Intens is mijn verdriet omdat je niet bestaat want in welke wereld is het dat het zo gaat Diepe pijn vanuit mijn hart kerft in ons leven omdat het zichtbaar is dat jij ons niets kan geven Niet meer dan als zijnde lucht geschreven in mooie woorden die wij allen wilde horen maar die ons niet bekoorden Godverdomme, alles was dus schijn…

Jij hebt met mij de dagen gedeeld die zich aaneenregen tot een band van uitgesproken momenten jaar na jaar het heden beweegt mee met elke ademsteun waartegen woorden leunen houden van blijft ongezegd maar in die basis wortelt toekomst cliché’s worden vaker stilgezwegen als zijnde bekend noviteiten blijven ongehoord die maken…

ik voelde warme stralen uit gedachten die energie brachten en haalden hun pulserende vloed deed mij intens goed de boodschappen heb ik nooit echt kunnen achterhalen omdat de sleutels van je geest jouw schatkamer niet ontsloot als zijnde privé de warmte die jouw nabijheid mij gaf in de vloed aan leven en lach was de leidraad…

Totale uitputting,loomheid en ongelukkig zijnde. Overrompeld en teneer geslagen door dit overwicht. In een gebed verzonken wachtend op het verlossend licht. Hij heeft mij 't leven gegeven, hij zal mij 't leven nemen.…

Nu zal het nog duren dagen, dat blad opnieuw ontspruit uit nieuw gevormde knoppen als zijnde ‘s winters bruid van het ongeborene. Even spant de natuur zich in, stilte, daarna ontstaat er opnieuw het glorieuze.…

zit op de juiste momenten ja knik en eindeloos tot de schepper bid hoe is dat zo gekomen daar ik toch goed van zins ben de werkelijkheid onderscheid van dromen, verderf en schoonheid door en door ken het is als kleurloze verf op een palet op het doek verwerkt tot blinde vlekken waar ik de gehele oppervlakte heb besmet niet in staat zijnde…

Van onder Mijn huid Borrelt het Langzaam op Als zijnde Een magneet En ik Ik reageer Zonder het Te weten Te bedenken Te willen Het is Chemie of Een klik Magnetisch veld Nabijheid Vergroot de Spanning tussen Twee velden, ons Klein verlangen Gaat over in Stille hunkering Doet zeer Een zoete smart Verwelkom ik Ik blijf…

De regen valt in de nacht in het dal, tussen donkere bergen; uw haar en uw handen zijn zacht, maar waar, waar moet ik mij bergen in die laatste verwilderde nacht als de hitte de overmacht zal verkrijgen op al het zijnde en de dood in de vlammen ons wacht.…

doch mijn stemklank verraadt enige ergernis, vertaalt derhalve de onrust van een aanzwellend innerlijk ongemak overeenkomstig het drammerig gedreun van een horde aanstormende paarden in galop mijn eigene ongeduld staat voor kenners merkbaar in brand zeker als wachten mij tenteert gelijk de trage gang van een nog in leven zijnde…

Einde aan onzekerheid Over het enige zekere Begin van een heldere nacht Of eeuwige afwezigheid De nazorg van ‘n geboren begin Zijnde Het pad naar De waarborg van ‘n dovend einde Bij het laatste bewustzijn ’n Late overpeinzing ’n Finale retorische vraag: Met hoeveel Tederheid Liefde En levenszin Besteedden we De kostbaar opgebaarde…

Beeldde enkel ondiermens en zijnde werd zij meesteres. Zij hoopte gif in elke fles. -zoop zijn avonturen lens- Van huis weglopen werd haar wens om 't even was hij zwerfprinses. Met zwavelstokjes langs de deuren zag zij zichzelf het liefste leuren. Aan zijn oorsprong had ze lak.…

De extra's van het leven zijnde liefde en verdriet want zonder heftige gevoelens ken je het leven niet ik wil emoties in mij voelen en een hart dat klopt. Een hart dat klopt ritmisch en soms hard een hart dat klopt ingespannen, opgekropt en soms bonkt het tot in het bot maar dan opeens is het weer stil in mij.…

Ik hoop je in een volgend bestaan weer te ontmoeten Dat ik je als kind zijnde al mag herkennen In mijn gevoel dat nog nooit had gelogen Mijn lot vond in jouw alleszeggende ogen Mijn kinderhand naar je uitstrekken Mijn arm om je schouder heen slaan Je zachtjes “Ik hou van jou” in je oor fluisteren Mijn hart dan al aan de jouwe kluisteren…

een ieder als : Een laatste brief, Een laatste groet, Hij voelt het einde komen, kijkt naar zijn ouders met: Een laatste blik, Dankt hen voor alles met: Een laatste knik, Pap, Mam, dit was voor mij: Een laatste nacht, Een laatste dag, Een glimlach trekt over zijn gezicht als zijnde…

elk jaar zeshonderd jaar opnieuw in het harnas stil de straten van Domrémy duivels vrouwelijk gemaskeerd de wereld tegemoet de vijand tegemoet noodlottig voor zilverlingen verkocht gemarteld likten de vlammen uiteindelijk de Seine voerde haar mee zie die boerenmeid haar noodlot een vrouw zijnde bewustzijn hemels ingegeven?…

Hoe onontkoombaar is het einde De mens is constant op de vlucht Voor de gevreesde laatste zucht En al het leed op handen zijnde De mensen lukt het om te duiken Zij snorkelen In klatergoud Maar toch is het best waterkoud In uitgezette koopjesfuiken De mens wordt flink gehersenspoeld Zijn eindigheid gaat kopje onder In zeeën vol…

ik, de bij gebrek aan beter dan maar mezelf zijnde: een soort De Slegte voor tweedehandse onverkochte emoties, ik kwam mezelf tegen, je was zo lief voor mijn melancholie, dat soort reuma van het gevoelsleven, maar als ik het warmhield, bijvoorbeeld in jouw armen, viel het best te harden.…