Alle inzendingen over zilveren randje

er zit een nachtuil op het randje van het raam je blaast ernaar en danst de hora voor jou alleen eb straks draait de veertiende dag zich om toch zijn er hoge golven binnen zitten koningen de bekers al geheven hun voeten op je graf even was jij god…

En ik die op het randje van geluk en onwaarschijnlijkheid overleefde. Nu nog alleen dit naakte voortbestaan, waaraan kan ik mij nog hechten? Een mens alleen doet niet zo veel, kan niet zo veel, want voor wie zou hij het nog doen? Immers, de ander wacht niet meer bij thuiskomst.…

De zilveren maan Strijkt 's avonds En 's nachts Als wachter, magneet Nooit geheel onverwacht Over onze planeet Tussen zonsondergang En de komst van de hoeder Der minnaars en maagden Als aanstaande moeder…

het maan zilver schittert voor mij waar donker diep de vijver troont schuift de zilveren maan voorbij de koude nacht die sterren toont en rust het water rimpel broos in stilte van het ogenblik en deinen zacht de eenden kroos tot troost voor mijn bezwaarde ik schuift de zilveren maan voorbij en sprankelt nog gevoel van mij…

Zo zit ik dan te sissen naar mijn eigen kat die staat dan stom te kijken aan het randje van het nat. Toch kan het haast niet anders als hij nog even vist dan moet de tijd gaan komen dat mijn buur zijn vissen mist.…

in haar kern is iets dat hard en taai elke storm weerstaat veerkrachtig buigt zij als het holle riet soms waarschuwt ze mij dat zij op het randje staat beveelt mij dichterbij omvat mijn haar en trekt tot zij weer rustig wordt hoe moet dat nu ik kaler en breekbaarder verdor? zie ik in haar ogen verwijt omdat ik omkom in de tijd?…

Kop en schotel delicaat klein details mooi en fijn kleur delfsblauw honderd jaar oud randje lichtversleten goud grote trillende hand van opa kopje te klein maar ik heb het nu zijn kop en schotel bij het eerste gebruik trilt mijn grote hand.…

In een papiertje met vier vouwen zit er eentje met maar twee op het randje zit wat plaksel likken verzenden maar woorden worden nu gedragen naar jou toe open scheuren en dan lezen de inhoud doet er heel veel toe een levensteken van je minnaar slechts vier woordjes lang…

Het zilveren ochtendlicht glijdt over mijn wangen en streelt mijn gezicht. Gouden zonnestralen. Het hete middaglicht, passie en liefde samen als een goed bericht. Gouden zonnestralen. Het gouden avondlicht. In bloemengeuren zal ik verdwalen. Straks gaan de bloemen dicht. Zilveren manestralen. Het zilveren nachtlicht.…

't Is nobo's in the bush en op het randje Ik zal zeker ook in Ede rond gaan hangen (als bekend wordt dat de poema is gevangen)…

zomaar lopen dromen dat ik van je hou zomaar even komen aan het randje van je mouw zomaar durven vragen "en hoe is het nog met jou" zomaar helpen slagen waar jij misschien falen zou zomaar heel goed weten wat heb ik toch geluk zomaar niet vergeten het kan ook zomaar stuk…

zorgvuldig heringepakte herinneringen dralen door gangen die lang onbelicht bleven op 't randje van vergetelheid toch zijn de beelden zo weer daar als herlezen woorden zachtjes aan terugvoeren naar toen een duidelijk omlijnd beeld was er niet bleken scherven onlijmbaar, verstorven boeken wachten stoffig op de komende reis…

Ga vaak langs het randje - Ik geef het toe, Ben me bewust van wat ik doe, Waarschuwen is niet nodig, Elk goed advies dat je Me wilt geven Is totaal overbodig Ik weet het, ik speel met vuur, Vandaar het rookgordijn dat ik optrek, En dat de waarheid die ik speel Voor het oog van de buitenstaander Aan het zicht onttrekt…

Doorzichtig, sierlijk gedragen door de golven van de zilte zee Ik droeg je in mijn gouden medaillon versiert met een randje van puur saffraan Daar lag je dan gestrengeld met een ander Brak het medaillon en de saffranen dansten in het rond Je tentakels prikkelde venijnig, giftig Jij onsierlijke o zo doorzichtig kwal…

Weggedrukt, weer een veilig gevoel Maar diep van binnen woelt het, koud en koel Toch de mom weer op van alles leuk, ja het is fijn maar in de koelheid, bij dat randje, daar wacht de pijn.…

Het writers block heeft een verzekering Wanneer het witte vel je bijna worgt Dan kies je voor de firma die ontzorgt En overigens ook menig faker ving Dus zogenaamd zes dagen down and out En donderdags een snelsonnet, da's fout…

Het zilver van jouw Dode leven heb ik Vandaag weggenomen, Zilver dat hier en daar Bemost als goud Te voorschijn kwam Glinstering van grote Waarde nadat jouw Liefde was uitgegroeid En je leven ten einde kwam…

de oude dagen klagen die de ballast van een voorbij jaar dragen lief en leed wordt straks met een gouden randje omhuld nog eventjes geduld wij gaan geluk en voorspoed wensen met kusjes en geschenken een deur wordt straks dicht gedaan wij mogen op nieuwe wegen gaan.…

op het zilveren feest bruist de champagne in de jubilaris…

Mijn hoofd, een rots vol letters daar hak ik woorden uit dat zijn soms fraaie spetters zodat ik zing en fluit Dan start ook het polijsten elk randje dat verdwijnt ze zijn om in te lijsten juweeltjes, zo het schijnt Zo bouw ik aan mijn hoogmoed kom van een koude kermis thuis waarschijnlijk zoals reeds bevroed blijkt het slechts kolengruis…

Kil en koud met een randje van goud. Toch een bewuste keus gevonden met een gevoelige neus. Warm en heet hij dacht ik heb beet. Moet opeens hard werken het zou de vriendschap versterken. Een bange koude kikker zon overgoten helemaal verbrand in het warme zand. Als de zon toch eens minder zou schijnen.…

je hangt nu boven mijn tafel in de vorm van een traan maar vol gaatjes in het koper en zilver denk ik aan al het kloppen van die gaatjes in Cairo op koper en zilver en wij die daar wat liepen zoveel later een lamp boven je tafel daarvandaan en het licht nu op mijn muren…

zwijg je handen woorden werken ploegend in gevoel blik op later vage dromen toekomst zonder doel droom je zwijgen leeg je zinnen harten worden koel leef je uren zonder dagen op het randje van bestaan flits het leven uit je ogen en je schaduw zal vergaan we zijn cirkels om onszelf zonder ooit te raken aan…

de maansikkel uit zilver gesmeed, doorklieft de schaduw van de nacht…

Het is beter te zwijgen over goud en te spreken, als je meer van zilver houdt...…

Aarde van goud met heldere dagen en zilveren nachten....…

Mijn onbevlekte vanwaar die zilveren straal aan uw naakte hand…

en toch nog nu nu na al die jaren zeewee weer het zilveren zieden van mijn zee!…

‘t Was of de warme zomeraarde Het koelend zilver gretig gaarde: Al meer en meer had ze opgevangen Tot al van zilver was omvangen. Een koel, blank kleed dat verre strekte En velden wijd en weien dekte; Blanktrossige bomen daar geheven Leken in zilvermeer te leven. Zilver was ‘t al.…

't Was of de warme zomeraarde Het koelend zilver gretig gaarde; Al meer en meer had ze opgevangen, Tot al van zilver was omvangen. Een koel, blank kleed dat verre strekte En velden wijd en weien dekte; Blanktrossige bomen daar geheven Leken in zilvermeer te leven. Zilver was 't al.…