Alle inzendingen over zin verloren

Elk begin Begint met zin. Dan krijg je energie En zin voor drie. Desalniettemin Vraag bij elk nieuw begin Heb ik weer zin of weerzin ?…

met een leeg hoofd is het schrijven veel makkelijker, er is geen pauze tussen de woorden en er zijn geen witregels nodig, geen muren tussen binnen en buiten, geen brood om koren tot meel te malen en zonder glas is er geen gezellig kleedje op de stamtafel nodig, dan waart een droog verlangen rond, als ware het een lippenledig geluk zonder…

ik kwam vandaag met weinig zin uit bed en had in het geheel geen inspiratie mijn hoofd leek wel een opgeblazen spatie maar ondanks dat heb ik wat neergezet als troost heb ik hierbij aan Bloem gedacht: dit is óók veel voor wie niet veel verwacht…

het valt niet mee een bedoeling te vinden voor dit gedicht noch voor een dodenakker in het lentegras een maandagmorgen, een gewichtig gezicht voor de schemer die soms op duister lijkt dan weer op ochtendgloren voor de onvolkomenheid van perfectie of om zomaar te worden geboren vergeet de belastingaangifte niet, leuker konden we het…

maak je niet dik om anderen die dunner zijn dan jij er zullen altijd mensen zijn die om ‘n groenere kaap varen probeer niet te struikelen in een verder leeg land vergeet niet je naam die een titel is zonder franje bedenk geen moment maar bedeel eeuwigheden begin te bestaan, al het andere is stille dood…

Zonder jou Hoe kan ik leven zonder jou Hoe moet ik verder zonder jou Hoe veel ben ik waard zonder jou Hoe schijnt de zon zonder jou Zonder jou ben ik verloren Zonder jou wil ik niet zijn Zonder jou is er geen licht Zonder jou ben ik dood Geef alles weer zin met jou…

Altijd keek ik naar de ander Wat wil de ander van mij Hoe maak ik Het de ander Naar zijn zin Ben nu In gevecht Met hoe ik Het mezelf Naar mijn zin krijg Dit word Niet in dank Aangenomen Door mijn omgeving Sta daarom alleen In mijn gevecht…

Die het weet, die het zeggen mag Of laat het aan de tijd De tamboer en het wiekenmeisje Voor het moment verloren Zin verblijdt maar onverlet Vergangenheid bij het ochtendgloren?…

Hier woonde ik, uur gewaar noch dag, verloren in diep droomprieel – tot ik veel vreemde steden zag, en nam van ‘t grote leed mijn deel. Ik weifel bij de tuinbank die ‘t geheim van diepe stonden weet… Was dit wellicht mijn laatste lied van eigen lief en eigen leed?……

Gelijk Gij niet gezegd hebt, toen Ge zocht mijn ziel, verloren schaap, in bitter lijden - een lijden met U groeiend door de tijden, en dat zich, slinger-rank van doornen, vlocht rondom uw huivre leden, tot het mocht als dolken-kroon u door de slapen snijden: ‘genoeg! ik deed genoeg u te bevrijden!’…

die zin nog vers in mijn hoofd alsof mijn ziel plots werd vermoord "ik leef niet meer voor jou" de zoveelste ontgoocheling uit jouw mond maar ook de laatste wat je ook zegt, er is geen woord meer dat dit nog goed kan maken…

Op zondagochtend naar een thema graven De middag voor het vinden van de grap De avond schrijf ik, dicht ik en ik schrap Om in de vroege nacht nog wat te schaven Om klokke twaalf upload ik, met plezier Na twee minuten staat er al een vier…

Aangekomen op een punt dat vooruitkijken niet kan En omkijken naar evenmin Daarbij komt nog het gevoel Het heeft geen zin Verweren heeft geen zin Ik sta weer eens stil en heb de tijd te verduren Ik tel seconden en de klok schraapt de uren bijelkaar Ik slaap te veel en doe te weinig En in alles schuilt gevaar Gelukkig staan er mensen voor…

beseffen, er is meer dan het tragische verleden en blijkt je wilskracht ineens een veer Zij geeft je kracht en overtuiging haar lach verwarmt je hart opnieuw zij geeft je begrip en liefde en daarmee de verlossende duw Haar ogen kijken diep in je ziel en zien weer een vlammetje bewegen en opeens weet je het zeker het leven heeft weer zin…

Beduusd en donker denken we de herfst van dood, van leven weg, maar diep gekerfd van binnen in ons zelf beseffen wij : we moeten zacht, heel zinloos zwichten voor die steeds opnieuw gestelde vraag : wat is de zin van mens zijn en waar leef ik voor.…

ik heb geen zin meer in het leven. geen zin in al het gezeur. zin om van de wereld te zijn. zin om dagen in bed te liggen en te huilen...…

Waar blijft de reden ontevreden uitkomst der vele gebeden het recht geluk te wensen blijf het een zoektocht of een zich simpel vertreden en vinden de zingevingzin ‘U heeft ons gevonden!’…

edelmetaal van blank- glanzende kleur trilt miljoen x miljoen x miljoen keer in een goede conditie parallel verbonden rompen met fluweelachtig bekleedsel koesteren hun inrichting waar men allerlei melkdranken kan krijgen onder de poort waardoor ik ga regent het in met toegevoegd vermogen nog groter wordt de omvang: omdat, daar, aangezien…

mij een bod uit de hand van een zot ik gedraag me vreemd, als ben ik in de war ontkleed me van het normale roep krijsend, ik ben de nar verdwijn gij doemdenkers speel met mij en verlies alle kwalen ik speel op een koninklijke luit met een overdaad aan snaren bescheidenheid is uit zo kan ik verklaren verheug je met mij op de zin…

Mijn geest zit vast opgesloten in mijn eigen ik een archief vol verspert het mijn gedachten En door de naden van beslotenheid drupt het onvermoede ongevraagd voort vallend in die kloof van peilloze duistere diepte soms zie ik vaag daarboven die uitgestoken handen En als ik dan bloedend omhoog klauter mijn vingers die liefdevolle handen…

je zoekt zo diep naar zin en leven zo wijs en schaars zo onverwacht zou het zijn de wereldvrede de dag, de nacht de kus, de rede of zou het zijn voor jou misschien je glimlach in de spiegel zien…

Wat is de zin toch van het leven, wat is de zin van het bestaan? Moet je het angstvallig gaan omhelzen of liever langs je heen laten gaan? Wat is de zin van alle dagen, als de essentie er niet is? Als alles oppervlakkig leeg is en elk vooruitzicht er in mist? Hoe vul ik de verdere dagen zonder liefde aan mijn zij.…

Mijn geest zoekt Naar de juiste zin Weet niet Waaraan het schort - Maar dan opeens Schreeuw ik het uit - ’k Heb zin - ’t Is even hard als kort…

Mijn geest zoekt naar de juiste zin weet niet waar het aan schort maar dan opeens schreeuw ik het uit ’k heb zin!!! ’t is even hard als kort…

Je vraagt "heeft dit allemaal nog zin" En ik kietel je kin Het is nu nacht Slaap zacht…

slechts een vrolijk spel met taal misschien is het niet leuk in jouw geoefende ogen voel jij je knap bedrogen omdat ik in mijn opzet faal dan heb je pech gehad helaas maar er zijn gelukkig netgedichten zat om je lekker bij te voelen of woede op te koelen dus doe mij nu een lol en hou nog even vol want hier komt de clou deze zin…

de zinnen werden verzet waarnaar? 'k weet 't niet om af te zijn van alles wat met woorden te maken heeft, scoren is makkelijk een rond balletje in 't net maar als je het even niet meer weet om te zoeken naar het hogere, naar een hoger doel is de stilte handig om in te zijn, en daar te blijven, nooit te lang wie kan er nu…

Zin in de dag van morgen Zin in alles wat komen gaat Dit alles is waar het mij aan ontbreekt Het enige wat nu speelt, is mijn constante leed Elke dag weer een gevecht Elke dag weer de pijn Waarom ik? Waarom overkomt mij dit Wanneer komt de dag dat dit allemaal verdwijnt Wanneer komt er een dag dat iemand mij begrijpt…

In alle openheid een oproep doen Om volop oorlogstuig te produceren? Maar willen zij, die dit zo stoer beweren, Dan ook een dodental van een miljoen? Ik doe niet mee met deze hitserij, En eis terstond een vredesmaatschappij.…

ik weet niet of het nou is dat ik niet dichten kan dat ik zelden geroerd word door een vers of dat er maar zo weinig dichters zijn in de ware onthutsende zin van het woord…