Alle inzendingen over zinneloos

Ik hoorde hem zwijgen die wolkeloze dag Zijn letters waren zinneloos Ik hoorde hem zingen die schaapjeswolken dag Zijn woorden waren zorgeloos Ik hoorde hem zwichten die regenwolken dag Zijn zinnen waren zinloos…

Zonder woorden, zinloos zo zinneloos.…

wat onzinnig lijkt kan zinvol zijn wat zinvol redelijk lijkt is nimmer rijk aan zinnen ik koester de onzinnigheid in zinneloos handelen en wek mijn zinnigheid in onzinnige gedachten 1979.…

De koning werd zeer oud en zwak Hij scheen wat grillig te wezen Hij maakte 't al verkeerd en sprak Noch deed meer als voordeze. Hij wierp de vogeltjes in de stroom En deed de visjes vangen Opdat ze van uit de appelboom Hem verkwikten door hun zangen. Men nam het nog zo erg niet op Men liet hem doen naar behagen Zij die hem omringden schudden…

vervlogen avond lust ik droom de man die jouw voeten kust verzengende hitte in het hete zand slangengif in gebeten liefdes wond blaren op je verschraalde lippen mond zweetlucht in versmeltende liefdeskoorts hartstocht op een te steile helling ik droom de man in die vertelling ontlading in hemelse overgave ik zoek de stem die jou kust in zinneloos…

het heeft geen zin, ze gaan zich niet bezinnen op wat hen los en loos te buiten schiet zij zien de dingen zo, dat men niet ziet dat er voor allen alles valt te winnen het mens zijn vraagt gedogen, mededogen maar wie durft dat met open blik te pogen?…

Slepend teloorgang volmaakte zinneloosheid, van uitgeleende tijd. In aardse spasme ruist de zilte branding na, in dwingend orgasme. Maangesmolten meer vertraagt in lichtend kwikzilver, in tempo geringd. Het laatste ballet grimeert de wereldstilte als ultieme beweging.…

Slepend teloorgang volmaakte zinneloosheid van geleende tijd. Het aardse spasme ruist in zilte branding als swingend orgasme. Maan in gesmolten meer spiegelt z’n lichtend zilver, tempoloos geringd. Bewegingloze symfonische synthese van beider lichamen Ons laatste ballet grimeert de poëzie, metafoor van ultieme bewegingen.…

Uiteindelijk is alles maar vertier soms met een vleugje zinneloos geweld, maar dat is aan de filosoof of theoloog tenslotte staan die net als iedereen niet ver van het multifocale dier, als hoogmis van de evolutie.…

mocht zij die dees dwaze pracht te zinneloos heeft uitgeacht, tot straffe in Pluto's hof een gloeiend harnas dragen!…

O, kon ik met mijn handen u verscheuren, Zomerhemel met uw zalige lach, Dat gij niet minder dan de Aarde zou treuren Om 't verbijsterd geweld, het zinneloos bejag.…