Netgedichten

netgedicht (nr. 33.881):

Uitgeleende tijd, (Haiku’s)

Een wolk gekneusd licht
bloed stroomt in gedichten,
als het doek neergaat.

Dag en dauw laaft zich
in het schemer vol duister,
absorbeert schaduw.

Groots en wreed de mens
onvoorspelbaar grillig lot,
z’n grootste dwingeland.

Slepend teloorgang
volmaakte zinneloosheid,
van uitgeleende tijd.

In aardse spasme
ruist de zilte branding na,
in dwingend orgasme.

Maangesmolten meer
vertraagt in lichtend kwikzilver,
in tempo geringd.

Het laatste ballet
grimeert de wereldstilte
als ultieme beweging.