Alle inzendingen over zoon

De kilte van de aarde verdwijnt geruisloos in donkere spelonken van zwart beton Een waas van limoen kleurt het aanzicht Fris nieuw leven ontspringt onder de zon De warmte knuffelt de aarde vol verleiding en kust hartstochtelijk de zomerbloemen Geur van honing en nectar overweldigen alle bijen die van bloem naar bloem zoemen De zon laat haar…

De zon schuift Steeds maar achter wolken Wolken steeds maar Voor de zon Ik weet nog goed Hoe deze morgen Zonnig Wolkenloos begon…

maar dat de zon me een enkle hoopstraal zende en 't schijnt me of weder, in 't verdord gemoed, iets op gaat wellen en zijn vreugde spreiden in en rond mij in gouden zomergloed. En 'k wou zo graag de minnende armen breiden en weer het ganse leven benedijden, met al zijn smarten nog in kracht zó zoet.…

Langs der kom mollige bocht verlokt en leidt ginds de baan, waar, in een wrong van wingerdloof, loom van de gloeiende zon, de hoeve sluimert haar zwoele slaap.…

Misselijkmakende penetrante zonneoliëen Zand tussen tenen en bilnaad Bejaarde doet misselijkmakend yoga in spagaat Vlieger stort neder boven op mijn kruis Handdoeken op klutje mutje, was ik maar thuis Buikliggend gluur ik verhit mee naar de bevrijdende lichtblauwe zee Het terras is evenzo nog erger Kijken of ze kijken en als ze kijken…

stralen van zon hebben mijn gezicht in het gele gezet en ik heb vanmorgen goud gekust warmte omarmt. Dag, mooie dag wat ben je vanochtend weer lief. zó zoet kom je me wakker zoenen 'k heb goud gekust!…

Vandaag zou er geen zon meer zijn Voorspeld werd Wind en regen Toen onvoorspeld de zon toch kwam Kwam het mij goed gelegen…

luchtkasteel waar ik dromen kon de dagen op de allerhoogste deel met mijn vlindernet vol vragen en mijn hemels gekrakeel konden zij mijn zucht verdragen was geen wervelwind teveel Speels verdroomde ik verhalen die ik speelde -één voor één hoog daarboven voor de sterren en de wolken om mij heen die mij wenkend al van verre ver voordat de zon…

de eerste ik til je op zo jij kan zien over alle bergtoppen heen het einde van de tijd en jij bent het prille begin van een nieuw geboren ochtendzon die mij bijschijnt in ijzige koude winternachten en dan jouw lichaamsgolven ook dan met mijn gedachten kunnen dansen tot de zon ondergaat…

ochtenstond, goud tanden verbrokkelen knipperende ogen licht ligt onverstaanbaar over een verdeeld land, men bouwt een toren, horizontaal het oosten licht op firma Het Zuiden zoekt de Grote Beer de zee glinstert naar de horizon volkomen buiten westen een zon verdwenen de kleur is scharlakenrood…

De zon kuste de zee passie hing in de lucht en de wolken bloosden tot de allerlaatste zucht…

ik lig in zon, luisterend naar de muziek die me wegdraagt hoog en zweevend. Dan een schaduw die de warmte ontneemt terwijl het zo genieten was. Mijn gedachten gaan naar jou ik luister weer naar de muziek lig in de zon en ik voel me hoog, zwevend, draaierig en licht.…

Als ik jou zie, zie ik het zonnetje schijnen als ik jouw stem hoor voel ik een tinteling als jij me aanraakt voel ik iets dat ik nooit meer weg wil laten gaan en dat ik voor altijd naast je wil blijven staan want jij hebt ogen van zilver, jij hebt hebt een karakter van goud jij hebt alles waar ik van houd overdag ben jij m'n zon en 's nachts…

Nu dringt uit het rumoerig buiten Alleen de klaarheid van het licht, Want zie, de harten zijn nog open, En zon komt helder ingezeefd En toont, van blanke glans omdropen, Al wat er binnen staat en leeft. Heer, doe de luiken van ons wezen Voor werelds ijdelheden dicht. En maak ons hart door Uwe vreze Zo vol van helder zonnelicht.…

Stralende zon, reikende straal Kabbelend water, beschermende boom Ik, in het gras melancholisch en loom…

Heel nieuwschierig sluimert de ochtend op mijn ogen gaan over het land veel dauw erop de dauw wordt meer naarmate de zon hoger staat en verdwijnt als het avondrood zijn gloed straalt Verhelderd wanneer de zon achter het water verdwijnt dan komt de maan wat somber boven die half schijnt gevoelstatig zo hoog daar achter de sterren verdrietig…

sla het boek weer open de dagen vliegen voorbij te lang was jij gesloten te lang het verhaal in mij waar gaat de ontknoping naartoe soms is het een sprookje maar vooral een bitter traan de geest is moe voldaan de weg is nog lang het pad onder zon sterren en maan…

Verder dan ik kijken kan Staat toch het volle graan Van horizon tot horizon Het drijvend wolkenwit in blauw Het wiegend land van geel Alles reikt naar elke einder Alles reikt naar jou…

Je lijkt, kijkt of je me iets zegt… Het zijn net woorden jouw klanken. De taal die je spreekt, is het echt? Wil je stoeien, lachen, janken? Dat geen zin zijn gelijke kent, Volume immer fluctueert, Verbergt niet dat je onmiskend, Iedere dag, ieder uur leert. Straks komt de volgende fase, Dichterbij dan we verwachten. Eerst een woordje,…

Dat die gedachte er niet is Langzaam zie ik verleden Zwevend door de lucht Concentrerend op het heden Sluit ik af met een zucht Langzaam komen alle dingen De dingen voorbij met pijn Ik zou wel willen zingen Er voor je willen zijn Ik heb het echter verbannen Uitgesloten waar het kon Ik wil me nu ontspannen Langzaam, kijkend naar de zon…

zij leeft in een donkere wereld als de zon opstaat schuift zij de gordijnen naar het midden van het venster haar ogen verdragen geen ochtendstond haar ogen verdrogen bij zoveel verdriet het licht ze ziet het liever niet…

O blaadren die zo schoon zijt in uw dunheid, Schoonst nu gij dun zijt, schoner dan de zomer, Al-licht, dóór-licht, gans ín-schijn van de zon, Gij sterft, de zon blijft - durf ik zo, ik dromer? Ik die niet weet dan licht-, dan fijn-, dan dun-heid, En dat ik loop in 't wondre licht der zon.…

jij dacht in het korter lichten van de dagen de zomer nog te kunnen vangen maar tussen lagere zonnestralen blijft al langer een onbestemde vaalheid hangen de wind die warm en aromatisch was geeft nu zijn eerste ochtendfrisheid af je lach blijft zomers vol hoewel het warme rood al herfstig donkerde toen je mij je lippen bood…

als a.s. zondag mijn zoon weer thuis komt. Ik zie hem al staan, verstomd. Met heel veel verdriet. Wat ik hem altijd heb willen besparen nu na al die jaren moet ik hem vertellen, dat ik zijn dierbare hond heb begraven. De oppasser. Dag Napoleon. Rust zacht.…

Als a.s. zondag mijn zoon weer thuis komt. Ik zie hem al staan, verstomd. Met heel veel verdriet. Wat ik hem altijd heb willen besparen. En nu na al die jaren. Moet ik hem vertellen,dat ik zijn dierbare heb begraven. De oppasser. Dag Napoleon. Rust zacht.…

Een magistrale stralende zon.…

de late regen speelt duetten met de zon op de hemelharp…

Het pad dat jij verlicht is mooier dan alles anders de warmte die jij mij geeft zal ik nooit vergeten De eerste aanraking waardoor ik weet dat jij weer hier bent en weer blijft Die allerlaatste dagen waar de wanhoop wint en de hoop verdwijnt de kou die ik weer voel Wanneer jouw licht wordt opgeslokt en koning winter weer regeert…

Wat waar is blijft hangen zo waar dat de blinden het zien het licht van binnen, van buiten - het licht dat zingt in de zon.…

Als jij weggaat Dan houdt de zon op te schijnen De vogels zingen niet meer En de sterren verdwijnen Als jij er niet bent Dan is alles koud Het gras verdort En het nieuwe voelt oud Als jij niet bij me bent Dan loop ik te zoeken Naar mij.. mezelf..…