Alle inzendingen over zoveel

Ja, zoveel mooie woorden zijn er over geschreven, hele boekenkasten vol, maar nu ik het je dan ga zeggen, zucht en stamel ik er dan tenslotte uit: 'k'k'kauwanjauw!!!…

Je zult het niet in kranten lezen, het wordt niet op het nieuws vertelt, want zoveel bomen die bloot staan ontkomen niet aan het geweld van de getijden.…

Ik wens je zoveel goeds als goed voor je is!…

Tussen zovelen genoodzaakt te leven, omrasterd door dit luidruchtig bedrijf, en horig het oorverdovend gekijf, hun listen en meest hun armzalig streven - is dit alles wat ons werd toebedacht en waarom monden zwijgen, ogen breken? Laat af, keer in de stalen winternacht tot de onaanrandbaarheid der hemelstreken.…

Er zijn zoveel religies op deze wereld. Er zijn zoveel verschillende Goden, die de aarde schiepen op welk het leven soms geleefd wordt binnen de context van een ongeloof- waardige hel. Dat ik me soms afvraag om welke reden het bij zoveel Goden toch maar slechts die ene aarde is die ik tel.…

Met rozen op de wangen, en haartjes zacht en blond. De oogjes blikken vrolijk lachend, tot kusjes geven neigt de mond… Wie voelt niet in 't hart, een trilling van genegenheid, voor dit aanminnig mensenkind. Lopend in een helder licht, alsof immerdoor de zon maar stralend schijnt. Zij strooit alleen maar liefde, als bloempjes om zich heen…

Een wereld vol woede, Zoveel onrecht wordt ons aangedaan. Geef ruimte aan de woede. Ga maar een stapje opzij. Alleen aan God is de wraak. “Ik zal vergelden,” zegt hij.…

Tijden van onzekerheid, Verslagenheid, genegenheid Verloren en vergeten Alsof niets en niemand je wat boeit Niemand anders, geen enkele vis Voor wie je hetzelfde voelt…

voor bepaalde mensen kan ik nog spontaan een traan laten voor anderen daarentegen voel ik enkel... compassie met hun... wederhelft!…

Alles geeft nu zoveel vreugde, zoveel, zoveel. Mijn hart vult zich met dankbaarheid. Geen woord van hun zijde wordt gehoord. En toch, hun schoonheid en grootsheid vertellen mij, waardoor mijn hart zo wordt bekoord.…

Hitte komt er aan. Zon is onverbiddelijk. Plek in de schaduw.…

Herinneringen zijn als stenen, gebarsten en verweerd. Door onkruid overwoekerd. Vast verankerd, onverteerd. De tijd spreidde zijn mantel uit, van zacht en vochtig mos. Half bedolven in het zand, in een donker, duister bos. Ze liggen daar te wachten, op iemand die ze vindt. Lang vergeten zwijgende gedachten, in regen en in wind.…

het woord grensoverschrijdend boers gestampt uit de losse grond is een gevaarlijk woord dat doet lijden komt nu wel vlot uit ieders mond alles is nu plots grensoverschrijdend woordjes zoals ”onnozelaar" of "Janet” men krijgt schrik om ze nog te schrijven laat staan ze uit te spreken, wat een smet grensoverschrijdend voor mij nu…

roze is de kleur van de bril waar ik door kijk een fout antwoord... maar toch geef ik die mens gelijk want problemen bestaan er niet er zijn alleen maar oplossingen dus blijf ik weg van mensen die problemen maken... bij elke oplossing!…

harde woorden als kiezels in stromend water een bleek gezicht in aarzelend ochtendlicht straatrumoer dat naar binnen waait gefilterd licht onder oude bomen metalige lucht uit de bergen wit licht van de hemel daarboven moddergeuren in regentijd slapen in de schaduw van de bomen voorzichtige stappen op het steile pad verhalen…

Zoveel lopen malen Zoveel laten gaan Zoveel willen doen Te weinig gedaan Zoveel angst gekend Zoveel tranen gelaten Zoveel willen zeggen Niet kunnen praten Zoveel broos verdriet Zoveel uren slapeloos Zoveel concrete issues En toch besluiteloos Zoveel willen bereiken Zoveel daden voor ogen Zoveel twijfels gevoeld Niet in mezelf geloven…

…Je bent wat vergeten, je had nog zoveel te doen nog zoveel te vragen, nog zoveel willen weten zoveel liefde te geven, zoveel wijsheden te spreken zoveel te genieten, nog zoveel te houden van zoveel te lachen, zoveel te huilen, zoveel te zien zoveel troost te geven, zoveel leed te verzachten zoveel natuur te beleven, zoveel tochten te maken zoveel…

de doos met kinderspelen onder het stof van jaren geleden het springkoord en de hoelahoep we tolden als vanouds met zweep op weg en stoep knikkerden in de hoek waar de pot steeds voller raakte tot de beste hem met een gave worp uitmaakte blossen op de wangen gedachten nog gevangen door herinneringen aan het spel waarvan zoveel…

in doorleven heeft gehad waar ze elkaar raakten kwamen bijna vergeten zaken bovendrijven om in emoties hedendaags plezier te laten beklijven wij hebben weer fantastische puzzels gelegd met de stukjes leven die op zichzelf ons toen nooit zoveel hebben gezegd als nu…

Dragen mijn ogen me naar jou dan zal ik blijven waar jij wilt gaan met jouw ogen als de sterren fluisteren en kijken met onze ogen waar we eindeloos met onze schaduwen dansen en de liefde en de maan onze eenzaamheid wensen…

Dat mijn lijf heel even spreekt Als ik je stem hoor Daar doe ik het voor Dat mijn pupillen groeien Als ik in de jouwe kijk Het voelt zo rijk Dat mijn adem even stopt Als je me aanraakt Dat is wat me zwak maakt Zwak maakt voor jou Maar ik kan het je niet vertellen Je bent nu vrij Rust zacht mijn engel En wacht op mij…

Zoveel pijn, intens verdriet, en niemand die het ziet. Ik huil tranen met tuiten, maar vaak komen ze niet naar buiten. Van smart schreeuw ik het uit, terwijl ik dapper een liedje fluit. Ondertussen gaat mijn hartje naar de knoppen, is er dan niets dat mijn pijn kan stoppen?…

vrede wordt gevochten waar ogen van kinderen tranen ze schuilen, om kogels ondergedoken zoveel moois.....…

Zovelen zijn gegaan en keerden nimmer, het slagveld is bezaaid met hartenbloed; wat maken wij ons druk om kleine dingen en zoveel wat er toch wel niet toe doet. Maar wat ten diepste ons echt wil bewegen, het mens-zijn in zijn rijkste zin en doel, dat komen wij op 't slagveld zelden tegen, dat is het minnen, eerbied en gevoel.…

vandaag dat ik gister heb gegeten van je lievelingsgerecht de buurvrouw van hiernaast weer iets stupides heeft gezegd of dat Vitesse heeft gewonnen met wel 3 - 0 van Den Haag En ik ben nu bij een ander echt een hele leuke meid ze staat voor de klas waar jij ooit zelf leraar was en weet je dat ze schaakt alleen win jij geheid Ik heb je zoveel…

er wonen zoveel werelden in mij in elke vezel van mijn lijf schuilt leven van miljarden jaren en weten van millenia bevroren in de tijd naar verre vreemde oorden voeren mijn dromen mij waar lang vervlogen levens bij het blaffen van de maan ontwaken uit hun eeuwigheid…

Zoveel moet losgelaten worden van wat ik hier wel denk te zijn: herinneringen, dromen, plannen, soms iets van vreugde of van pijn, om nieuw te vinden in de morgen van wat die dag ook brengen zal: ontmoetingen, verhalen, vragen en ook weer kansen zonder tal; want leven is steeds herbeginnen, is nooit voorgoed het antwoord zien, maar daardoor…

de woorden van de schrijver vlijen zich voorzichtig in mij neer er moet eerst plaatsgemaakt proef maar: de tonen van de smaak van goede wijn ontstaan pas in je mond en voel: de klanken die je toe wilt laten zijn toon voor toon te toetsen er is zo veel en toch zo één de geuren van een veld met zomerbloemen wij zaten onder eeuwenoude…

Hij stuurt de rechter deze brief: 'Meneer, u bent ontzettend lief! Ik schrijf u met enorm plezier. omdat ik mijn ontsnapping vier. Gelukkig kreeg m'n vrouw een kind. Ik mocht erheen, verdween gezwind en houd geheim, waar ik vertoef. U vindt me vast een slimme boef! Ik ben u veel te schielijk af. Ontlopen doe ik zo m'n straf. Doe maar een…

alsof ik zingend naast je loop je moeiteloos in mijn verbeelding naar me toe kan halen zo waan ik je bij mij en laat je dan weer gaan bij ieder woord dat ik verschrijf bestem ik je in het verleden maar kom je ook weer dichterbij beelden en zin wisselen op rij maar ik voel mij vrouw en vrij in mijn gedachten…