Alle inzendingen over zwakkeren

Zoveel zwakker zal ik zijn zonder jou Zoals jij zoveel zwakker zal zijn zonder haar Zo dichtbij ben ik steeds Zo ver weg bij jou Verder en verder vaar ik jou vaarwel Verder en verder vaart mijn verliefdheid terug Ver gaan mijn gedachtes: Vaar ik ver met jou als mijn metgezel Langer laat ik lijden Lager wordt het licht Liever lag ik lang…

woord Dat heel beredeneerd Als was er niets meer Zich in het tere zieltje boort Zie daar is het weer Normen verdringen diep De echte waarden Die we altijd in ons hart bewaarden meer harmonie in het leven met normen en met waarden technisch gevoelloos ontaard hang dat maar aan mijn fiets laat ons normen herwaarderen en ophouden zwakkeren…

Als de duisternis een donkere deken legt over het licht Als de zon steeds wat zwakker wordt en uiteindelijk zwicht Als de dag niet winnen kan en zich zuchtend overgeeft Dan is dat wat het leven uiteindelijk te geven heeft…

verrast overvallen schokkend die eeuwigheid misschien evensnel vergeten als gekomen als zalmen terugkeren naar hun plaats van ontstaan vele overleven niet toen ze tegen de stroom ingingen daar, waar de wereld was vergaan dit zal een naschok blijven steeds zwakker en zwakker tot nauwelijks voelbaar…

wanneer je weer met één woord de boog van je hand mijn moeizaam opgebouwd vliesje vertrouwen verkracht gulzig het merg uit mijn leven zuigt parasiet hoe sterker jij zo zwakker ik…

Dat is legaal, casino’s kunnen best het volk beschermen, zich over zwakkeren van geest ontfermen. De overheid vindt dit volstrekt normaal. Het is natuurlijk om problemen vragen om met een gokbedrijf een gok te wagen.…

Stoeiend in het voorspel, belandt hij onder haar adembenemende weelde Ze laat hem weerloos spartelen, kietelt zijn lichaam en lid in haar volledige macht, waarna zij -met zwoele stem- vraagt: "Wat bedoelen ze nou met het zwakkere geslacht?"…

Dat gelooft toch geen hond mijn hond geloofde het echter wel Wat geloofde hij dan wel zult u zich afvragen Hij geloofde er in Hij geloofde in iets, ik niet Hij weigerde oud als hij was te eten Hij werd zwakker, werd blind en stierf En gek hé Hij is er nog altijd Dat wel…

Hij wist dat hij niet lang meer had te leven Toch bleef hij tot voor kort nog aan het werk Hij werd steeds zwakker maar wat was hij sterk Zo’n kracht is slechts een enkeling gegeven Vol passie zong hij in intieme zalen Zelf was hij toch het trotst op zijn ‘hertalen’…

Oranje heeft geen bondscoach, wel een lek -een woord dat past bij onze achterhoede die zwakker was dan ieder al vermoedde- Wie azen op de vrijgekomen plek? Louis & Co? Ook onze Foppe kan! Een tip: probeer Ferrier & Koppejan…

Toen ik je daar zag liggen, Zwakker dan ik ooit had durven denken, Besefte ik pas echt dat er geen hoop meer was. Een brok schoot in mijn keel, Machteloosheid schoot naar mijn handen, En tranen prikten in mijn ogen. Nooit geweten, Dat het leven zo hard kon zijn.…

Mijn teksten zijn zwakker sinds ik wakker ben uit mijn comateuze slaap en er gaat nu geen dag voorbij of ik rol mijn pen in de palm van mijn hand als was ik een miskend talent hoe het ook zij dat gevoel laat mij wroegen en met woorden zwoegen en laat mij nimmer vrij.…

De bohoom de bohoom wordt hoe langer hoe zwakker maar geen zachte dood voor de arme stakker kermend zal hij stoer rechtop moeten staan voor hem nog geens kans om de hemel in te gaan. Het meisje van elf zou zeker goed snappen dat d'r boom er nu eindelijk ook mee wil kappen.…

Denk ik, ik ben ziek, dan word ik ziek, misselijk en zwak en zwakker. Denk ik, ik ben sterk, dan genees ik van zwakte en ziekelijkheid. Dit denken helpt mij gezond en sterk te leven en over te gaan. Overgeleverd ben ik aan onze natuur en aan ons denken. De goddelijke natuur is blijkbaar aldoor in onze handen.…

er was een tuin dat weet ik nog met hoge struiken als een bos waartussen ik het zonlicht ving daar leefden wezens zoals ik ze hebben wou soms werd een wrede vijand mijn zwakkere beschermeling nog steeds hoor ik de warme stem die mij het huis in riep en voorlas uit een lijvig boek nu is die klank een echo vol herinnering…

Lange zwarte dagen Mijn masker wordt zwakker Mijn pijn sterker Pijn dat het doet Als alles gewoon doorgaat Pijn dat het doet Als ik ze hoor Als ik ze hoor lachen Lachen alsof er niks aan de hand is Ze missen niks Ze zien niks Met de dag worden ze blinder Blinder voor die lange zwarte dagen…

Als ik je zie voel ik me blij Zo vrolijk, gans en vrij Als ik je zie ga ik weer leven Zou ze het me ooit vergeven Als ik je zie word ik wakker Echter van binnen word ik zwakker Als ik je zie komt er een lach op mijn gezicht En is al mijn aandacht op jou gericht Als ik je zie denk ik niet aan haar Waarom is dit toch zo zwaar Ik weet niet…

De zwakkeren lijden. Zowel mens als dier. Leiders die het mijden voor hun eigen plezier. Zelf ben ik niet volmaakt. Maakte fouten in dit leven. Ik ben wel al tot hier geraakt. En zal mijn kennis blijven geven. Geen mens op aarde is helemaal perfect. Maar ik ken wel de waarde van liefde en respect.…

ik heb de verte in je blik gezien geen melk en honing of koning in zijn luchtkasteel wel drama dat ik met je deel de gouden zee in golven van serene rust een blauwe hemel tart het geel van zand, het strand waar jij mij zwakker kust het bloedend rood van een geschelpte roos doornen krassen dromen als tatoeages in je huid…

ten strijde gaan alle krachten om hun slag te slaan vol overtuiging gaan zij winnen zij willen hun doel verslaan veroveren zit in hun bloed vaak gaat dit hand in hand zij beschikken over grote moed maar ook voor hen kan het tij keren en geheel onverwacht zal de kracht terrein verliezen en zullen de zwakkere opstaan om hun zege te…

De zee is met mist behangen meeuwen zweven er doorheen de zon heeft een doordringend verlangen maar is zwakker dan voorheen Golven zwaaien wild met hun armen om de mist te verjagen de zon probeert de golven te verwarmen de mist zal elke straling vertragen De wind komt op voor de zon en de golven de mist is hiertegen niet bestand…

De schemer valt, ’t al om ons heen vervalt, wij werden zwakker, suffer, blinder, dover... Wij sterven, en ons Land sterft om ons henen... Niets bleef dan regen, dorre bladen, dode stenen, de wind rukt aan de bladen en de bomen… Kilte en mist, ons eigen eenzaam wenen.…

witte golven nevel tracht woorden vast te houden 't vertrouwen in een stem die verzen las ik keer de stilte in de wind steeds zwakker en jij die de dag vervoert naar uitgewiste dialogen werpt bloemen tussen lucht en water in een opkomend getij ik blaas nog een keer tegen een bleke duintop en stoot het beeld om dat ik eens bezat…

je wiekte voor de wind fladderde in warme lagen speelde als een fleurig kind met de wind die je kon dragen maar in koude vlagen vertraagde het spel was landen snel geboden omdat de sappen niet meer stromen zag je kleuren zwakker worden opende mijn bloemenbed in geuren die jij nooit vergeten hebt ondanks de kilte streek je gracieus…

Als donderwolken zich gaan vormen En de zon steeds zwakker schijnt Helder denken niet meer lukken wil En je zelfvertrouwen verdwijnt Wanneer je de kracht ontbeert om te vechten En je terugtrekt in je schulp Schreeuwen niet meer lukken wil En je niet meer vragen kunt om hulp Dan staan zij voor je klaar En bieden je een helpende hand Luisteren…

het is haar stilte haar leegte haar ruimte zonder licht waarin de doem steeds sterker wordt naar binnen lijkt gericht het is haar denken haar kern haar leven onder druk waarin de bloem steeds zwakker wordt onbruikbaar voor de “pluk” het is mijn blindheid mijn doofheid mijn zwijgen zonder doel waardoor de dans ontsprongen wordt zij…

Samen wandelend naar nergens Knijp ik jouw heupen die gloeien Schrapende zolen en de nagalm van mijn bloed dat zwakker fluistert nu.…

hij had lange messen geslepen wilde af en toe steken heeft zichzelf opengereten in een droom zonder eind toen het bloed was uitgelekt de agressie langzaam wegebde in een steeds zwakker pulseren kon de dood hem niets meer leren zij hebben elkaar de hand gegeven samen broederlijk het glas geheven proostend zag hij plotseling de zeis met…

Over heel de verre einder hangt een waas van verwachting een droom die toekomst heet waar wij van afstand kijken in hoop en zwaar verlangen van nadering tot elkaar geen afgunst of kijven leven in menswaardig bestaan en onze energie besteden in ontwikkeling en hulp aan hen die zwakker zijn waar de einder nader komt wie geen helpende…

Naar de lichten die rood dik water verspillen en verdelen onder de zwakkeren. Een blinddoek onthult de zwaktes. De mens is daarin niet geïnteresseerd Zijn ogen zijn al gericht op een andere tragedie De lichamen worden opgestapeld De oorlog is op de tv voorbij. Het beeld gaat op zwart.…