Alle inzendingen

Verwaaide namen de wind draagt hun stemmen mee stilte luistert toe Tussen de grafstenen ligt de tijd, verweven met de grond, waar namen langzaam vervagen onder de schaduw van het gras. De geschiedenis huivert in de winden die door de bomen trekken, terwijl de aarde de verhalen van hen die gingen, zachtjes bewaart. De wind fluistert over…

Door diepe beeken stroomt verlangen
 vervuld is mijn hart dat haar bron verkoos
 te monden in de glooiing van het Limburgse..

 zacht en verfrissend kersenrood dat druppelt 
door de kerven, maken een warme gloed
 dubbele voldoening schenkt ze boven 
tussen bron en monding gebogen 

 kom mijn schoone.. 
dan strengelen wij samen 
naar smachtende…

Thuis doe je al vaker Aan plooien dan barsten Meer compromis gericht Met minder conflicten Arbeid verrichten Je zal dra merken Dat zelfs de werkgever Dieper in de buidel tast Terwijl je net zo goed Kan tegenwerken…

Haar handen openen zich naar het hemeldak zij groeien naar de lucht. Haar onbevangen mond proeft zinnenstrelende smaken van oneindigheid. Het zonlicht koestert de hongerige huid haar ogen volgen een vogelvlucht. De onverstoorbare tijd verlaat de zomer het tanige lijf kromt zich nu de winter komt. Zo bedachtzaam stromen de woorden uit…

Een illustere nazaat van Sheherezade sprak met eerbied van waardige kleurrijk toonaardige oud-Russische Ivanskaya's die bol staan van zeldzame dragers van namen fameus en feeëriek als Hobbits in de Ring Neem Elimia Eximia, en haar broer Ralaszputinschky and the spy who came in from the cold - from Russia with love, I've been…

wat blijft er over als woorden niets meer tellen wanneer stemmen verdampen in de kille lucht als leiders spelen met breekbaar vertrouwen zoals kleuters achteloos hun speelgoed mollen het is de stilte die het hardst schreeuwt zich voegend tussen de regels van beloftes een stilte vol met vragen zonder antwoord broze toezeggingen die als glas…

We zeggen niet veel, zo praten wij met elkaar -- Nog vol verlangen.…

ik wist wat ik miste toen ik jou niet meer als horizon zag en mijn eerste blik niet jouw fotogeniek heerlijk gezicht met lachende ogen zag het was mijn eigen spiegelbeeld zonder enig perspectief in emoties vaag en onbestendig waar anders liefde een warme gloed trilde kaatste wit in hard lichtblauw existentiele kou waar vage…

Regeren is voor Trump een one-man-show, hij regelt al zijn wensen per decreet, met woord en daad verspreidt hij angst en leed. Geen nood: wij lopen niet dat risico. Bijzonder comfortabel om te weten: Geert Wilders komt niet verder dan de kreten.…

Van der bergen steile wanden Storten, met luidruchtig klateren, Met een onverduldig branden, Met onwederhoudbre val, Alle Wateren Zich in ’t dal; Daarop scheiden Zich de vloeden Om de landen door te spoeden; Daarop spreiden Zich de stromen Langs verscheiden Bed en zomen; Daarop breken Honderd beken, Met een daverend geluid, Haastig uit…

Ineens was ik het vermogen om warmte vast te houden verloren. Nu de kinderen het huis uit zijn, snoof ik, ja ja. Ik kroop onder steeds meer dekens. De kachel loeide. De warmste van ons tweeen kon mij niet meer verhitten. Ik rilde en huiverde alsof ik oog in oog stond met de dood. Wat ook zo was. De dood en ik stonden op een dijk.…

laten we nog iets langer blijven op het koude bankje als het even niet lukt om naar huis te gaan waar de dreiging zo hard binnenkomt dat mijn adem stokt tussen vier muren ik snak naar lucht naar wind en licht ik zoek de ruimte als een konikpaardje op ruige grasvlaktes van de Oostvaardersplassen veel heb ik niet nodig…

‘k Ging naar een lezing over een Rusland reis De lezinggeefster, reisleidster haalde vaak de naam Ivan aan, haar overleden man Er lag zo'n passie, liefde in haar rede dat ik om haar die reis wel maken wou. Bij mij ook veel passie om de naam, die beter paste bij mijn zoon, die hij zijn laatste jaar nog kreeg en wel dragen wou. ‘k Kwam…

Gods grote zegen is steeds het bed te mogen opzoeken, om het daarna ook even dikwijls weer te mogen verlaten.…

Mijn zonen kwamen zomaar naar beneden Ik had ze al in weken niet gezien De griep wellicht? Of uitdroging misschien? Het bleek een nog veel ernstigere reden Voor mij als vader is het een bekoring Zo'n wereldwijde gamersnetwerkstoring…

Loop langs de rand van het water, een vis die naar adem hapt. Rimpelingen na het einde; na het later, waar alles; op zijn eigen manier op wacht. Zelfs de mensen om je heen, zijn slechts rimpelingen die voorbijgaan. Want er is er geen één, die ontkomt aan de laatste traan. En kijkend in glanzende ogen, zie ik de eigen rimpelingen verschijnen…

Er groeit een dorp bij een kerk dicht bij jouw hart staan koeien in de weide je staart verlegen naar een veranderd landschap op het natte tekenveld iets goed observeren naar onbevangen waarheid is belangrijk, zeg je en niemand spreekt jouw oude potlood tegen in de groene boezem van de vergeten stad het grijze potlood heeft…

- Gen. Z - Gen Z is zich nog veel te weinig bewust  van pickpocketers in crowded places  stations of subways  in buses and trains Altijd op je borst in een tasje, dat ding,  hoe vaak ik dat niet heb gezegd, lieveling Ik weet het, toen had je geen shorts nog op tiktok  alleen maar een achterzak los om je billen  laat staan…

Kinderen roeren in de ketel, ze brouwen -- borrelend geluk.…

nog steeds stroomden mensen naar het plein dat gonsde als een bijenkorf in vol bedrijf met raten waarin alle doden in de meest vreemde houding lagen op hun weg uit paniek het bleek een catastofe van ongekende omvang door zuurstoftekort pulserend in een kring door onbekende oorzaak zich verwijdend en weer verkleinend zonder zichtbaar…

Moeder zag het kind verkwijnen, 't Ging sinds lang naar school niet meer, Maar zat treurig ganse dagen Bij het open venster neer. Buiten speelden zijne broerkens Met de handboog en de top, Of zij staken langs de duinen Hunne grote vlieger op. Dáár zat 't kind steeds in zijn leunstoel Bij het venster in de hoek Traag de blaadren om…

langs het fjord, door het woud waar stilte de adem beneemt staan gespannen krachten klaar met ogen die energie fonkelen Husky’s blaffen springend blij als geduld hen wordt beproefd ik leer sturen, remmen en staan klaar om met hen mee te gaan de eerste sporen glijdend licht met zicht groeten ons de bergen droog en stil is de wereld wijd…

In dit huis wil je blijven wonen en sterven. Je moeder schonk je de luiken, je vader Heeft tot zijn tachtigste in de tuin gespit. Nu zijn ze verdwenen ergens in jou, op een plek Waar ze niet moeten dubben en peinzen En waar ze in een lieve stilte luisteren Naar een lang ironisch verhaal. Ze overwegen te verhuizen naar je kinderen. ----…

Een onbekend bacterietje uit Thij Vervulde bijna al zijn grote wensen Maar was het liefst wat meer onder de mensen En wou ontsnappen van de boerderij Zijn meer ervaren pneumokokkenmaatje Zei: ‘Kom, ik weet nog wel een geitenpaadje’…

Also sprach kazimir tot zijn elim, schrijflustig en woorddadig  boven de gordel  van zijn zwartwit getinte streepjespyama  zoekend naar zijn geliefde somtijds snoodaardige prinses zij zelve staande op de uitkijck smachtend naar haar one and only  savior euroknight   vergeefs - althans voorlopig! -   wachtend op zijn overtocht…

Ik tankje God foar noch in hjerst Foar it sulveren lint yn myn hier Foar de fersliten skuon, de ôfdroegen jurken Foar in hânfol jiske fan it fjoer fan de leafde Foar de maitiid dy't no sa ûnberikber fier fuort is Foar de simmer dy't de earrebarre nei fiere lannen brocht Foar de siel dy't noch hieltyd net leauwe kin Dat de gloede fan joustermerken…

Opvallend hoe ze vlak voor het verscheiden Van 't kansloos 'kabinet' met pvv Nog even optreden voor de tv Hoe scheef is toch hun schaats waarop ze rijden! Verlos ons toch van al dit kwaad, heer Schoof Speelt u, of bent u ècht Oost-Indisch doof?…

Er was er eens... een sneeuwklokje Een bloempje teer en wit Die wil zo graag de lente in Moe van de winterzit Een winter koud en nat en grijs Ze hunkert naar de zon Oh als die maar eens schijnen ging Oh als dat maar eens kon Zo'n dag waarop je warmte voelt Van gouden zonnestralen Waarvan je weet dat het bestaat Niet enkel in…

Wat hoorden al die zeeschuimers van bonken Rondom hun zelfgebouwde houten huys En vluchtten zij toen terug in hun kombuis Voordat zij konden schaven aan hun honken? Was 't pärnu rapla haaland jögeva of tartu elva pölva haapsalu een oerkreet kindvall tromsö helsinki gehuil tampére tallinn nokia Daar waart vervaarlijk zembla's noorderlicht…

Stem in de Stad zoekt een plek voor zijn tent en het karretje om schroot en blikjes te verzamelen Stem in de Stad gaat ‘s nachts over prikkeldraad op oudijzertocht is op drift geraakt in een bijna-wrak-bootje vastgelopen in het riet Stem in de Stad woont op een laatste rafelrandje van de stad woont in de struiken onder een…