Alle inzendingen, jaar 2003, week 37

wie ik ben probeer ik te bezoeken wie ik ben geeft zich thuis de troost ontroostbaar probeer ik troostrijk vorm te geven moeten en willen kloppen elkaar bemoedigend op de schouder verdriet en vervreemding een kanten bruidssluier van de nachtmerrie waaronder mijn jeugd verpletterend platgetrapt verpletterd geen gezeur aan wie ik ben…

ik heb je op de markt gekocht je lag alleen, stilte om je heen in de schaduw van het middagstof ik voelde al meteen dat ik je mocht we zijn naar huis gegaan ezels grijsden in een rij hitte en die stank voorbij je oogstte mijn bestaan ik kon het geel niet laten lijden zou je nooit kunnen besnijden of willen schillen als een vrucht nu je…

het huilen van je kinderen laat geen ieder onberoerd je sterft dan duizend malen bij het aanschouwen van hun tranen pijn snijdt door je heen om het bittere geween geen woorden om te troosten elk afscheid is er één stukgelopen dromen liggen aan de basis hartjes moeten kiezen een onmogelijke keuze ween niet meer mijn kinderen…

Het kwik was tot een dieptepunt gedaald, er werd over een nieuw record gesproken. Inmiddels is dat ook alweer gebroken want zelfs 0 graden kelvin werd behaald. Vanochtend nog, toen ik hier op de Dam de moeder van mijn ex-vrouw tegenkwam.…

Waarom ik de lome nachten Met wrange tranen bedauw? - Ik weet niet wat ik liever deed, Dan dat ik het zeggen zou. En wou ik het ook al zeggen, Weet ik, of ik het wel kon? Voor alles is er een oorzaak, - Maar hebben mijn tranen een bron?…

Als zo ons zaad Langs weg en pad op wind vergaat Vertaalt ons hart dit kwaad Als bitterdiep verraad: Dit kind van ons reed op een doodgewone straat Waar kruiste zij Uw weg die hoger gaat Wij hebben enkel borden voor normaal verkeer En ook geen kinderen meer Dan die wij hebben Heer Dan die wij hebben Heer O God wat doet dit zeer…

New York, de metropool van 't grote geld Waar heel 't bestaan ervaren wordt als topsport Een echte topper zelfs bijna een god wordt Die stad, die zocht en vond een nieuwe held Eerst dacht ik nog: ze maken maar een geintje Maar nee, echt waar, die nieuwe held is Nijntje --------------------------------------------------- ...Het door Dick…

het beeld uit mijn dromen een witte roos diepheerlijk verlangen breekbaar en broos met liefde doorweven blaadjes satijn eens mij gegeven wonderlijk fijn eeuwige roos gehuld in liefde wit is je kleur werd mijn verlangen open vol pracht breek uit die nacht beheers mijn dromen leef door mij…

Zijn ogen dralen in versleten waarheid waar onschuld zwijgt geveinsd in zijwaartse blikken Waakzame cellen dragen haar naar zekerheid het helder weten van verbloemd verraad…

"ben ik een eikel" zei ik "zeg dat nog eens, als je durft" "bam" sprak zijn vuist van haar hardste kanten een druppel bloed danste op de kale vloer en werd maar al te gauw vergezeld ik stropte de mouwen op…

Je schreef me de mooiste verhalen, in bijna alle talen. En ik geloofde je, vertrouwde je. Het waren maar loze woorden, losse letters, aaneen geregen tot een zin. Waarin je mij de hemel op aarde beloofde, mij van m"n zinnen beroofde. Het heeft geen zin meer, met jou door te gaan, aan je zijde te staan. Je hoeft me niets meer uit te leggen…

De bladeren geboren jij in de tijd bevroren het groen lijkt bruin de zon lijkt verdoofd ik heb het je beloofd, ik mag niet rouwen toch voel ik me verloren ik kan je niet meer horen, nimmer meer, het doet zo'n zeer.…

Hier was het een schone morgen slaapzand uit de ogen gedaan aan u gedacht en daarnaast een Vlaamse en Nederlandse vertaling gelegd van geluk Te rade gegaan bij Eliah Kazan Arthur Miller, Marilyn Monroe's Diamonds are a girl's best friend opgezet en vlak daarna wordt dit jaar een uitstekende wijnoogst verwacht uw gezicht voorgesteld in…

Als muziek in mijn oren Weerklinkt jouw gelach Nu weet ik zeker Dat ik jou graag mag Je bent te vertouwen Dat wist ik meteen En in gedeelde fantasie Gaan we overal heen Ik zie je in gedachten In de woorden van dicht Maar de vriendschap die wij delen Is op het binnenste gericht Jij mag me kennen Ik laat je toe Delend mijn binnenste…

Ik zing niet meer om de angst en geef de dood geen stem meer Al kronkelt hij nog zo door mijn hart ik heb geen enkel verweer Straks laat ik het wel weer regenen en fladdert er terug verdriet in mijn keel Een vergezicht wordt dan weer één geheel een storm zal zich opnieuw ontketenen Dan verdrink ik in een moeras van pijn waar een oase terug…

Wie van ons had niet af en toe een droom waarin hij werd omringd door mooie meiden, gewoon geschapen om hem te verleiden, heel schaars gekleed en echt niet al te vroom, waavan er een, gespeend van alle schroom, als grootste "femme fatale" van alle tijden hem van z'n laatste remmingen bevrijdde, zwoel zeggend…

De mens, geboren uit de golven van de mystieke levenszee, drijft hulp'loos als een eendagsvliegje op het getij der eeuwen mee. Hij komt om snel weer te verdwijnen en is slechts als een korrel zand, die -eens ontstaan uit Moeder Aarde- verloren opgaat in het strand. Wie kan de diepte ooit doorgronden van het onmetelijk heelal, dat ondanks…

de zee is niet zuinig met haar golven noodzakelijkerwijs legt de zee zich uit maar laten wij nu uitzien inzien naar haar zuinige golven dat alles tevergeefs herinnert aan het uitzicht van ons de zee onbehulpzaam omdat de elementen onbehulpzaam en buiten blijven ze ziet vooruit noch ziet ze iets ze komt ons toe en schuift ons onder…

soms wens ik niet te zijn te bestaan te leven soms ... lang niet elke dag meestal maar heel even bang ben ik dan wel te gaan te geven bang ... lang niet elke dag wel te vaak heel even…

in het gras net zo koud als de stenen die niet willen smelten als je valt sneeuw daalde neer op mijn geweten wat bleek ik een integer mens te zijn zonder aan kracht te verliezen in de schepping ik maak het groen om tussen te wonen zonder de klacht maar enigzins in te perken want van liefde krijg je nog rode oren alles fluit mee in de bomen…

in gedachten zie ik je zo als je daar in je keuken zit gebogen over vluchtig nieuws je handen om de tafelrand als is t je enige houvast bij dat wat om je heen gebeurt eenentachtig ben je nu je liefde veertig jaar gestorven voortgeplant in nageslacht, in kinderen met kinderen met kinderen jij, gevangene van onwillig lijf ik zou met je willen…

De blokken zijn geteerd gaten gestopt met wier de meeuwen plakken vast op witte zeilen het waait op Westkapelle als hij zijn armen rond haar middel legt valt er geen zeester te betrappen Ze zegt dat ze de geur niet meer herkent en dat het licht verandert is hij schopt een steentje weg draait om zijn as Ze droomt haar kind weer op de pier…

1 ze kwaakt weer en ze plonst, plagerig als ze is, voor mijn voeten neer. 2 ze draait weer en ze spint, hebberig als ze is, haar web om me heen. 3 ze zoemt weer en ze prikt, venijnig als ze is, haar gif in mijn bloed. 4 ze kraait weer en ze pikt, geniepig als ze is, het vel van mijn hand. 5 ze blaft weer en…

Ken je dat gevoel, van houden van, en beminnen, van verliefd zijn, diep van binnen. Ken je dat gevoel? Ken je dat gevoel, van trillende vlinders, fladderende in je buik, gevoed door al die gevoelens, verwarmend als een kruik. Ken je dat gevoel? Ken je dat gevoel, van nergens anders meer, rustig aan kunnen denken, van alle aandacht…

Liggend in het hoge gras Mijn blik naar de wolken Zie ik op het laatst pas Wat het gaat vertolken Figuren drijven voorbij In een sereen gebeuren Ik voel de rust in mij En snuif de buitengeuren En hier waar ik alleen ben Heb ik een gesprek met jou Hoe ik door deze wereld ren En hoeveel ik nog van je hou…

ik kijk je aan kan je niet verstaan je mond spuwt kleuren die je tanden scheuren als je lacht je lippen lijken dijken gebroken door de vloed van ijskoud blauw, bevriezend in het vochtig rood van jou ik kan je niet bereiken want je ogen kijken dood ontdooiend in het koele wit waarin pigment verborgen zit maar je handen hoeden lava…

Hallo, ik ben Madonna's nieuwe boekje En toen ze me ging schrijven, dacht ik: nou Ik word vast heel erg prikkelend, maar gauw Belandde ik hier in het kinderhoekje Ik ben dan wel gebonden, maar verdraaid Toch voel ik me verschrikkelijk genaaid…

Rode lippen, blanke leden Wijken uit hun eng omhelzen Naar de koele heldre grenzen Waar zich oog en oog ontmoeten In der ziele kus. Als de diepe blauwe heemlen Duren over zee en landen, Duren over dood en leven, - Over liefdes dood en leven Duurt der zielen kus. Toch, ons zielen konden nimmer Tot elkaar in ogen reiken, Konden niet uw…

Ik zit in mijn eentje op de eerste rij ik roep grappige dingen naar de mensen achter mij ze stoten elkaar aan, lachen, herhalen wat ik zei ze zeggen vaak tegen elkaar, wat een leuke jongen is hij ze mogen me, waarderen me, ik hoor er nu eenmaal bij maar een ding gaat aan ieders oog voorbij ik zit daar in mijn eentje, het plaatsje naast me is nog…

gestroomlijnd drijven op dragend water de kust bereiken en aanspoelen op het strand het luie lijf koesteren in het zachte zand tijdloos wachten op vloed op wassend water in warme stromen steeds dieper verdwijnen in voedend water ademloos overleven stilte in een wereld onder water verborgen bodem van bestaan…