Alle inzendingen, jaar 2004, week 5

Neem de geurende lentebloemen uit mijn hand Pluk de blaadjes één voor één en strooi ze voor Mijn voeten neer… Begeleid me met één hand over het bloemenpad En leg mijn lichaam vlijend voor de brandende Openhaard neer… Fluister de meest betoverende beloftes in mijn oor Maar kijk me niet recht aan terwijl je mij probeert Te laten geloven…

hij was het huis gezicht achter de ramen een veertiger, wel aardig maar zonder andere namen een arm, een blonde lok misschien gezichtsbedrog ik gokte op zijn vrouw zijn broek, een scherpe vouw geen tuin, maar een balkon met zon die hij genoot de andere stoel bleef leef zodat het wit ervan verschoot een arm die gordijnen sloot die…

De golven zeilen op een eeuwig ritme langs veilige kusten…

Hoe werd ik door de Vlaamse Greet bekoord ! Het werd dan ook een wilde vrijpartij. “Hier heet dat vogelen”, verklaarde zij, van SOA had ik destijds nooit gehoord. De jeuk waar ik daarna nog lang mee liep was duidelijk een vorm van vogelgriep.…

hulpeloos gevangen in een web van verlangen wil schreeuwen vechten slaan me even laten gaan daar is alleen oorverdovend die stilte van een onbegrepen kilte…

Hoe jij even naar mij kon kijken als ik vlak bij jou was Hoe jij even naar mij kon lachen als ik vlug de andere kant op keek Hoe jij even je hand op mijn schouder legde als jij tegen mij aan het praten was Hoe ik daar even van kon genieten dat ik verliefd op jou kon zijn Was het maar voor even eeuwig en voor eeuwig even…

Er was eens een egel in Ede Die erg in zijn jeugd had geleden Niet dat men hem sloeg Of uit het hol joeg Er waren steeds stekeligheden…

Het machtigste raadslid in Zetten staat vaak in de raad met twee petten en spreekt hij dan raad wordt iedereen kwaad ook hij moet zich houden aan wetten.…

Het is de vlam die brandt op je lippen Waar vurige vonken van passie ontstaan Die pas doven als zijn auto de oprit verlaat En de echtgenoot thuiskomt, 4 uur te laat Het is de storm die raast in je hoofd Wanneer je je losrukt van elk gezond verstand En pas weer stevig op de grond staat Als de echtgenoot thuiskomt, 4 uur te laat Het is de rotte…

Het hoofd raakt leeg De zinnen worden korter Ik slijp nog wel de geest Maar ’t gaat niet vlotter De wil me te verzetten wil niet opstaan uit de luie stoel Toch ga ik het nog eens weer proberen ‘t stellen van een doel Die moeheid en droefgeestigheid die twijfel aan de zin sluipen bij mij in Gelatenheid wordt regelmaat De tijd tikt…

Ik heb geloofd in de kracht die je me gaf Ik heb geloofd in de wijsheid waarmee je me groot heb gebracht Ik heb geloofd dat we nooit gescheiden zouden worden Ik heb het mezelf beloofd Toen ik geknield zat met gebogen hoofd Ik geloof dat we altijd bij elkaar zullen zijn Wat er ook gebeurt Hoe ver we ook van elkaar verwijderd zijn Ik…

de stroop die mijn lippen zoet ontaard in een verstrengeling van geluk, extreme verlangens zij zijn zoet als bezegeling de vraag die je hart je stelt waar bevrediging toch blijft eenzaamheid verkropt stilte je lichaam waar leven in verstijfd bitter, zoals alleen gal dat kan vormt zich een wereld vol smaak met die eerste vriendschap met…

Je laten gaan Ik sluit mijn ogen Als je uit mijn armen glijdt Stap achteruit, draai me om Voel de tranen vallen op mijn gezicht Ik voel de pijn diep in mijn hart Zoals een winterstrom Het bevriest mijn wereld in ijs De woorden ik hou van jou Bevroren in mijn hart voor altijd Nooit meer op mijn lippen Nooit meer in je oor Ik tril als…

Ga nu maar Praten heeft geen zin Alles is voorbij Tranen helpen evenmin Ga nu maar Het is gedaan Maar mijn liefde voor jou Zal nooit overgaan Ga nu maar En laat me hier alleen Het vuur is geblust Onze liefde is gesust Ga nu maar Tot een volgende keer Ooit op een dag Zien we elkaar weer…

Wanhopig ben ik op zoek Naar iemand die mij Licht in mijn leven Kan geven Wanhopig ben ik op zoek Naar iemand die mij De weg wijst naar het geluk Want verdriet Maakt mijn dromen stuk Wanhopig ben ik op zoek Naar een troostende blik Naar iemand die mij Aanvaardt als mijn gewone “ik” Wanhopig ben ik op zoek Naar zon in mijn bestaan…

Eens zat een jongen met zijn vinger in de dijk en nam het op tegen de woeste baren; hij wist het wonderwel te klaren en redde zo het hele Nederlandse rijk Helaas de oude tijden zijn voorbij; het is nu waterstaat contra de waterleidingmaatschappij!…

De regels in dit land ze worden nimmer nageleefd, ze nemen je hele hand ook als je maar een vinger geeft. De regels van dit land lapt ieder aan zijn laars, ieder vecht voor het zijne en is zijn eigen baas. Dan denk ik toch; het moet toch anders kunnen zodat we met z'n allen het land goed kunnen runnen. Maar ach, het zijn maar…

Om de zoveel tijd plof ik even neer op het mooiste plekje in ons bos heerlijk dagdromend en elke keer komt die herinnering weer los Van de pijn die ik in je ogen las je wilde het niet maar het gebeurde toch het feit dat je niet meer alleen van mij was en ik vraag me af: zie ik je ooit nog? In een waas zal ik je spontaan groeten je voorzichtig…

licht met de kleur van metaal gevangen in jouw ogen vonken spatten over hoog in de kale toppen van de bomen fluistert jouw stem ik waai mee met de woorden vurige handen ontdekken verse sneeuw zacht en zoet het proeft naar bijna voorgoed…

Ik mag niet van je houden het zwijgen is me opgelegd De liefde die ik voel in mijn hart is oprecht Ik mag niet van je houden hoe graag ik het ook wil Mijn verlangens kan ik niet meer bedwingen Is dit wat de liefde wil! Voor altijd zal ik zwijgen mijn hart draagt een geheim De woorden in mij herhalen zich keer op keer Een refrein…

Als een zonnestraaltje Kwam je in mijn leven Met chocolade ogen En krullend haar Je bracht zoveel blijheid mee En je lag daar in je wiegje zo tevre Huilen deed je bijna niet Een blijde lach is wat ik zie Voor je grote zus soms een bezwaar Maar daar maakte je het ook naar Je trok erg graag aan haar haar Maar kreeg bij haar altijd alles…

als je haar verliest dan doet dat pijn je voelt je helemaal anders zonder haar te zijn steeds meer zónder haar je kan dat niet goed aan je voelt je een zonderling zo'n zonder-haar bestaan je krijgt hier en daar advies of een verwijzende hand je gelooft niet wat ze zeggen je zoekt het in de krant je hebt haar verloren dat knaagt aan…

Ik wacht op jou Wacht jij op mij Een band Tussen twee mensen Die dag in, dag uit Een leven lang Elkaar het beste wensen In voor- en tegenspoed Weten te stimuleren Ondanks hier en daar Een mindere dag Toch blijven motiveren Eens houdt het op Gaat dit voorbij Komt de herfst in ons bestaan Als straks De avond valt Het duister wordt…

’t Is mooi, zo’n boek over Vaders en zonen, Misdaad en straf, en ook De idioot, Maar geef mij eerst een plekje om te wonen, Een kleine schuilplaats tot het morgenrood. Laat mij daar zachtjes leed en liefde honen En zonder weemoed denken aan de dood, En daarna boek en schrijver stil belonen Voor ’t glaasje wijn en ’t stukje brood. Dan wil…

Toen de schemering de mensen naar binnen riep en het licht gebroken deze dag verliet, opende ik met groeiend verlangen de deur die een toegang tot het onwaarneembare schiep. Ik liep over de lege straten en keek door ramen naar binnen, waar mensen voor de tv zaten en niets vermoedend hun avondeten aten, terwijl ik keek en ik stelde me voor…

Afstand tussen je lichaam en de wereld in je hoofd Verspert mij de weg naar het begrijpen, jouw. Maar je praat met lichaamstaal, want woorden zijn Jou te weinig. Dat maakt jou zo’n bijzondere vrouw. Ik had ergens kunnen weten dat dit gebeuren zou. Jij bent het type, dat nooit toe zal laten totdat je zelf ziet. Ik had me er naar toe gewerkt…

Met haar gezicht in de plooi getrokken en haar mond lachend, doch enigszins vertrokken, trekt zij telkens weer een dagelijks publiek met haar lachen, die liegende komiek. En niemand die de lichtjes in haar ogen mist, niemand die zich in haar vrolijkheid vergist, want een ieder is aan die schaterlach gewend; niemand is er, die haar masker herkent…

Na botte anti-Albert Heijn-reclame Gooit Laurus nu ’n C-merk in de strijd Dat moet goedkoper worden mettertijd Dan alle Euroshopperlijnen samen Wie niet in ’t volgen van dit nieuws verzaakt Heeft straks de prijzenoorlog meegemaakt…

Ik was jouw lente jij mijn zomer we waren zon je maakte me een dromer tot je verdween in een bel van sop; een lege hemel achterlatend, denk ik: jouw luchtkasteel gaat niet meer op.…

't Gras is gemaaid, de bloemen staan op stelen, de blaren hangen keurig aan de boom. De een heeft een huisdier wat te bevelen, iemand te strelen, iemand te slaan, de ander zichzelf om mee om te gaan. ----------------------------------------------------- Uit: 'Een hond van Pavlov', 1969.…