Alle inzendingen, jaar 2002

hellend vlak verlaten stijgen, stijgen, hoogte vrees steeds minder steil, tot even zweven het hoogste punt is net geweest sneller, sneller naar beneden miertjes worden lompe karren ik stuiter prettig op het groene stom kijken wat oude knarren rollen, rollen dit is fijn gezichten volgen vol verbazing steeds trager bijna stil en dan donker…

Voetstappen stempelen beelden in de vormende aarde tussen buigende takken wentelt zilver sterrenlicht in fonkelende ogen Melodieuze echo’s wervelen in nachtelijk leven als een rivier en tijd stroomt rustig kabbelend voorbij Overspoeld door gevangen genot licht als een veertje door het tijdloze gegeven moment uitkijkend, verlangend…

1 De stad dwingt hem sprakeloos op de knieën Onder de hoge ark, naast de Egyptische naald Op de tombe van een soldaat zonder gelaat Alsof de stroom fluistert: Je moet mijmeren binnen mijn grenzen tot de verveling jou tot daden dwingt. Hij knikt zonder de weigerachtige zucht, of het hoofd zinkend in de schouders. Ze bliezen bijna de wazige…

Als je naar me kijkt zie ik je groene ogen stralen waarin de zon verrijkt verlangen droomt ik weet niet wat er door mijn lichaam stroomt ik kijk naar jou en kan niet ademhalen...…

Het feit dat een fanaat Fortuyn vermoordde Is volgens een geslepen advocaat Te wijten aan het zaaien van de haat Door hen die enkel streden met hun woorden. Maar deze man die zo het zaad besproeit Heeft schuld als straks de haat nog verder groeit.…

De nacht met jou zoveel passie en kracht liefde en geborgenheid tederheid en warmte vertrouwen en openheid verlangen en ontdekken stralen en genieten geen verwachtingen en dat in één nacht...…

Het plan van Hannah Belliot is machtig: Dat je verslaafden op een 'eiland' zet. De Bijlmer krijgt daartoe één junkenflat (op dit moment zijn het er pakweg tachtig). Straks komt ze met een premie op de proppen voor wie zich van de dakrand af laat schoppen.…

Wie op de Apeldoornse kermis rond wil zwaaien Mist het grote reuzenrad - het stond al klaar Maar het moest weer uit elkaar omdat het daar Op een ondergrondse parking rond zou draaien De exploitant vreest voor zijn dagelijks eten Maar Van der Valk schijnt nog een plek te weten…

Het ritme van de klok en de stilte is een vraag. De stof die vertelt en elk woord is een einde. Het raam dat verbergt en zoeken is een belofte. Het gezicht dat wenst en de dood heeft weer een naam die wacht.…

het laatste flonkerende vlammetje wekt geen opmerken meer te laat gezien maar in ruste gekeerd blaast hij in vrede zijn kaarsje uit…

Afscheid is niet erg, je ziet elkaar toch wel weer. Afscheid is niet erg, je ziet elkaar de volgende keer. Afscheid voor een tijd is niet fijn. Maar afscheid voor een tijd doet ook geen pijn. Afscheid voor altijd doet verdriet. Maar afscheid voor 'altijd' bestaat niet.…

Levensweg doorlopen momenten van weleer tranen stromen, ogen- blikken voor eeuwig in het hart gesloten Vredig daalt een rust over een gloedvol gelaat stil verschijnt een glimlach als de schaduw verdwijnt in het licht…

Toen keerde ik me om Mijn rug naar je toe. En nog voel ik je ogen In mijn rug boren, Roepende: "Waarom wil je me niet horen!" Ik probeerde weg te komen Keek om. Je stond er nog. Een blik, Een gedachte: We waren niet bij machte Om nog iets te beginnen Nog een smoes te verzinnen Om daar te kunnen zijn Alleen dat gevoel Van die naderende…

Ik kan geen afscheid nemen van je er kan geen knopje zomaar uit worden gezet je blijft toch altijd bestaan in mij niets kan zomaar verdwijnen uit me een zucht is niet genoeg om het gevoel weg te laten waaien geen gedicht is goed genoeg om de grootste kracht van de liefde te beschrijven om het afscheid normaal te laten verlopen het is moeilijk…

Waarom sterven mensen jong, wat is de bedoeling ervan? Ik wilde dat ik toveren kon. Kijk, eeuwig leven dat hoeft nou ook weer niet, maar mensen die jong sterven, geeft nog steeds zoveel verdriet. Hoeveel kan een mens verdragen, ja, ik weet wel, kruis naar kracht, maar ik mag dit toch wel vragen, al is de dood nog zo zacht. Tenminste…

Je hoofd wat scheef, een schouder ietsjes afgewend. Het was die houding, die, steeds bij mij bleef. Je ogen keken donker, de haren langs je hals. Oor en oog, in schuine lijn, je kon zo heel uitdagend zijn. Je lichaam in een warme draai, uitnodigend naar mij. Mijn arm rond je schouder, gelukkig waren wij. In woordeloze stilte is het…

Nu jij er niet meer bent Is alles veranderd Ik kijk in jouw tuin Waar jij hebt gewandeld Het is koud en stil Leeg en verlaten Zelfs de vogels kregen iets in de gaten Geen kruimels Geen water Ik kijk in jouw tuin En zie je weer gaan Afscheid met een lach en een traan Ik kijk in jouw tuin En denk dan even Over de zin van het leven…

Het verleden Waarin je blijft Met je gedachten Geen toekomst te verwachten Het verleden Koester de pijn Het verdriet van binnen Geen plekje voor te vinden Of het verleden Afgesloten als een boek Dat uitgelezen werd Afscheid van het verleden Waarbij herinnering blijft Als een foto Gekoesterd in een boek Afscheid van het verleden…

Afscheid van mijn jonge jaren Ik wou de herinnering bewaren Hoe ik ben ontstaan Wat er aan vooraf is gegaan Tot wat ik ben geworden En wat ik er zelf aan heb gedaan En wie mij in het leven hebben bijgestaan In woord en geschrift Het staat voor altijd In mijn geheugen Gegrift De jeugd heeft de toekomst Is vaak gezegd…

Haar laatste gedachten, onuitgesproken in de stilte van de nacht. Dwalend doorheen de sterren. Meestromend met het water van de zee. Zich neerleggend op het zachte zand. Onuitgesproken woorden, verzegeld in een afscheidsbrief.…

De Paus, gekweld door kwalen die beletten dat hij zijn kerkelijke taken kwijt, zal eens op reis gaan naar de eeuwigheid, omringd door kransen en door rouwboeketten. Maar juist wanneer men hem het meeste mist klinkt er "Dank voor die bloemen!" uit de kist.…

Ken ik je een dag of duizend jaren? of is het de herinnering aan een ver verleden, waarin een afspraak voor de toekomst werd gemaakt?…

Mijn hartje huilt tranen met tuiten, ik kan mijn liefde voor jou niet opsluiten! We moeten proberen afstand te bewaren, maar ik kan mijn hartje niet bedaren. Hoe ik ook probeer mijn gevoelens te bedwingen, het lukt me niet om ze te verdringen. Het valt mij zo vreselijk zwaar, de pijn maakt me zo ontroostbaar. Ik wist er was geen ontkomen…

Men maakt een politieke kouwe drukte en wil de overlast niet langer pikken van smokkelaartjes die een paar ons slikken waarbij de drugsbestrijding niet zo lukte. Terwijl ze daar een aanpak voor verzinnen lopen er tonnen coke de haven binnen.…

de situatie uit de hand hopeloos in het nauw trachtend te vluchten verstuikt ze de enkel gillend als een vreemde smekend om trouw vinnig in dialogen doorweekt sensueel doortastend afkeurend trots als een pauw maar altijd aan het einde gewillig van hem de filmcliché vrouw…

Het afscheid was een beetje sterven. Kon 't vertrek de pret bederven, bedorven was 't vertrek geheid. Gebalk had ooit hiertoe geleid. Nu is de kamer in ontbinding. Mensen, léér door ondervinding! In het nieuwe parlement komt hoop'lijk aan 't gebalkenend.…

Worstelend in een wereld van gevoelens die zelfs ik niet helemaal begrijp. Een wereld waarin twijfel baas is waar mijn echte ik moet luisteren vooral onderdanigheid ervarend. En in zo’n wereld loop ik rond, bijna de hele dag. Wezenloos. Zoekend met mijn ogen dicht, bang dat iemand tranen ziet.…

Al wat ik nodig heb Is iemand die oprecht veel van me houdt en me elke dag laat zweven van geluk Iemand die mij de warmte en geborgenheid schenkt die ik nog nooit gevoeld heb Iemand bij wie ik steeds mezelf kan zijn en me elke dag vertrouwen geeft Al wat ik nodig heb is jou…

Lieve Opa, alweer een jaar geleden heel de familie bij elkaar zakdoeken werden uitgedeeld, het voelde toch zo naar.. Alweer een jaar geleden,huilend aan uw bed, De laatste woorden tegen u gezegd, de laatste streling door uw haar, het voelde toch zo naar.. Alweer een jaar geleden, lopend naast de kist, bloemen met linten, Het ligt allemaal…

Vooraan zie ik mensen die lachen met dezelfde gedachten die ze achteraan altijd verloren omdat ze niet konden wachten.…