Alle inzendingen, jaar 2002, week 27

Hoe vreselijk schijnheilig zijn de Britten: Ze schijnen er geen greintje van begrip Te hebben voor de Nederlandse kip Wanneer er koeie-eiwitten in zitten Maar embryootjes van een donker stel In blanke moeders, dat mag blijkbaar wel…

Wat ik zoek zal ik vinden met jouw woorden en de wensen die ik niet verlies als jij weer achterblijft en alleen de gehoorzame tijd je passie een vervulling geeft.…

Later, als ik sterven ga, laat dan de ramen open. Laat licht en lucht voor 't laatst bij mij, zich storten op en over mij en blijf gewoon rondlopen. En vat de dood mij bij mijn strot en vangt mijn doodsstrijd aan, sta dan niet kweez'lend rond mijn bed, maar wild een drinklied ingezet. Ik wil niet sterven als een vod, 'k wil rechtop met…

een tuin van stenen verzameld door eeuwen gevangen in ijs…

IK lag te slapen op mijn bed leliebebloemd en met mijn witte vingeren dood doodstil. Het was daar stil stil stil -- Ruisen van waskaarsen, 't knappen van vlamamandelen, de lucht goude as -- schaarse leliën lagen op mijn sprei te wandelen. Ik ben geboren als een bloem brekende in de bleke lucht als 't guldene lente is in de lucht…

In zoete geuren vaak gehuld, door groene bladeren omringd, bijen hebben reeds vaak gesmuld, daar waar de nachtegaal zingt. Kikkers kwaken hier ongestoord, een reiger ligt op de loer, vissen zwemmen lustig voort, op zoek naar lekker voer. Waterlelies drijven op het water, vogels vliegen heen en weer, op de vlucht voor een kater. Zelfs…

zwevende bloesem als papiervlinders vol kleur betoverd door geur…

Ach, slechts eenmaal de gewenste vergetelheid waarin schreienden momenten kunnen vervagen en jouw droeve beeltenis even wordt uitgewist, te vergeten, het onvermijdelijke van afscheid, voor eeuwig door innerlijk verdriet gedragen op het moment harten kiezen doch het leven beslist. Gelijk witte bloesem afgerukt van een lenteboom, de ontstuimige…

Op zo'n hete zwoele dag groet ik meisjes met een lach. Jurkjes kort en schouders bloot, benen lang en borsten groot. Blote voeten, hoge hakken, lange haren, nagels lakken. Oh hoe mooi het is te dromen maar of die dag ook nog zal komen ? Ieder wijst me lachend na als ik vol van hoop naar buiten ga. IJskoud water in mijn nek In korte…

‘De bronnen raken op’ zo wordt voorspeld, De mensheid is te groot nu in getal, Maar sinds de schepping weten wij toch al, Dat de natuur zichzelf weer steeds herstelt? Een virus is daarbij heel effectief, Dus H.I.V. is best wel positief.…

De bron van warmte en licht was zacht gezonken Op 't ver gebergte en tintte d'avondstond, In iedre vezel waarde weelde rond, Die met de koele dauw werd ingedronken: Wij doolden om: haar starende ogen blonken, Een blijde glimlach glinsterde om haar mond, 't Was, of me aan haar geheel een leven bond... Zij oogde naar de kim van purpervonken…

soms doet luisteren meer pijn dan ik wil dragen zijn mijn antwoorden korter dan jouw vragen mijn wensen groter dan wat werkelijk kan is liefde meer dan houden van soms doet praten minder pijn dan ik had verwacht zijn jouw antwoorden positiever dan ik dacht jouw wens niet dat wat je mist is liefde groter dan je wist…

Als fluwelen frambozen lonken je lippen naar mij Je geeft je kwetsbare pose en lacht je witte tanden vrij Je groengerande ogen stralen zoals een zoete zomerzon Ik volg je bergen en je dalen en wou dat ik je strelen kon Ik kan je mijn passie geven vol van tedere geborgenheid en onze liefde laten leven en stoeiend vrijen zonder tijd…

Mijn levensvreugd wordt andermaal bedreigd, Want voor een lekkerbek zijn nu ook frieten Gezondheidshalve niet meer te genieten Omdat je daarvan ook al kanker krijgt. Dus voortaan zal ik voor mijn avondmalen Mijn frietjes in de magnetron bestralen.…