Alle inzendingen, jaar 2002, week 45

je bent de zon je stralen dansen stofjes ik wil sjansen, met je geuren op balcon langs de gevel val je zomaar binnen belicht daar mensen die ook jou beminnen je oogt zo donker in het wit van steen je schaduw laat me nooit alleen ik hoor je ruisen als de wind vlaagt langs de huizen je bent mijn refrein je zingt de lengte…

Als regisseur moet het je ego strelen Als mensen wat nerveus (want toch riskant) Met een cameraatje in de hand Voor videopiraat gaan zitten spelen. Disney, had toch beter opgelet En eerst dat nieuwe park on line gezet.…

Ik sta in het land dat ik ben Op een straat vol droge plassen Ze vullen zich met stof Er is niets meer dat kan groeien Al wat dood is doet alsof Alsof het heeft geleefd Alsof het niet meer leeft De lucht voelt leger dan mijn adem Wat prachtig heeft bestaan Raasde veel te snel voorbij Er staat hier slechts één boom De bladeren kleur ik…

Ik weet het dat ge mijn zijt - mijn alleen - Ik weet het - en ik peins het wonder na en kan het niet bevatten - hoe ik peins. Mijn is uw lach en de opslag uwer ogen, mijn is uw ziel - uw ganse, diepe ziel. Zal ik het straks begrijpen, als ge komt, als gij uw hand mij zo vertrouwend reikt, het hoofdje half gebogen, als in weemoed? Zal ik…

Als ik een vrouw ontmoet met een intelligent gezicht, een edel gevoelig profiel en beschaafde manieren, met poëziebundels van Reiner Maria Rilke en Hölderlin en een altviool onder de arm, dan denk ik meteen aan neuken.…

Ik krijg van jou een hand, als ik die nodig heb. Dat schept een band. Ik krijg van jou een woord, dat me sterkt en troost. Een teken dat je me hoort. Je helpt me huilen, als ik vol zit met verdriet En mijn tranen zich verschuilen. Je trekt me door de dagen heen. Laat me zelfs lachen. Ik ben niet alleen. Voor de donkere dagen Geef jij me…

Met glazen woorden spreekt ze overal waar de scherven verwoesten wat ze niet meer geloven en liefhebben als het glas niet meer met liefde gevuld is…

zo ver weg en toch dichtbij spreken wij digitaal de letters vormen woorden de zinnen ons verhaal bij toeval iemand tegenkomen virtueel op straat even binnen koekeloeren vragen of het gaat hersenspinsels spreken kunnen tikken wat je wil met deze mogelijkheid krijgt niemand ons ooit stil…

Vrijheid genoten reizen zonder plan eindeloos de horizon uitgestrekt het land Optimale bezinning maximale rust doel voor ogen gaandeweg zelfbewust…

In een blijf-van-m'n-lijfhuis te Lier zat z'n vrouw. 't Was voor hém geen plezier en om niet te vergallen zocht hij op de Wallen in 'n kom-aan-m'n-lijfhuis vertier.…

Gisteravond stonden we in de natte kou. Zoenend en strelend in een hoek. Onze lichamen verwarmden elkander, niemand wist waar het eindigen zou. Ik proef munt. Ik proef parfum. Ik proef beestachtig genot. Machteloos duw jij tegen mijn natte lichaam. Liefkozende woorden bereiken mijn oor. Jouw tong bespeelt mijn zenuwen en handen gaan waar…

ik zocht een meisjeshart in jaren die vergaten hoe het leven was, nu speel ik pas en weet je blonde haar je ogen zo apart dat twee keer kijken nodig was je wereldje verdween die koude nacht toen je vertrouwen werd geknakt je hield je handen op je hoofd het water tot de lippen in emoties kon je verder stikken we zochten bloemen…

Ik ben geboren en dood gegaan Ik ben opgebloeid en stil vergaan Ik ben vertrokken en blijven staan Ik heb geluisterd en niets verstaan Ik heb gesproken en niets gezegd Ik heb getwist en niets weerlegd Ik ben geschreven en nooit verzonden Ik ben verloren en nooit gevonden…

De stilte is het wachtende licht waar ik zie dat ik langzaam beweeg en niemand mij zoekt als ik verdwijn en weet dat elk gesproken mij weer zal laten leven in verhalen die met een stilte beginnen…

Benjamin Britten was, blijkt onvermoed, als componist beslist avant-gardist. Naast stukken voor cellist en trompettist schreef hij ook voor nieuw kinder-ondergoed. Thans prijzen kenners alom blindelings zijn “Serenade for Tenor, Horn and Strings”.…

Stel je voor… Een warme kamer, om in thuis te komen na een lange koude dag. De lichten uit, alleen een paar kaarsen verspreiden een gelig warm licht. Heel zacht kietelt romantische muziek je oren. Een heerlijk gevoel verspreidt zich als een golf door je lichaam. Een zacht knetterend vuur leidt je aandacht naar de open haard. Het verspreidt…

Missen doe ik je de hele dag. Missen tot ik bijna ween. Missen vanaf de dag dat ik je zag. Missen en aan je denken, met zijn tweeën en toch alleen.…

Liefde is wat ik voor je voel. Dichten met maar één doel. Schrijven wat mijn hart nu zegt. Ik mis je zo en mijn gemis is echt.…

ik hou van jou zoals ik nog nooit van iemand heb gehouden ik geef om jou zoals ik nog nooit om iemand heb gegeven ik heb je nodig zoals ik nog nooit iemand nodig heb gehad maar jij je hield niet meer van mij je gaf niet meer om mij nee jij had mij niet meer nodig jij heb mijn hard gebroken ik heb om jou gehuild nachten lang lieve…

verdomme! wat bracht je me veel zoveel kriebels bijna te veel! en vriendschap nog het meest…

De Freudburger trekt naar hartje stad bekend met het pad. De Freudburger. De Freudburger schaart zich in duisternis en filosofeert de ondergang van zon. De Freudburger. De Freudburger in harmonie brengt: Op het leven zielen, licht en verlengd. De Freudburger. Die morgen zweeft de Freudburger heen. Wijzer dan wijs; de wereld broeit gemeen…

Als jij jezelf bent, ben je niet ziek Je ben jezelf en dus uniek Ben jij jezelf dat is goed Je bepaalt zelf wat je doet Je doet de kleren aan Die jij en niet een ander je vindt staan Dus waarom zou je jezelf niet zijn Als je dit zo leest is dat toch fijn Maar als iemand dan zichzelf is Is met hem opeens iets mis Hij is anders dan wij…

Ik ren door het bos, over de vlakte. Ik ren zo snel als de wind mijn poten raken de grond nauwelijks. Mijn tong hangt uit mijn bek, ik word moe. Ik drink uit een beekje en merk een afgedwaald hertenjong op, ik neem een goede positie, een snelle flits en ik heb het. Ik heb genoeg gegeten en ik voel de aandrang om te gaan zingen. Ik zit klaar…

Ik heb kriebels in mijn buik, Als je tegen mij praat. Jouw lieve woorden hoor, Die mijn pijn verzachten, Die mij even aan iets anders laten denken. Ik heb kriebels in mijn buik, Als ik jou zie staan. Jouw mooie blonde haren, Je mooie ogen, Die voor mij altijd stralen. Ik heb kriebels in mijn buik, Als ik aan jou denk. Jouw warme lichaam…

in het duister van zijn denken knaagt angst aan honderd vragen al even zo veel dagen verliest hij alle tijd in de schemer van zijn hart zaagt twijfel aan zijn poten hakt pijn hem steeds in moten verliest hij alle strijd in het donker van zijn geest maalt waanzin zijn gedachten al, ik weet niet hoeveel, nachten verliest hij voor altijd…

Meisjes gniffelen in hun kraag om de stoere jonge heren, hun kleren in warrige plooien. Ze spelen haasje over en uit halen de moed uit hun fladdermouwen meterslang lint van de goochelaar Groezelige dwergen. De jongen bukt voor de rokken, kleeft een spiegelscherf aan de wreef Zij nog te groen van schaamte, te kaal in de liezen. De volgroeide…

Met mijn dorst trap ik op jouw hielen, hijgend in de kraag. Mijn tongpunt proeft een romige dij. Wijn en brood vegen we van tafel, ik hap naar jou: de geur van nat zand en een zucht bereikt me. Dorst in de woestijn en dan in een luchtspiegel: de waterval en een tongkus als beloning voor het toeval. Of de maag die krimpt na de schrale oogst…

De wind voert mij mee naar de rustigste plek. Ik zet mijn fiets tegen een boom en beklim een heuvel. Ik hoor het ruisen van de zee totdat een recreant mij wekt uit een zoete droom. Het is niet meer als voorheen. Ik probeer mijn rust te vinden. en toch, het tijdstip nadert van ongekende drukte. Ik ben met de rust niet langer alleen en hoor…

Wat doe ik mezelf aan je ziet me wel staan maar toch laat je die ander nog niet gaan. Wat doe ik mezelf toch weer aan door jou laat ik anderen gaan die mij ook zien staan. Wanneer haal je me uit deze onzekerheid Wanneer ga je me vertellen dat je haar eindelijk heb laten gaan.…

Nieuw is uit, bij ons in Nederland Na Heinsbroek heeft ook Nagel geen vertrouwen electoraal het langer vol te houden en zet zichzelf voor langer aan de kant. Ik denk zo maar, dat alles is beslist... Dit was de laatste nagel aan zijn kist.…