Alle inzendingen, jaar 2003, week 15

Op zee en wolkbank ligt een zelfde tint Van oud lood, dof beslagen, blauwig grauw; Daarboven kalkig wit, waarna het blauw Met langzaam vloeiende overgang begint. Geen horizon, geen streep van schuim, geen wind: Plots'ling lopen er banen, zonder vouw, Vol glans, als op de hals ligt van een pauw, Prachtig-glad lint naast evenwijdig lint.…

Een zwoele zomeravond, de lucht is rood verlicht ik kijk uit het raam, twee mensen met een rimpelig gezicht. Hij schuift haar stoel onhandig aan, met een vertederende lach ze drinken koffie en genieten zichtbaar, van hun oude dag. Hij knoeit, zij kijkt hem even met gespeelde boosheid aan en poetst het vlekje van zijn das, hij laat haar maar begaan…

Ik sta op het station, de ochtendlucht is zacht te staren in de verte, waar een toekomst op me wacht. Ik kan kiezen voor een richting en of ik de trein mis mijn toekomst bepaal ik zelf, door wat ik nu beslis. Zoveel mensen ongelukkig, ik hoor stil hun beklag ik moet nog dit, ik moet nog dat, hoe kom ik door de dag. Ontevreden met hun levenslot…

Als vrijheid een woord is, is het dan gelogen? Als vrijheid te koop is, kost het dan een vermogen? Als vrijheid een weg is, zijn we dan al halverwege? Als vrijheid een cadeau was, zou jij het dan geven? Als vrijheid een mens was, is hij dan nog in leven? Of is vrijheid een plaats zonder zorgen om thuis te komen?…

een schap vol wetenswaardigheden die slechts een enkeling verstaat biedt het waar van toekomstigheden voor Jan en alleman op straat geleerden met het hoofd gebogen krullen van vingers in het haar wegen woorden weloverwogen het lijkt 'n achteloos gebaar wetenschap te boek gesteld haast een dichterlijk cryptogram voor de mens of voor het…

De verf die aarzelt in de kwast, het doek dat droog blijft, omdat iemand dreigt te kijken. De hand die boven de toetsen hangen blijft omdat de speler weet dat muren horen. De pen die letters absorbeert om het verhaal onleesbaar te doen zijn voor een geheime dienst. We moeten onze woorden doven en onze handen zwijgzaam maken…

help me lopen ver weg naar de andere kant waar niets is wat het lijkt van hieruit bekeken vervallen en verlaten maar geschapen om daar te zijn bij jou weg van hier waar alles niets lijkt van daaruit bekeken daar ben jij daar loop jij naar me toe dichterbij ik wil je raken ik wil je voelen verlangen dicht bij mij maar…

Zoals de wereld zich nu keert tegen zijn eigen mensen. En hoe we onder andere onze kinderen hebben geleerd, iets in stilte te wensen. Zo berusten wij in het verdriet wat op onze schouders ligt. We verzwijgen de plicht, lief te hebben. Op te komen voor elkaar en verzaken, iedere snaar van gevoel te laten weerklinken met een schreeuw naar…

wat zij zegt: ik heb hem niet weggestuurd onze liefde zond hem heen liefde... waar geen ruimte was misschien in een ander leven maar vind ik hem dan ? draagt de wind onze schepen uiteen of tot elkaar wat de zee zegt: ík draag de schepen maak de wind geen verwijten want dát ben je zelf kom, spiegel je in mij ik zal je de diepte laten…

Lopen zo gewoon Zo moeizaam Voor een kind zo schoon Doen we gemaakt Geef je een arm Weet dat je het niet wil Krijg het warm Was hiervoor maar een pil Een wonderpil Desnoods in je bil Zodat je weer loopt Zo wonderschoon Papa ik mis je zo Je bent er, je bent nu hier Jij wilt naar huis Oh heer ik weet het niet Ik weet alleen…

in het gras van de duinen lig ik te grasduinen met jou de zon op mijn rug doortrekt jou enig kou van de grond vochtig voorjaarsdauw vogels zwijgen verschrikt een korte kreet die hoort bij het leven wat heet de zon brandt feller warmt gans mijn huid en jij kruipt langzaam onder mij uit vogels zingen weer in jou ---------------…

Binnen komende Beetje dromende Zit jij tussen leuke dames Met een sigaar en meepratend Ik grapte: zit je weer tussen je harem Och, die meiden moesten nog eten Jij kunt dat weten Vanmiddag gaan we richting Laren Zittend in een rolstoel Tegenover een oudere dame Zij legde weg haar boek Dit keer dus geen harem We zitten vlakbij Laren Te…

Natuurlijk heb ook ik wel eens gedacht, ik plak ze achter het behang, ga maar emigreren, maar meestal na het slapen van één nacht, was die gedachte allang verdwenen. Daarom zou ik graag willen weten, wat er achter steekt, wat mensen bezielt een kind te vermoorden. Graag zou ik antwoord krijgen hoe mensen erbij komen een ander wat aan…

je hebt mijn groen mijn bloem zal bloeien in jouw blik waarom die schrik als andere ogen de kleuren ook graag mogen je schaduw maakt mij bleek, je warmte laat mij in de steek alleen het licht op mijn gezicht zal me doen spreken ik ben je ent je wortels hebben mij herkend kom laat me in je kroon de wereld zien ik lees je…

Een mens doet rare dingen op vakantie Zoals een groepsgewijze exercitie Die kond doet van de deelnemers' conditie En inclusief 'niet goed? toch moe!'-garantie De uitslag? Even sneu als expliciet: 'Veel verder dan zes regels komt u niet'…

Het is hier zo stil terwijl vlak achter mij een soldaat een jongen als confetti verstrooit. Een bodemloos tegoed aan tijd verwijdt het land, en elke stap past zomaar in de voetstap van een dode. Het is hier zo groen.…

zwart, wit, niets, alles ik weet niet wat ik voelen moet je blik breekt mijn pijlers als een toren gebouwd op een moeras weerloos en verloren ik ben de boom die bloeit in de winter en de sneeuw die valt in de zomer ik ben het slachtoffer van je ogen.…

als de morgen huilt een traan laat om de wereld zijn ogen openslaat gadeslaat neerslaat op het verborgene in de dag wat zichzelf zo duidelijk laat zien als de morgen huilt om de wereld de dag vol zelf vertrouwen is om de avond die gaat vallen wetende dat de nacht zal volgen dat alles weer goed zal komen totdat…

elke avond weer in het midden van de nacht denk ik aan jou je lach, je gezicht je ziet me niet staan je kent me niet wat moet ik doen, zodat je me ziet? elke avond weer in het midden van de nacht huil ik mezelf in slaap terwijl ik aan je denk…

Hier kun je de schepping nog erkennen. In veen en veld wel duizend maal. Ze maakten kuilen en vennen. Drenthe heeft ze allemaal! Hier groeit het bos en de heide. Door rond te lopen en gedwaal. De hondsrug de hunze geleiden. Drenthe heeft ze allemaal! Hier tussen Hunebed en wallen. Komt menigeen tot rust. Ze komen hier in grote getalen…

Hé jij, lieve kleine meid Zo mooi, zo onschuldig en nog zo klein Met je reebruine kijkers wijd open gespreid Nog zo kwetsbaar, zo bijzonder, van binnen nog zo rein Uit de loterij voor pa en ma ‘t winnende lot? Of een geslaagde speling der natuur? Of misschien toch de perfecte schepping Here God? Je ligt te slapen, zo prachtig, zo mooi, zo puur…

Dat ‘ie’ voor altijd mag blinken Aan de hemel, die stralende ster Haar naam uit eenieders mond respectvol mag klinken In je hartje zo dichtbij, in werkelijkheid zo oneindig ver Dat ‘ie’ voor altijd mag schijnen Tot ver voorbij ‘t einde der tijden Je kijkt omhoog, denkt aan haar, de ‘mijne’ Weet dat jullie zielen ooit naar elkander zullen leiden…

Wat al verwacht werd, is een feit, de mannen en vrouwen die ons land zouden moeten regeren, zijn de koers opnieuw weer kwijt. Voor zover ze die eigenlijk konden vinden. Deze onmin, ruzie en woordenwisselingen, worden wel door ons betaald. Dat zit 'm in de belastingen. De staatskas, daar zie je de bodem al van, maar daar was al iets op…

Honger is de beste saus! Draven, slaven, zwoegen, zweten. Geeft de rechte trek tot eten: Wie gewerkt heeft flink en goed. Smaken rauwe bonen zoet. Honger is de beste saus! Had je taarten en pasteien, Had je 's werelds lekkernijen, Och wat hielp het u, mijn schat! Als je toch geen honger had! Honger is de beste saus! Loopt het somtijds…

Kooi mij... en ik zal sterven als vallend licht in de duisternis als sporen van gedane schreden als een teder uitgesproken woord als serene rust die wordt verstoord als het verleden in het heden Kooi mij... en ik zal sterven als een sneeuwvlok in de felle zon als een lied dat is uitgezongen als een bloem die welig heeft gebloeid als een…

omdat ik graag naar je stilte luister omdat ik graag naar je ogen kijk omdat je mij nieuwsgierig maakt maak je mij een beetje rijk omdat ik best wel veel aan je denk omdat ik niets van je verwacht omdat je gewoon bent wie je bent en alles mooi wordt als je lacht…

In Biddinghuizen, aan de vliet, lag gestrekt, een weldoorvoede suikerbiet. in een milde Augustuszon, dat kon, want de suiker is niet meer op de bon. Men liet de biet dan ook ongemoeid. Werd ook niet door de politie geboeid. Ja, in Biddinghuizen, zei men mij, zijn alle suikerbieten vrij!…

Een gevoelige mug in Meeken Had erg naar een mens uitgekeken Zo'n warmbloedig persoon Van wie je gewoon Vaak heel veel op kunt steken…

Wanneer ik traag in 't leren ben, Dan denk ik aan het kleine miertjen, En sta dan in mijzelv' beschaamd, Bij 't voorbeeld van dat vlijtig diertjen. Des zomers werkt het altijd voort, En nimmer zou het moeite sparen, Om, in de kleine voorraadschuur zijn wintervoedsel op te garen. En, zou ik, minder wijs dan hij, Mijn tijd met ledig zijn…

Met het broodmes snijdt men dagelijks brood en met een vleesmes snijdt men in het vlees, doch met een zakmes legt men, naar ik vrees, de beide voortplantingsorganen bloot, maar het zal u toch niet echt bevallen, rondhuppelen in uw blote ballen.…