Alle inzendingen, jaar 2003, week 19

Op mijn tocht als blinde zie ik het meeste met lede ogen aan terwijl mijn gemoed zich ondertussen vult zonder tranen ga ik als kreupele doofstom voorbij aan de schreeuw van stilte die me maant stil te staan eet ik me dik aan de leegte tot mijn genoeg het tekort is van de ander dat ik verspil zonder het berouw van de zondaar die ik vermijd…

Is het misschien nieuwsgierigheid het ademloze snakken naar de kick die me bijna verstikt op weg naar de overkant als een koorddanser tussen hemel en aarde die zich opwindt over de hoeveelheid lucht die hem langs alle zijden omringt de proporties van de realiteit verdringt zijn veren met honing ingesmeerd een sprong in het duister waagt…

Ik had je willen bouwen van het harde hout met balken die wat dragen konden in steen die het blauw van staal omsloot maar mijn handen beefden even ik zag dezelfde architecturale fouten die ik in mijn hoofd vergeten wou spiegelde me in de vensters van je huis waar ik mijn eigen dromen ontmoette die ik ooit verloor maar een open deur…

Flarden tot rozen Binden in de lente liefst Met sprankels kleuren…

Ik kijk je vol in je ogen die als wolken bij me weg lijken te drijven alsof ze niet op hun plaats kunnen blijven en voor het contact alweer zijn gevlogen Ik vraag je zachtjes wat er is verveelde zuchten langs me heen verkilde blikken snel van steen ik heb het fout, ik heb het mis Bedrukt vallen er gaten in de atmosfeer storm dreigt in koude…

Modaal gezin, een dagje met de trein. Een vader, die het niet echt zitten ziet, gemakkelijk in spijkerpak voor de vakantie, staart stug naar buiten waar het bakken giet. De moeder met haar kroost in praktisch plastic en een alerte blik op haar gezicht, kijkt licht verwilderd om zich heen: is dit die dure eerste klas, die haar verplicht veel…

Lopend op de weg van mijn leven Zwevend in de zee van tijd Moet ik geven en nemen Door het lot geleid 2 wegen die elkaar kruisen Dat moment vergeet ik niet gauw Een afdruk van de zon in mijn ogen Zo is die herinnering aan jou 2 wegen die hun weg vervolgen Hun kruising was slechts één moment In liefde was ik verzwolgen Ik ben blij…

Alles in de natuur is weer groen en is weer puur in het plantsoen Wonder der natuur! Deuren in je huis weer open doen... frisse lucht, niet te koop voor een miljoen Lammetjes in de wei, bloemen aan struiken en bomen... een nieuw jaargetij... Zo volkomen,zo perfect, als je let op elk aspect van de natuur... Lekker zonnetje, en een…

Het beeld van Pim Fortuin Is gebroken, Het ligt in puin, In zijn ziel gestoken. Een brug te laag Het beeld te groot, Het beeld kan nu, Bij het schroot Tegen de rand In rotterdam, De rand van een viaduct, Klabam! De vervanging is paraat, Pim Fortuin, Onze kameraad!…

je bent mijn lentekoningin en zonnebloemt tegen het groen van de cypressen je glooit de heuvels tegen blauw, verstrooit de zon in ochtenddauw als water lijnen raakt de scherpte in kleur vervaagt komt harmonie naar voren in rijpend geel penseel je zacht het wuiven van het koren wolken zijn geboren gelijnd uit losse hand warmte…

De zwangerschap van Femke Halsema was politiek niet al te best gepland. Maar zwanger worden, dat is wel bekend, heeft niet zoveel van doen met algebra. Als ze dat wat eerder had bedacht, had dat vast wel stemmenwinst gebracht.…

Je zei dat je minder van me bent gaan houden, dit kwam echt aan als een schok.. Hoe kan je nou zoiets tegen me zeggen, in mn keel een grote brok.. Maar ik weet dat je gelijkt hebt, ik heb me dit zelf aangedaan Groot houdend van buiten, maar van binnen vloeit een traan…

Zoveel liefde van één speciaal iemand is niet meer voor haar weggelegd Ze staat nu alleen aan de waterkant waar weinig woorden worden gezegd De pijn is in haar ogen te lezen de schuld nog niet bewezen Haar lippen trillen bij de gedachte nooit meer bij hem te zijn Wat heeft ze verkeerd gedaan de slapeloze nachten precies wetend, de contouren…

Soms moet je je gedwee gewonnen geven. Je weet: je hebt je best gedaan. Maar ondanks al je ploeteren en streven is het toch ergens mis gegaan. Een nederlaag gelaten accepteren, terneergeslagen verder gaan. Proberen van ’t fiasco iets te leren… Hoe pak je dat in al je wanhoop aan?…

Gek soms hoe woorden falen in hun doel Hoe ze kronkelen in bochten veranderen in gedrochten en zorgen voor gewoel Hoe ze zijn misbruikt in valse oorlogen en dan levend begraven als gesproken slaven voor blinde ogen Terwijl ze precies gevormd en gekneed zijn om liefde te verklaren om storm te bedaren in menselijk brein…

Vol temperament met zwiepende staart, natuurlijk mirakel gebracht tot paard Vele schakeringen, elk uniek van aard, ongeacht de vorm, hetzelfde predikaat Moest menig oorlog mee strijden, zou menig race tot 'n prijs rijden Kostbaar gegoten in 'n mal van goud, perfect gebleken zonder enkele fout Jouw vurige hoeven deden aarde beven, door…

Ik wil tegen je aanliggen, de ruimte hebben. Genieten van elkaar, Zonder woorden te gebruiken. Alles ontdekken, net zolang doorgaan, totdat we niet meer kunnen. Totdat ik aangekleed ben, met jouw liefde. Totdat de ruimte is gevuld, met onze lichamen, die elkaar net hebben ontdekt.…

't Regent dat 't giet, 't water slaat tegen de ruiten, maar ik zit lekker binnen, 't noodweer is daarbuiten. Al de plantjes en bomen die 't zolang zonder moesten stellen, verdrinken bijna in deze buien, dat kan ik je wel vertellen. 't Is hollen of stilstaan, telkens weer, te nat, te droog, te warm te koud en dan ook nog onweer. Bliksemflitsen…

ik las een lijvig boek het zei me niets het ging over de oorlog lang voorbij, maar nergens woorden over roepen in een waterput zonder echo of antwoord. ik kreeg een document in handen over kruiend ijs en hoe de tijd kan kruipen wanneer angst de schotsen zichtbaar maakt, maar nergens iets te vinden over liefde tot de lippen. ik opende…

Met zo'n grote afstand, hoe hou je de liefde dan in leven? Kun je je in brieven en telefoontjes voor de volle honderd procent geven? Elkaar niet kunnen zien, want je bent ieder in je eigen land. Elkaar niet kunnen aanraken, niet even wandelen, hand in hand. Een liefde die eigenlijk nog geen kans heeft gehad om te groeien. Een liefde…

de stilte galmend in mijn oren de wind zacht fluisterend door mijn haar de bomen zingen een lied wat alleen ik kan horen dus blijf ik daar zwijgend staan mijn handen op de bast van een berk zoekend naar het echte leven de gouden stralen van de zon beroeren haar ook al is het dan maar even als ik achter een rots, de zon zie verdwijnen…

Je brengt het als het jouwe Terwijl het dat niet is De kunst om iets te kunnen Zie jij niet als gemis Je hebt nooit slecht verzonnen Alleen maar goed gejat Daardoor heel vaak gewonnen Maar word je dit nooit zat? Met andermans veren pronken Moet toch ooit eens misgaan Dan ben je diep gezonken Ziet niemand jou nog staan Het heeft toch veel…

scherp zijn de beelden strijdend in haar hoofd striemend zijn zijn woorden die niet worden geloofd wat houdt hij verborgen? wat heeft hij niet gezegd? de leugen is zijn waarheid haar waarheid een gevecht met bleek gekleurde wangen spuwt zij zijn leugen uit zij moet toch beter weten hij belazert steeds de kluit…

Daar zit je dan, geleefd het leven gedanst en gezweet eenzaam in een kamer van hooguit, vier bij vier wachtend op het volgende moment bezoek van een heer of dame gehuld in smetteloos wit brengend het eten, tabletten of prik Daar zit je dan, geleefd het leven gedanst en gezweet het kroost opgevoed overdenkend wat eens was met een gevoel…

waar vindt zij de waarheid in gedachten die enkel haar geheimen omvatten beklemmend het gevoel van willen weten maar niet vinden plaatsen waar niemand ooit haar paden heeft betreden een stille stem van binnen ogen in de verte van haar reiken de waarheid veilig opgeborgen aan de oever van haar hart…

Passanten met platte agenda's in een zandloper van tijd zonnestralen tekenen takken op de jeu de boules-baan ijzer rolt over gelijksoortig grind, telkens veranderen mikpunten het mooiste doelpunt van Marco van Basten heb ik in mijn hand.…

Weereens tegenslag Weer iets negatief Het haalt ons niet meer neer We blijven positief Zelfs een onderbreking Zelfs flink tegenwind Denk maar aan wat kracht geeft Je blijft door mij bemind Ook als dit niet zal stoppen Ook als dit eeuwig duurt Nooit hoef je ver te zoeken Je vindt me in je buurt…

Een Mama is voor altijd Die ene speciale ster tussen al die miljoenen andere Dat lichtpuntje in je hart waar je haar altijd terugvindt Een Mama is voor altijd…

Je had hem heel lang niet gezien wist niet eens waar hij wel was je was aan't raden en aan't gissen hij sliep ergens op een luchtmatras Zwervend samen langs de wegen Hij en zij, jij wist het niet Je was zijn moeder en bezorgd ook, Logisch ook, met veel verdriet... Maar ja, hij was "volwassen" en wat kon je er aan doen? alleen maar…

Ze kwam in mijn leven maar het duurde maar even was ik té naïef misschien ik had haar spel niet voorzien waarheid komt altijd aan het licht onze vriendschap werd beëindigd wederom teleurgesteld in de mens ik ga verder, en trek mijn grens.…