Netgedichten

netgedicht (nr. 2.590):

SPIEGELBEELD

Op mijn tocht als blinde
zie ik het meeste met lede ogen
aan terwijl mijn gemoed
zich ondertussen vult
zonder tranen ga ik
als kreupele doofstom voorbij
aan de schreeuw van stilte
die me maant stil te staan
eet ik me dik aan de leegte
tot mijn genoeg het tekort is
van de ander dat ik verspil
zonder het berouw van de zondaar
die ik vermijd in de spiegel
terug te zien als een mens
vermom ik mij met een mantel
van woorden.