Alle inzendingen, jaar 2003, week 29

hij staat daar met zijn tong die scherp is geslepen door de pijn, in de aanslag alle strikken likkebaarden reeds in stilte als onze vormen langzaam het scherm betreden als een aan het raam gevroren gier zijn nek onder het dwangmatig zitten gebogen en de ogen elk beeld uit de lucht rovend met behulp van hun glazen netten -wat verdorven is…

een huisje wiens muren heldere klanken ontwaren uit een doolhof van gestommel en boven wie de regen nog voor het dak verdampt ik zie hoe condensatie de inwendige warmte tegen de ruiten kleurt en mijn voeten vangen de muziek uit de trilling van uw marmeren vloer mijn hand glijdt kussend over de gouden deurknop vanuit…

Een kleine eigenwijze dreumes die stampend door de kamer marcheert, een gniffelend snoetje, ondeugende oogjes en een bolletje dat heel snel iets leert. Twee kleine knuistjes, een grappig bol buikje en 'n mondje dat heel graag iets eet, we waren God dankbaar toen jij werd geboren en we willen dat jij dat ook weet. Met je mondje probeer jij…

Zoals een adelaar zijn jongen op zijn brede vleugels draagt, zo draag ik, mijn kind, ook jou steeds wanneer je mijn hulp vraagt. Ik weet af van alle dingen die gebeuren om je heen, Ik zie je tranen,ik hoor je zingen en geen moment laat ik jou alleen. Zie, ik wandel met jou samen op die smalle, steile weg, Mijn beloften zijn ja en amen en…

Waar zijn wij beland? De hitte is ondraaglijk Jij kijkt in mijn ogen En drinkt mijn blik Het vuur is verzengend Ik kijk in jouw ogen En drink jouw blik De dorst is groot Het zand schuurt De pijn is rauw De nachten koud Zo lopen wij verder Voorbij de oase Omdat wij denken Dat het een fata morgana is Te mooi om waar te zijn En de dorst…

Pubertijd achter de rug 't duurde een eeuwigheid nu hebben ze hun plek gevonden maar komen om in zelfverwijt De afgelopen jaren waren heftig 't eeuwige strijden, 't ja en nee het op voorhand tegendraadse 't viel af en toe echt niet mee In totaal zestien hele jaren kinderen volop in de pubertijd onzekerheid, lachen en huilen ik was…

Ze is een zonnekurenmeid zo'n echte bruine blanke ze luiert onder banken brandt zich naar hete tijd ze is een spijkerbroekengriet zo'n echte strakke blonde haar lichaam zingt om zonde meer noten heeft ze niet ze is een navelpiercingstoot zo'n echte buikversierster een ogen-blikkenvierster houdt afstand naar de boot ze is een monokinistuk…

Grijp het lokfluitje, stem hem ferm verleidt het trekdier met luidjes zacht schenk de migrant je kermende jacht tot je bedolven bent onder een zwerm Blaas op het tuitje maar kauw geen noten want je blijft achter buiten zacht-te veren het ganse feest zal langs je hene migreren zonder ooit te zijn beschoten Werp dan niet plots een…

Bibberend zet ik mijn grote stap een klein beetje pleinvrees overwonnen met durven nog maar pas begonnen toets ik onzeker een tree van mijn trap Voorzichtig beklim ik mijn wezen leg mijn leven in de schaal en lijm met mijn verhaal in hortende rijm -Wat doet het goed dit eindelijk te lezen- Van de reacties schiet ik nokje vol moeilijk ook…

Ze moeten jou bekeuren Voor wat jij hebt gedaan Mijn hart te snel gestolen Mijn hoofd op hol doen slaan Voor slapeloze nachten Verliefdheid elk moment Te vaak in mijn gedachten Teveel door jou verwend Jij verdient een grote boete Voor alles wat je deed Te lief naar mij gelachen Te sexy aangekleed Gevreeën, veel te lekker Gefluisterd,…

Met ingehoudem adem luister ik oorverdovende stilte geruisloos zuchtend en krakend statig en imposant door de tand des tijds aangetast maar onbewogen stille getuige van de geschiedenis dit huis mijn thuis…

Waar kan ik emoties kwijt en waar kan ik mij uiten, wellicht alleen op deze site, en dat deed mij besluiten, om mij hier bij aan te sluiten... Men heeft een klankbord nodig en een gewillig oor, voor ieder mens broodnodig, een klein-beetje gehoor... Je dag verandert er dan door. Vandaag, mijn dag weer helemaal goed, vandaag een nieuwe…

't Weten van het verliezen het terughalen van een gebaar het bekijken van een foto 't verdriet is weer daar 't Koesteren van een herinnering de glimlach bij een stukje muziek de herkenning bij een verteld verhaal al die gedachten maken me ziek Jouw jas, vergeten op de kapstok 'n paar schoenen nog in de gang een boek van je favoriete…

het pad geurt duizendschonen uit mijn dromen jouw passen lijken bloemen te verrassen in groen blad een vogelparadijs de beek is helder en het water klatert smelt kristallen ijs we dansen op het mos, de zon breekt door en maakt de sluiers even los met warme zachte handen we wervelen roze-rood, geen bloot maar zie het blozen…

Hij brak de eerste dag zijn sleutelbeen, maar toch klom hij meteen weer op zijn fiets. En in de laatste bergrit deed hij iets dat volgens kenners schier onmoog’lijk scheen. Hij werd vanuit de verte nagestaard Door iemand die zich ook niet had gespaard.…

Er zijn momenten die je leven plotseling iets kostbaars geven. Je voelt het vlindervluchtig even maar wilt het telkens weer beleven. Je wilt zo’n ogenblik bewaren, stil koesteren, opnieuw ervaren. Het streelt steeds weer die tere snaren… Is ontroering te verklaren?…

ik verdrink in het meer van jouw liefde een reddingsboei lijkt aan mij niet besteed ik hap naar lucht met mijn hoofd boven water en onderga het genot van een pijnlijke beet ik kronkel als een dier ga ten slotte onder in de lust van nóg meer god, wat ben jij bijzonder…

Nog nooit hebt gij, mijn heer, de waarheid niet gemogen. En op het veld van eer, heeft uw waarde nooit gelogen. In uren van geleden pijn, bad gij voor zielenheil. En zelfs voor Gods' aanschijn, had gij geen gramschap veil. In mooier dagen, leek gij haast, een koning, in glimmend harnas. Menigeen zag en keek verbaasd, naar U, mijn heer…

met haar onweerstaanbare kronkelingen op donker schrift mysterieuze fonkelende ogen priemend in verlegen harten een onbedwingbare lust naar prikkelende zinnen bevredigt doch meedogenloos gevangen in het web der verleiding maar ook bevrijdt van geketend leven zonder dromen en uiteindelijk verlost in het rijk van illusie…

Een muis, alleen het woord al laat mij rillen tot en met 't piepend rennen over vloeren het schichtig wegduiken achter 't bed 't trippelen tussen de plafonds zowel boven als beneden maakt mij helemaal gillend gek de angst, het ongecontroleerde niets voor mij, maar toch realiteit wanneer er zo een heel klein beestje voor mijn voeten langs…

lavendelblauw van Côtes du Rhône ga ik in het landschap op een orkest cicaden speelt Chopin van Gogh is liters verf verloren zonnebloemen, zonnebloemen ik word gek van zonnebloemen maar nog geler is het koren van de flanken der Ventoux wenkt een dode wielrenner maar ik weiger om te komen naar de zinderende rotsen ik wil drinken, louter…

roerloos zij lijkt bevroren ademt in blaast zacht uit doelloos als nooit tevoren heeft het min of meer verbruid spoorloos haar vertrouwen vraagt zich af in zwijgen gehuld stuurloos in haar rouwen voelt een straf maar kent geen schuld zielloos is de vrucht die zij meedraagt in haar schoot weerloos als zij vlucht en…

Mam, de laatste dagen Heb ik veel aan je gedacht Je had het niet gemakkelijk Van het leven meer verwacht Ondanks ons groot gezin Was je wereld erg klein Vooral over je gevoelens Kon je terughoudend zijn We hadden zo graag Een goed gesprek gehad Of had eens geprobeerd Te zeggen,ik hou van je schat Zeven kinderen altijd druk Met wat…

Die taol, die me as kiendje al meej de pap is ingegote; die taol, die as ’n soepel vèl um m ‘n weze lí geslote, die taol, worin ik denk en lèèf, die taol, worin ik dróóm en schrèèf, daorbè is toch dè Nederlands op z’n minst ’n bietje twiddehands. Die taal praat ik slechts doordeweek al valt er soms wel eens ’n steek Mèr ’s zondegs praot…

Er hangt een dreigend monster boven onze daken Het tracht ons te verscheuren met zijn forse kaken Wij zien hem niet toch is hij daar wordt ons steeds verteld Men schenkt hem alle aandacht waardoor zijn groei nog wordt versneld Waarom dit moet begrijpt geen mens wie laat nu een monster groeien En daar ook nog over zeuren dat kan niemand…

Leven is lopen door poorten van geluk Kerkers vol boetedoening Zeeën vol tranen gedreven op wolken van hoop inktzwarte nachten van angst bloemenvelden vol liefde torenhoog genot geklemd in momenten van berusting creatief zoekend naar de waarden van het leven leven is leren lopen door alle facetten die je gegeven zijn.…

het duurde maar één ogenblik om jou te vinden ik heb er een leven lang op gewacht je dook in mijn hart op totaal onverwacht ik schrei nu warme tranen van vergeten dromen ik dacht dat het nooit meer zou komen ik zoek jou zo vaak in koesterende woorden stille breekbare letters vloeien uit tot zinnen die onbegrijpelijke gevoelens beantwoorden…

De zon in mijn regen, de bloem in mijn wei. Jouw liefde,mijn zegen, de man aan mijn zij. Laat mijn hart sneller kloppen, laat mij dromen overdag. Een liefde,niet te stoppen, geraakt door toverslag. Mijn allerliefste zonnetje, jij bent mijn gezel. Jij bent mijn amazone, voor eeuwig in mijn soul.…

Een ster die aan de hemel verdween De dag dat jij op de wereld verscheen. Als dezelfde ster blijf jij door het leven gaan zelfs zonder het licht van de maan jij bent mijn mooiste ster en ik jouw bron van energie geloof me nou maar als ik zeg dat ik jouw graag zie…

ik wil met je schreeuwen een felle ruzie voor je koken in discussie ik wil met je praten me aan je ergeren je nooit verlaten het bed met je delen ik wil met je knuffelen je horen zeuren je verrassen weer opfleuren ik wil je troosten zoveel dingen met je doen met je proosten en onze eerste zoen…