Alle inzendingen, jaar 2003, week 4

Zoveel liefde en Zoveel pijn Zoveel moeite om bij elkaar te zijn Zoveel twijfels Zoveel pech Zoveel te zeggen maar Zo ver weg Zoveel haat terwijl je wel van me houdt Zoveel warmte en toch ijskoud…

door lampen verwarmd en ontbloot sta ik oog in oog met gespitste oren passie vormt een verendek van woorden die ongehakkeld de vrijheid vinden en geademde antwoorden ontmoeten - het doet mij slechts vragen om meer je ogen ruimen al snel een plekje voor me ik schurk me naast je en reik met aandacht raak je zacht - je bent dichterbij…

Wanneer wij op een dag eens dwars door alle huizen konden kijken, ik hier, jij daar: wij gingen naar het raam om eeuwig naar elkaar te staren. Ik zag een hemel waar jouw ogen waren. Ik zag jouw hemel en jij zag de mijne; ze zouden beide vol met sterren staan boven de bergen die al eeuwen vragen of steen ook transparant kan zijn.…

Ik ben drie vaders. In mij komen opa en vader samen met een kleine ik. Wanneer de kou gaat hangen in de bomen kleden wij ons in warme truien dik en jassen groot om in te wonen. Als dan de winter invalt gaan wij schaatsen op onderwerelden van pikzwart ijs, maar één raakt achterop bij oude plaatsen en één slaat een doodlopend slootje…

soms heb ik dat dat ene moment dan voel je je meer dan je werkelijk bent dan ben je even iemand die om het leven geeft die de waarheid van het leven vasthoudt in haar greep een moment van enkele seconden kan je leven weer moed in spreken kan de wereld weer laten zien op een manier die je niet zag een moment van enkele seconden kan…

De boer had slechte oren hij had het niet verstaan en tussen de kippen in het hok nog een hen gedaan…

Wanneer Ayaan wat vroeger was begonnen Te zeggen wat zij van Mohammed vindt, Was haar partij verguisd, maar ook bemind En had de VVD misschien gewonnen. Wel wordt zij nu als vogelvrij beschouwd, Ik hoop dat zij daar, net als Cor, van houdt.…

hij heeft een selectief geheugen kan maar één ding tegelijk verwart de waarheid met de leugen vindt "een goed gesprek" gezeik hij heeft zijn leven lang genomen gaf zich nooit echt helemaal bemint zijn vrouw slechts in zijn dromen spreekt nog steeds niet in haar taal hij heeft een hekel aan haar vragen denkt alleen nog aan de daad ziet…

de dag is licht naakter wit maakt kijken wat verlegener passie vrijt met donkere blik in de nacht brengen anonieme handen het verlangen naar het hoogste punt, uitstel is het duister wel gegund ogen volgen ronde bogen op de tast de tong is zonder mond te gast op lippen die zich welvend schikken licht sluiert geen lust geeft ruimte…

ze verleidt je met haar zilveren lach bespeelt je met heldere oogopslag lest haar altijd naar liefde hunkerende dorst met hoge zang kwieke snavel en sexy citroengele borst de mannetjes in de race voor de immer betoverende pimpelmees…

Dat in de wereld van de criminelen Ook Heineken-ontvoerder Cor van Hout Is koudgemaakt, laat mij natuurlijk koud; Zo zijn nu eenmaal daar de rituelen. Wij burgers wijzen braaf de doodstraf af, Maar boeven zelf zijn wel voor deze straf.…

Jouw schaterlach geeft me een lekkere schok Ik hoor het dubbelconcert van Bach en krijg onverwacht een stijve stok. Twee strijkers die smachten moeten niet langer wachten. Wij willen noten kraken waar stemmen staken. We zijn er hard aan toe: samen entre nous…

Ik smelt je bent zo lief en bezorgd ik smelt is het de dooi je bent zo mooi ik smelt al is het koud ik voel het warme waarschijnlijk je charme ik smelt en voel me bevrijd ik sluit je in mijn armen en wil je nooit meer kwijt…

Twee futen weten al de lente zij keken in de glazen bol van de verwachting de reiger scheert over het vrieswitte water onder een lucht van ijskoud blauw desolaat als lege winkelpanden schotsen de oude kale bomen tak aan tak langs de waterkant het daglicht is te schaars kraakt de een tegen de ander mijn wortels verliezen de grip op…

ik ken je niet waarom zeg je niets wie ben je verhuld in golven van geluid in waaiers van licht wie ben je misschien wil je de woorden niet spreken de beelden niet tonen schuil je of ben je in stilte hoorbaar in duisternis zichtbaar wie ben jij? schuil je of herken ik de woorden niet de beelden niet ik hoor niets…

Het intresseert me niet wat voor werk je hebt Ik wil weten wat je verlangens zijn. En of je durft te dromen over dat waar je in je hart naar hunkert. Het intresseert me niet hoe oud je bent. Ik wil weten of je het aandurft naar liefde te zoeken, je droom na te streven, Het avontuur van het leven aan te gaan. Het intresseert me…

Een ouderwetse winter ontbreekt dit jaar: banale regens en kleinschalig weer roeren de bebouwde kom. Niemand weet dat Fimbul komend is en Fenris zich al uitrekt, loert, vraatzuchtig gaapt . Alleen de zuivere regenkinderen, uit de beschutting van polders en akkers te voorschijn gekropen, de dijk op- gegaan met een omhaal van kleding zeggen…

twee zielen één gedachte waarbij zij even lachte omdat hij dat zo vrolijk zei samen zweven op de tonen van een heerlijk gevoel dat op de toppen wonen het swingt zo zwoel wijl hun ogen vonken stralen naar elkander toe en naar de wereld lonken twee monden één gevoel waarbij hij even lachte omdat zij dat zo treffend vond hun handen zwerven…

Ik heb een roos op je graf neer gelegd, één voor elk woord dat niet is gezegd, voor elk woord dat bleef onbesproken. En jij weet vast hoe het nu écht is, dat ik hier bij je sta en je écht mis. Met een hart zo klein en gebroken. Ik heb een roos op je graf neer gelegd, voor het gevoel voor jou, zo oprecht. En dat ene gevoel zal nooit vervagen…

Wij zaten samen, zwijgend, bij het vuur; mijn lieve vader en ik. Bij elk klokgetik kwam zijn stervensuur nader en nader. Hij was rustig en goed; lijk de moeder die haar kindje heeft gedekt tot de kin, en die heengaat op lichte voet, stil en verblijd. Zo wist hij zijn denken en daden bedolven onder Gods warme barmhartigheid. Hij stond…

in het schijnsel van de heldere maan blijf ik even verstokt staan ware het als haar gloed, over een rustige zee straalt jouw schoonheid mij tegemoet als ik dan door jouw passie heerlijk zal slapen en na een nacht van dromen stralend zal ontwaken zie ik diezelfde schoonheid voor eeuwig bewaard als bij het eerste moment waarop ik…

Langs zijn grenzeloze geduld laat dageraad zichzelf begaan Zonnebundels meren zacht aan, haar sluimering in stilte gehuld We ‘rustten’ hier zo lekker knus, waren dik en dun voldaan bevriend Toch, ondanks 'k net heb gegriend, wek ik haar met m’n zoetste kus Tongrollend schenkt ze me een gaap, openheid drenkt zich in door slaap Straks…

hoe kan ik je bedanken voor wat je hebt gedaan voor al die keren dat je naast me wilde staan hoe kan ik je bedanken voor de keren dat je kwam en voor een deel mijn zorgen op je eigen schouders nam hoe kan ik je bedanken voor de dingen die je zei ik zeg het maar met bloemen en een dikke kus van mij…

Het gedicht is eenzaam de mens is eenzaam de gemeenschap het ordentlijk alfabet de marcherende wereld de kreupele waarheid die jankend neerligt en dagelijks door de leugen wordt ingehaald en getrakteerd op dorst ik val langzaam uit mijn gedichten zoals mijn lichaam zijn woorden afscheidt er komt geen goud bij te pas in zulke termen ben…

‘Waarom?’ is een vraag die vaak verloren gesteld wordt. Soms, als ik in de wolkerige dromen blik, de massa zijn grenzen kent, voel ik deze vraag pregnant aanwezig onder de oppervlakte van de hemel altijd en voor eeuwig: ‘Waarom?’…

Terwijl de sneeuw jullie verdriet bedekt, is er dan tóch nog iets wat haar leven rekt? Sneeuwstormen overleefd maar deze keer is het dan echt, geen beschutting meer alleen de liefde die nog rest. Sneeuwvlokjes dalen buiten in de koude, maar zij zal met jullie warmte heengaan naar daar. Sneeuw als tranen om haar jarenlange strijd,…

Mannen kunnen maar één ding tegelijk en vrouwen kunnen daar eeuwig over treuren of over kleine dingen beginnen te zeuren maar mannen kunnen maar één ding tegelijk Mannen zien vaak langs die kleine dingen trappen ongemerkt lomp van alles plat fanten in porseleinkast noem je dat ja, mannen zien vaak langs de kleine dingen Mannen zijn van…

als de zon achter je ogen doorbreekt en de vreugdeboogjes je lippen buigen krullen je golven om mijn stiljuichen tot mijn kus van de jouwe losweekt vertrouwder dan zaterdagnachtgesprekken waar de rest van mijn wereld bij verbleekt weet je nieuwsgierigheid te blijven wekken die liefde zal me altijd mogen fascineren want zulke dromen sterven…

We zeiden: Samen sterk We konden dat mannetje in jou wel aan Na vallen en opstaan Versloegen we hem En net op het moment Van vreugde Viel het verdict En de strijd begon opnieuw…

Als iemand me vraagt Wie ben jij? Glimlach ik traag En antwoord dan: Ik ben vrij Ik ben de felste ster In de donkere lucht Ik ben de begeerde hoop Waar ieder naar zucht Ik ben de bergpiek Niemand die mij raakt Ik ben de zwartste pijn In heel m’n naakt Ik ben de heldere visie In mijn donker denken Ik ben de zoetste droom…