161 resultaten.
Ex minimis - II
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 458 Het doet me aan de doden denken
Regen in een donker bos
Waar wel licht is maar gedreven
In wat koud is donker wordt
Regen donker bos
Wordt donker regenbos
In wat as is wolken wordt
Naar wat grond is nat gerezen
Waarin stilte zoveel dieper groeit
Tot op het bot vermolmd is…
Dichtbij jou
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 1.048 Waar je slaapt verdwaal ik altijd
in geduldige dromen
en zwijgende wolken
die niets willen verliezen
of laten eindigen
en fluisteren
waar jij wilt ontwaken
als ik glimlachend dichtbij
verder
slaap…
selectief
netgedicht
3.0 met 15 stemmen 1.227 hij heeft een selectief geheugen
kan maar één ding tegelijk
verwart de waarheid met de leugen
vindt "een goed gesprek" gezeik
hij heeft zijn leven lang genomen
gaf zich nooit echt helemaal
bemint zijn vrouw slechts in zijn dromen
spreekt nog steeds niet in haar taal
hij heeft een hekel aan haar vragen
denkt alleen nog aan de daad
ziet…
Gespleten eenheid
netgedicht
2.0 met 9 stemmen 432 Zichtbare deining
beroert het oppervlak
waaronder de stilte
van een onpeilbaar diep
Waar leven wordt gebaard
in ontelbare diversiteiten
die als eenheid verwekt
elkaar al eeuwenlang bestrijden
Deze sluier van vergetelheid
bedekt het kalme weten
van Leven dat IS
maar aan hebzucht blootstaat…
Soldaten marcheren
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 656 Soldaten marcheren door het vreemde land,
laten zich door niets of niemand hinderen.
Op hun schouders rust slechts een geweer,
hebben geen last van wroeging of van spijt.
Soldaten marcheren door het hete rulle zand,
hun slachtoffers zijn de ouderen en kinderen.
Met hun geweten op slot trekken ze van leer,
jonge mannen nog, maar tot alles toe…
Geen die als Achterberg
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 740 Geen die als Achterberg bericht
van het barmhartige gericht
van Jezus schrijvend in het zand
bij vraag om striemend reprimand.
Gewillig liet hij gaan
bloedheet de vrouw, -
gedreven in het nauw
bleven de eisers in onthutsing staan.…
Door wind gedragen
netgedicht
3.0 met 22 stemmen 1.206 je rustige adem
gelijk een sierlijke vogel
danste de avond in
streelde wolken
in een hemel
alleen van ons
veren van klank
vlogen mij verder
dan ik ooit
zou dromen…
Die blik
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 1.622 als de zon achter je ogen doorbreekt
en de vreugdeboogjes je lippen buigen
krullen je golven om mijn stiljuichen
tot mijn kus van de jouwe losweekt
vertrouwder dan zaterdagnachtgesprekken
waar de rest van mijn wereld bij verbleekt
weet je nieuwsgierigheid te blijven wekken
die liefde zal me altijd mogen fascineren
want zulke dromen sterven…
echte mannen
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 2.243 voor even waren wij geen vaders meer
we hadden zorgen achter ons gelaten
hier stonden kameraden, echte maten
en allen loofden wij die ene heer
en zo bevrijd van lasten en van plichten
vlogen wij elkander in de armen
ik voelde mannenlijven mij verwarmen
we leken één familie: louter nichten
ik was van al die mannen het idool
en werd met zoete…
Samen
netgedicht
5.0 met 4 stemmen 1.290 Een morbide fantasie in een kasteeltoren
Sereen huilende ogen als spiegels gebroken
Een dans met messen om ons gevoel te bekoren
Bloedend, we hebben ons op onszelf gewroken
De satijnen lakens met bloed doordrenkt
Wonden branden, vlees dat schroeit
Onze jeugdige schoonheid bruut gekrenkt
Onze bizarre geesten door dat schouwspel geboeid
Een…
Restauratie
netgedicht
3.0 met 14 stemmen 1.859 nog geen drie en een kwart maand geleden
wist ik het kokend van me af te kwijten
deze gast gaat een tijd op een houtje bijten
en geen moment meer aan het lekkers besteden
geen hagelslagzinnen tot stroopgedichten schenken
die zoete trek maakte mijn eetlust steeds te rauw
ik wilde wij als ik zonder reserveringen voor jou
om mezelf eens een paar…
Reflecteren
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 373 Stilte
en
mijn verdriet
vloeien ineen
als je in de spiegel
van de avond wenst
wat ik niet
kan zijn
zonder
scherven
en gebroken dromen
van
een
dappere
liefde…
Latere liefde
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 694 Dit is latere liefde
’s Middags het veld in
en sprakeloos beseffen
dat de hemel nog binnen
je handbereik is
alsof je die gave vergeten was.
Zo is latere liefde
met de ander de straat
opgaan in de avond,
en voelen hoe de koelte
over je heen buitelt als
uitbundig kind.
Wist je dat nog?
Zo is latere liefde
samen naar boven…
een verloren liefde
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 1.422 waar ik je zie
en blind betast,
waar ik je blind en blindelings ontzie
en streef naar ongezien houvast,
waar je met houten stap
de straat passeert
en met ijzeren gelaat
de tijd dateert,
waar je nooit of te nimmer in de oelitsa gorki,
mijn naam en naamgenoot!
nog varen zult,
waar je immer en voor eeuwig zweven zult
en meer nog: voorgoed…
Een dag latere liefde
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 528 ’s Middags het veld in
en sprakeloos beseffen
dat de hemel nog binnen
je handbereik is
alsof je die gave vergeten was,
zo is de latere liefde
Met de ander de straat
opgaan in de avond,
en voelen hoe de koelte
over je heen buitelt als
uitbundig kind.
Wist je dat nog?
Samen naar boven kijken
wanneer de nacht valt,
vaststellen…
zweven
netgedicht
3.0 met 14 stemmen 1.063 ik fantaseer gezichten
in duizenden gedichten
en nooit gedachte dromen
ik kerf mijn gedachten
in zwoele zomernachten
en onbeschreven bomen
ik kleur mijn witte wangen
in rozerood verlangen
en net gemiste kansen
ik wens mijn lieve leven
in hemelsblauw te zweven
en eindeloos te dansen…
Eenvoud
netgedicht
2.0 met 8 stemmen 1.355 Wat ik zou wensen
als de laatste avond
niet meer terugkeert
is de droom die
ons bemint en zegt
wat we geloven
is wat we altijd
met onze liefde
verbinden…
Zeeland
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 1.239 Huizenhoge golven kwamen
Zij namen namen mee
Soms hele gezinnen samen
Zeeland in de zee
Mensen, koeien en honden
Zij verdronken op het land
Zoveel doden en gewonden
In zee, in Zeeland
Ook echte helden gingen
Zij namen namen mee
Zoveel afgrijselijke dingen
Zeeland, land van zee
Op het verloren land
Bij dreigende westenwind
Op een…
Het begin van de herfst
netgedicht
2.0 met 14 stemmen 2.180 Mijn fiets duwt
tegen de regen
in een bandenspoor
ik heb wind tegen
op het asfalt
liggen blaadjes
om de meter
soms twee bij een
ze bewegen mee
heel natuurlijk
in de wind
behalve dat ene
ik wil ze allemaal
met mijn voorwiel
overrijden
nog voor de brug
weet ik ze
echt te raken
ik kijk achterom
twee bandensporen getrokken…
Onderhuids
netgedicht
2.0 met 20 stemmen 1.742 kijken maar niet zien
de verpakking
laat zich niet raden
binnenin
verraadt geen roos
wat groeit daar?
is het liefde
of jaloezie
dat innerlijk broeit
geen ziel
kent haar
zijn verlangen
waar de nacht
zich schuil houdt
in het donker
klopt de schoonheid
vanuit het hart
onderhuids…
Wintervooravond
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 485 Een ouderwetse winter ontbreekt dit jaar:
banale regens en kleinschalig weer
roeren de bebouwde kom.
Niemand weet dat Fimbul komend is
en Fenris zich al uitrekt,
loert, vraatzuchtig gaapt .
Alleen de zuivere regenkinderen,
uit de beschutting van polders en akkers
te voorschijn gekropen, de dijk op-
gegaan met een omhaal van kleding
zeggen…
Natte droom
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 2.946 Langs zijn grenzeloze geduld
laat dageraad zichzelf begaan
Zonnebundels meren zacht aan,
haar sluimering in stilte gehuld
We ‘rustten’ hier zo lekker knus,
waren dik en dun voldaan bevriend
Toch, ondanks 'k net heb gegriend,
wek ik haar met m’n zoetste kus
Tongrollend schenkt ze me een gaap,
openheid drenkt zich in door slaap
Straks…
het meisje met het muurtje
netgedicht
3.0 met 23 stemmen 2.498 Ze was het meisje met het muurtje en
Niemand kwam er ooit doorheen.
Maar met haar weerstand brokkelt ook haar vesting,
De eerste barsten in het steen.
In het donker zelfs, ziet ze zijn ogen.
Ze voelt zijn warmte en hij kijkt haar aan.
Ze slikt en vechtend tegen het trillen,
Laat ze haar handen over zijn lichaam gaan.
Onhoorbaar, maar ze…
Voor een vriend
netgedicht
3.0 met 163 stemmen 168.361 Nu 't rouwrumoer rondom jou is verstomd
de stoet voorbij is, de schuifelende voeten
nu voel ik dat er 'n diepe stilte komt
en in die stilte zal ik je opnieuw ontmoeten
en telkens weer zal ik je tegenkomen
we zeggen al veel te gauw: het is voorbij
hij heeft alleen je lichaam weggenomen
niet wie je was en ook niet wat je zei
ik zal nog altijd…
nog witter dan het zwart
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 771 schaduwen zijn
in de nacht
nog witter dan
het zwart waarin
ze met wat licht
geboren zijn
ze glinsteren in
handenvol beweging
maken duister
transparant en
zetten zo het donker
aan de lichte kant
zonder zon
beogen blikken
minder daad
ze zien
waarom ineens
het licht uitgaat…
toen de maan het morgenrood verscheen
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 645 bolletjes sneeuw
hangen te drogen
als de regen valt
kou is onvermogen
omdat kristal
geen druppel trouwt
om samen
neer te vallen
te smelten in een plas
hoe het was,
hangende koppen
naast de knoppen
in groene lussen
van de dood, lente
op steenworp afstand
toen de maan
het morgenrood
verscheen
de gele zon
weer gloeide…
wie deelt het leven met de dood
netgedicht
2.0 met 12 stemmen 664 ook de lucht
is nu gereinigd
woorden zijn steriel
zusters knippen
scheren en joderen
een groene man die lacht
het mes dat wacht
en zonder spreken snijdt
de huid tot helften splijt
vrouwen zuigen het verboden
vocht, stromen dat niet mocht
vaten worden afgeklemd
stilte is al overstemd
door het ruisen van de pompen
bloed wordt levend…
drift spelend in een strakkend blauw
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 757 In de langste nacht geborgen
wit de wereld zich tot morgen.
Vlokken stillen in hun spel, dragen traagheid,
zwermen zich vaarwel, dwarrelen in vaagheid
Poedersneeuw verzoet de kou,
drift spelend in een strakkend blauw.
ijzend waaien winden bloemen in doorzichtig glas.
Ze liggen rijpend, slootgeschikt en keurig waterpas.
Uitgestrekt, wit…
drift in het stappen van mensen
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 674 bomen zijn weg
uit het bos
het ruisen is
aan het verhuizen
jengelt nog na
in versgezaagd hout
op het mos
hun zielen dwalen
in het woud van
oudsher dat tot
park verwordt
paden van naalden
zijn al door
asfalt vermoord
hoor drift
in het stappen
van mensen, hier
knispert beschaving
stilte verwensend
met schreeuwen in
dolle verdwazing…
lippen die zich welvend schikken
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 803 de dag is licht
naakter wit maakt
kijken wat verlegener
passie vrijt
met donkere blik
in de nacht brengen
anonieme handen
het verlangen naar
het hoogste punt, uitstel
is het duister wel gegund
ogen volgen ronde
bogen op de tast
de tong is zonder mond
te gast op lippen die
zich welvend schikken
licht sluiert geen lust
geeft ruimte…