Alle inzendingen, jaar 2003, week 45

Een ster aan het inktzwarte firmament laat je beseffen hoe nietig je bent. Zo'n stip in een eindeloze oceaan maakt je bewust van je sterfelijk bestaan.…

bewogen palet van loomgouden glooiingen de Somme een lint waar het kanongebulder verstomde in de kruizen ------------------------------ © Jan Bontje 1998/2003…

Bedekken met de mantel der liefde... Waar heb ik die jás geláten.... Foutjes door de vingers zien... m'n hand ligt er haast áf... Van verwaandheid náást je schoenen lopen... Ik ga voortaan blootsvoets.... Spreken is zilver, zwijgen goud... Ja, maar ik ben al zólang stil.... Stóppen wil ik nu, met van m'n hart een moordkuil maken..…

De kleinzoon van Hitler-fan Bush is ernstig, gelovig en louche Hij legde met vlijt een bommentapijt en raakte Irak maar niet kwijt ----------------------------------------- © Jan Bontje 2003…

De kleinzoon van Hitler-fan Bush is ernstig, gelovig en louche Hij legde met vlijt een bommentapijt en raakte Irak maar niet kwijt © Jan Bontje 2003…

De kleinzoon van Hitler-fan Bush is ernstig, gelovig en louche Hij legde met vlijt een bommentapijt en raakte Irak maar niet kwijt © Jan Bontje 2003…

tóch weer een libel al nadert in de verte kanongebulder -------------------------------------- © Jan Bontje 2002/2003…

miljarden korrels myriaden druppels zee ondergaan de zon ------------------------------------------ © Jan Bontje 2003…

De kleur van mijn leven heeft de kleur van de zon Dat is ook de oorsprong van hoe het begon De kleur van mijn liefde heeft de kleur van mijn bloed En is vaak omgeven met een heldere gloed De kleur van mijn hoop heeft de kleur van jou Waarmee ik wil zeggen hoeveel ik van je hou De kleur van mijn ziel heeft de kleur van het licht Alles…

Draait de zon alleen om jou Zoals het lijkt is er storm op komst Als je naar me kijkt zie ik de druppels vallen Niet meer tegen te houden De afstand wordt almaar groter Behalve dan die van mijn liefde tot aan jou Als het niet meer te omschrijven valt Zo hard 't regent op ons huis Dat je er over wil lezen in de krant Maar er niemand is…

Gemeenschapsman Weinig tijd voor de ander Ik ben gelukkig En zorg dat het steeds verandert Ik ben niemand wat verplicht Ik ben zo vrij als een vogel. Ik ben gezond en ik heb geld. En niemand kan er zonder Ik ben niemand wat verplicht Niemand vind ik echt bijzonder Ik verdien mijn eigen centen Levenszin zit in mijn donder…

Met ons hunkerend verlangen - nu zeg je het was een grap - had ik een toren kunnen behangen zelfs alle treden van de trap een grote boomgaard bemesten tien openhaarden in de fik niets meer te goed onder de resten ben weer terug van even niet ik.…

Terwijl zij behendig mijn bruin bedrade lijf in door haar gewenste vorm heeft gekneed, laat zij haar roze tong strelend langs mijn wit gesausde mantel glijden, en word ik het slachtoffer van haar pyromane lust hangend aan haar lippen tot ik totaal ben opgebrand en zij kordaat het laatste restje leven uit mij perst…

Je dacht met trots dat je mijn page was. Je hielp me in het zadel toen ik uittrok, met alles toegerust. 'Nu is voor mij' dacht je 'de tijd gekomen om me klaar te maken.' Je wist niet dat ik, toen de eerste heuvel mij aan je blik onttrokken had, de teugels al liet hangen aan de zadelknop.…

Schuimvlokken waaien tegen jouw gezicht Een schicht breekt het zwart In flakkerende scherven Ergens boven de sneeuwtoppen van het oosten. Storm strijkt de flanken glad Wist de hoefsporen van de steenbok Die vlucht in de sparren Voor de hefschroef Een piloot in ademnood De lens van 'National Geographic' We verdwalen in geruchten. De…

mijn leven beheerst door stormen bracht jij tot bedaren dit hart gedrenkt in zorgen vindt bij jou de rust verdwenen is de kilte het beklemmende gevoel doorbroken werd de stilte liefde schreeuwt mij toe liefde zo intens in mijn leven geslopen eventjes een wens voor altijd een droom en stormen verdwenen zorgen vervlogen warmte…

Het hoogste Gerecht Bepaald hoe lang we leven Hemelse krachten…

draai maar aan me en vlucht in rook alcohol of snuif speel met gevoel sterf langzaam af laat mij vrij geef me ruimte dit trek ik niet mijn hersens vragen zuurstof…

het doek is wit een maagdmodel nog niet geopend het licht nog fel een schets met scherpe punt geëtst om tekening te geven met reliëf dat roze scheurt vulbaar openbloeit en in contouren groeit van pijn naar samenzijn creatie roept de schilder als hij zijn model verkleurt en wegzet in een hoek waar op de grond de druppels bloed…

Het donkere land waakt over zoete herinneringen. Een nevellied fluistert over dagen van vreugde. Maanzachte stralen bedekken de aarde met een omfloerste vacht. Een terugkerende zon blaast strelend deurtjes op een kier, droogt de eerste tranen ontstaan in een wachtende nacht, jaagt stervende bladeren uit mijn…

De SGP heeft vrouwen uitgesloten van functies in de top van de partij. Een unicum in onze maatschappij, op last van enkele geloofsmalloten. Discriminatie is dus niet alleen een onderdrukkend moslim-fenomeen.…

Snachts rusten meest de dieren, Ook mensen goed, en kwaad, En mijn Lief goedertieren Is in een stille staat: Maar ik moet eenzaam zwieren, En kruisen hier de straat. Ik zie het zwerrick* drijven Ik zie de klare* Maan, Ik zie, dat ik moet blijven Alleen…

Nee, niet zo dicht tegen me aan. Hou je niet meer van tederheid? Ik ben een oude zak. Zij vindt mij vies. Het is gedaan. Och, laat me toch slapen, hou de kop toch dicht.…

Je hebt altijd veel moed, dit doet een ieder goed. Je blijft in je gezin de spil, steeds weer van goede wil. Je lichaam spreekt je aan, hoe moet ik verder gaan? Je hebt steeds weer die vrolijke lach, ook al was het niet prettig de vorige dag. Je gaat door stormen en wind, dit is wat ik zo geweldig aan je vind!…

Zij loopt naar haar huis door de lege straat. Het is nog vroeg. Ik loop haar achterna, vijftig meter tussen ons. Ze zullen wel denken: wat een geile bok. Maar misschien zet ze koffie voor me.…

De zon scheen. Wij zaten achter het huis, mijn moeder en ik. Zij schilde aardappels. Een Duitse soldaat kwam achterom. Ausweis bitte! Ik herinner mij een grijsachtige kaart met een foto er op. De soldaat droeg, behalve een helm, opzij een groene bus, een pijlenkoker leek het wel. Gelukkig leven wij nog.…

een vriendschap omgeven door liefde zonder vragen is in het kluwen van dit leven een parel in het hart steun in sombere tijden troosten bij verlies samen in lachen verglijden na tranen van verdriet vriendschap zal pas groeien de dag ze wordt gegeven gevoelens meer dan liefde omhullen dit hart met leven want vriendschap zonder vragen…

De roos staat symbool voor liefde en trouw, voor vaarwel, voor waardering; zo veel-meer-zeggend dan woorden... Vandaag zijn de rozen voor een bijzondere vrouw, om haar daarmee te zeggen hetgeen niet uit valt te leggen. Vandaag, lieve moeder, zijn de rozen voor jou!…

Ze stond op dat grote plein, helemaal alleen. Stokstijf...onbewogen, alleen haar lipjes bleken niet van steen. Ik zag haar kleine mondje bibberen, van verdriet...of van kou?! Ik vroeg me af of ze het aan mij vertellen zou. Ik stapte op haar af en vroeg naar haar roerloze lichaam. Nu was zelfs dat kleine mondje van steen De stilte zo…

Een jaarlang al mijn glimjuich-heks een wonderfee met toverkolder ze heeft een maffe melige kronkel vol tinkel- en ook tankelvonkel in d`r goed gemutste bovenzolder De dagen die ik minder relaxed grommend in mijn wolfsrol kruip giet ze stiekem vol met giechelstof ze brouwt drankjes tegen duf en dof glanst mijn slechtste dag tot in een stuip…