Hartenkreten

hartenkreet (nr. 5.977):

Krantenartikel

Ze stond op dat grote plein,
helemaal alleen.
Stokstijf...onbewogen,
alleen haar lipjes bleken niet van steen.

Ik zag haar kleine mondje bibberen,
van verdriet...of van kou?!
Ik vroeg me af
of ze het aan mij vertellen zou.

Ik stapte op haar af
en vroeg naar haar roerloze lichaam.
Nu was zelfs dat kleine mondje van steen
De stilte zo onaangenaam.

Toen begon ze te schreeuwen,
met haar armpjes over haar hoofd.
"MET NIEMAND PRATEN, GEWOON WACHTEN".
Zachtjes: Ik weet wel dat je me niet geloofd.

Direct na deze zinnen
Was de stilte terug op het grote plein.
Tot ze zei:"Ik sta hier al 2 weken, iedere dag.
Ik voelde mijn ogen en kreeg buikpijn.

Ik nam haar in mijn armen, bracht haar mijn huis.
Ze gaf geen krimp, geen kik, geen stoot.
Het meisje uit het krantenartikel stond te wachten
op haar moeder....maar die is dood.