Alle inzendingen, jaar 2003, week 7

Clichés te over Alles goed? Altijd goed Waar hebben wij het over? Goedemorgen, goedemiddag Negen van de tien keer Niets ervan gemeend Schijnheilig gedrag Kan ik U helpen Altijd graag gedaan Ongeloofwaardigheid ten top Niet altijd spontaan Kuddegedrag Nieuwe mode in Negen van de tien Trapt er toch weer in Altijd een mening Meestal…

je kunt me blinken zien als een zeiljacht of een schip varend aan de zilte kim niet meer dan een verre stip mijn verhalen die zijn stil mijn tranen zijn onzichtbaar de straffe wind is met me mee mijn zeilen zijn onklaar mijn angsten zijn verborgen geen maan of leidend ster het anker overboord gegooid maar de bodem is te ver…

Ik kijk naar buiten strijk mijn handen door m’n haar de zon schijnt door de ramen even valt een stilte regendruppels vallen neer maar ook daarmee de lach op mijn gezicht ik voel de pijn steeds meer jij was de enige de enige voor mij jij was m’n liefde waar ben je gebleven ben ik je kwijt ik mis je zo en betuig je mijn spijt ik…

Wat is er mooier dan de warmte van jouw handen die glinstering in jouw ogen en die lach op je gezicht wat is er fijner dan die tedere momenten vol verwachting en verlangen smachtend naar elkaar wat is er warmer dan dan de aanraking op mijn huid je lippen op de mijne en je adem in mijn hals wat is het dat me doet voelen geen woorden…

Eenzaam en verlaten dat is wat ik nu ben niemand om me heen om mee te kunnen praten geen mens of dier die ik nog ken ik voel me zo alleen ik heb afscheid genomen van de dingen die ik deed van de mensen die ik kende van al het bekende om me heen omdat jij overleed mijn gedachten zijn bij jou en bij jou alleen geen interesse in de dingen…

Ik zou je willen voelen op mijn huid als een bui van bijna: strakke droogte, verwachting. Ik zou je willen horen in mijn oren als een tel rust : een maat die stil valt, aankondigt. Een proeven dat nog om de mond zweeft een geur die nog hoogte moet krijgen zo zou ik je suikerzacht zou ik je vluchtig...…

Grootvader is een fuga want rots valt uiteen tot steen steen erodeert tot zand en zand wordt klei hij raakt verstrikt in mij het coda maakt ons een: voren in een akkerland.…

De vamp beseft al gauw: ze trekt de stalker aan. Zo krijgt de slimme vrouw een lucratieve baan. De zaken gaan niet slecht. Ze treedt na kort contact al spoedig in de echt met hem, waarna ze 'm pakt. Ze lokt hem bedwaarts, grif, waarna hij snel zal sterven aan liefdesdrank met gif. De dame slaat aan 't erven. Ze handhaaft haar techniek…

Je bent je eigen weg gegaan hebt paden gepakt waar ik afsloeg omdat alles anders is als je je eigen keuze maakt maar stuur bij waar nodig…

Met blote, zongebrande benen stapt ze door de zomer naar een roestig bruine winkel voor kousen die glanzen en haar laten dansen ver voorbij midwinternacht. Als de ochtend gloort, groet zij met een zwoele lach de lente, die de liefde in manden vol met zoenen, zoet en zacht als dons voor haar heeft meegebracht.…

Vergeet je problemen gooi je sombere gedachten weg als oud afval als onkruid uit een verwilderde tuin…

Ooit eens opgejaagd door herfstlijke stormen die de bleke naaktheid van mijn wezen herkennen even meedogenloos ontbloot tot wanhoop geborgen tussen sterven de zwarte bladeren die stilte krioelend benaderen met wormen de draden een rottende humus die langzaam verteert hier wacht ik op de zon wijl de broeierige hitte in de grond rondom mij…

Hoewel een mengelmoes van culturen, arrogantie, haat en isolatie, zit het land vol rare kuren, de wereld kent nog geen realisatie. Blind voor wat geschiedenis leert, het volk, dat louter juicht en eert. De dwaas doet alles zonder denken, reageert zonder alles te weten, de schapen volgen na slechts te wenken, alleen de wijzen reageren…

Pim krijgt zijn hondjes nu weer aan de voet naast hem te staan in 't beeldenkabinet. De beestjes worden in de was gezet met aaibaar haar. Alleen van was hun snoet. Zo blijkt ook hier maar weer eens: deze keus blijkt niet zo veel meer dan een wassen neus. (er worden wassen beelden gemaakt van de honden van Fortuyn voor Madame Tussaud's)…

ik zag je bij de sloot je passen liepen veel te groot het water trok je aaide bomen langs hun bast vroeg om vergeving op de tast het ruisen knikte je ogen dwaalden in het groen zochten reden het te doen de zon verschimde het water week de zon vergolfde in je spiegelbeeld en draaide af, bladeren dwarrelden een graf…

Cabanes eind oktober – grijs bruin oker groen Een door nevels van vuurtjes versluierd seizoen Waar de roofvogel langzaam haar spied-rondjes draait De barmhartige zon alle herfsttinten aait De winterslaap nadert de kou is op til De natuur komt tot rust - een merkbaar verschil Met de brandende zon van de bloedhete zomer Het tempo de kleuren zijn…

mag ik je bedanken zeg alsjeblieft niet nee gewoon maar wat woorden over wat je met me dee' want je gaf passie weer een kleur en maakte donkere dagen licht door jou kreeg geborgen weer een naam ........ en liefde een gezicht…

Samen lopen wij over het strand innig verliefd, wij lopen hand in hand Kijkend naar de zonsondergang wat ik voel voor jou is levenslang Levenslang wil ik jouw liefde ontvangen wat ik voor jou voel is een intens verlangen Zo lopen wij uren op het strand Met jou tijdens de zonsondergang verlies ik mijn verstand Jammergenoeg duurt dat moment…

Liefde ziet ze in het spiegelbeeld dat ze nooit wenst te delen met wie haar niet zoekt in de kamers waar dromen en spiegels altijd de leugens vertellen die ze net als de schreven van haar eenzaamheid met iedereen wil delen…

Gelijk een schaduw grauw, schiet de forel, En schielijk, uit de zwarte nacht der stenen, En ijlt de bergstroom ver vooruit, verdwenen In 't rimplend zonlicht, dat daar flikkert schel. En zie! ginds springt zij uit de klare wel, En glanst van zilver, door de dag beschenen, Doch plonst, dat vlokken spatten om haar henen, Terug, in 't vlietend…

Lanen lopen dezelfde Weg langs wegen Aan de straatkant, Dichter bij Banen gelegen Zijn dan jij De paden krult, Met vlechten die Ronde routes vult.…

Als de dood voor het lijden Slapen gaat, Laat je leven dan voor mij Een weg van straten vermijden. Verfilm mij met ernst En beloop mij, een weg, Weg van lijden…

Mijn dagen weken Mijn maanden in jaren Mijn weken vermaanden Mijn jaren van dagen Mijn maanden verjaren Mijn wekende dagen Mijn jaren vermaanden Mijn weken en dagen…

Lieve oma, u bent nu alweer 13 jaar dood ik voel me rot, maar hou me groot Nooit vergeet ik hoe fijn ik het met u had 's Zaterdags samen winkelen in de stad Jarenlang was u mijn heldin samen snoepjes halen bij Jamin Ineens was u ziek, daarna plotseling overleden Waarom u? er was geen enkele reden Ik mis u nog steeds, als ik eraan denk…

Zij kent de onderkant van kast en ledikant, ruwhouten planken en vergeten kieren, want zij behoort al kruipend tot de dieren, die voortbewegen op hun voet en hand. Zij heeft zichzelve aan de vloer verpand om deze voor de voeten te versieren van dichters, predikanten, kruidenieren, want er is onderscheid van rang en stand. God zal haar eenmaal…

Lanen lopen dezelfde Weg als wegen Aan de straatkant Dichter bij Paden gelegen Zijn dan jij Bij mij…

Een Deense Euro werd nog nooit gesmeed, dat muntstuk stak hun Kroon niet naar de kroon. Wij maken er nog bij, als eerbetoon aan Vincent, die zichzelf een oor afsneed. Hetgeen de Deense weerzin mooi verklaart: één Euro is niet eens twee Øre waard.…

Jij, mijn verhaal, nog altijd niet af. Het plot ongerijmd mist een slot. Jij, mijn sonnet, nog steeds onvoltooid: acht regels vraag en zes regels antwoord verwaaid. Het is niet zo erg, als ik je maar schrijf om je handen, je haren, je ogen, je lijf. Het is niet zo erg zolang ik jou zoek, open eind, open boek.…

Ik heb nog wel gelachen maar gister had ik pijn Moet ik vanavond huilen hoe zal het morgen zijn Ik leef met heel veel vragen veel leugens en verdriet Ik ben te laf om iets te zeggen nee echt dat durf ik niet Vaak ben ik bang en eenzaam en voel ik me alleen Toch gek, want ik heb zoveel lieve mensen om me heen Kwaad op heel…

Ik kan niet langer blijven Ik ga aan mijzelf twijfelen Want ik kan er niet meer tegen Maar wie dwingt mij zo te leven? Ik ben het meer dan zat, En heb het compleet gehad Ik wil weg van al je leugens en bedrog Het is tijd om te gaan, maar toch Nu dat ik moet kiezen, Al heb ik niets te verliezen, Is het gevoel van echt voorbij Me vreemd…