Alle inzendingen, jaar 2004, week 11

Klaas Vaak moet uit m’n rolgordijnen waarvan touwtjes kraken als ik trek wil direct het pad naar Drukopknop waar Senseo goeie moggu spuit de bocht is weggeschept dus draai ik vandaag de molen om en blijf bij het gemaal…

Doof ben jij voor lovende woorden van zonden ben jij je alleen bewust al stammen die uit een ver verleden van toen ik jou nog niet had gekust jij spookte door de zware hoofden van slapeloze geliefden van weleer legde bij hen jouw vragen neer de dwazen vroegen, kregen meer mijn lippen op jouw grote mond voelen de volheid van jouw kus zo…

ik ben de schepping niet nabij lach om jullie stormen orkanen en de eeuwen averij niet ik stuur meer de zeeën dat doen jullie buiten mij de aarde kraakt in al haar voegen, jullie zwoegen gaat aan mij voorbij het tijdelijke leven is voor jou vermenigvuldig je en gauw zie de sterren, maak de maan raak haar aan, overschrijd eens het…

De vinder van het eerste kievitsei was veel te vroeg op de verkeerde plek. Die eitjes zijn in Friesland erg in trek, dus iedereen loopt daar nu in de wei. Het volgend ei wordt door een vos gevonden, want die is niet aan regeltjes gebonden.…

Een rieten dak met wilde-wingerd, Een wegje, dat er henen slingert Door 't weke lover, dat al leutert; Een kleine dreumes, die beteuterd Naar 'n ietsje en een nietsje ziet; Een vogeltje van wiedewied! Een gele zon-verheugde ketel, Een rode alp bij dovenetel, Een appel, die te berste bloeit In 't licht, dat met het windje stoeit Een fladdert…

op de regenboog spring ik op elke kleur onbewogen toch bedrogen zo blauw ik zie een schim die kleur bekend is als een dode ik weet het niet niets meer laat het gaan en spring niet niet op zwart…

Mijn grote huis is kil en leeg jouw stem druipt nog langs de muren ineens was het stil en je zweeg jouw leven mocht niet langer duren Mijn grote huis heeft liefde verstoten jouw geur hangt nog aan de bank mijn hart heeft zich afgesloten geen tranen meer als ik jank Mijn grote huis is naakt zonder jou ik word met stil verdriet beloond ooit…

Van alle vrouwen in mijn leven Is er slechts één mij trouw gebleven Zij droeg mij toen ik nog niet kon staan En liet mij nimmer ten gronden gaan De ware liefde heb ik van haar geleerd Wat in haar ogen goed was en verkeerd Bij zware tijden in mijn donker huis Hielp zij mij bij het dragen van mijn kruis Ofschoon er zovelen mijn hart…

Hoe jij bent vind ik heel bijzonder dat stukje herkenning voelt als een wonder In jouw sterke armen voel ik mij zo gelukkig en fijn het past allemaal zo goed misschien moest het wel zo zijn Alles lijkt mooier Ik voel me verwend door jouw liefde doordat jij in mijn leven bent!…

Blijf even zoals je nu doet want jij bent het leukste moment die ik in tijden heb ontmoet blijf nog even naar mij lachen Ik wil je niet vertellen hoezeer ik je mag dan ben je niet meer mooi speciaal ik zeg nog even niets, blijf nog even kijken voor mij is het of niets of ik wil je helemaal Jouw hand om een biertje de mijne om wat…

ijskoud stampte de wind door jouw witte straatjes in het nauw gedreven hield hij zo het leven achter de gesloten luiken de sinaasappelbomen rond jouw plein het bronzen kind in jouw fontein verkleumd verlaten de wind vond rust op een bankje bij de kerk de hemel brak het licht bracht leven in jouw wit de zon deed weer zijn werk…

Bladerend door het verleden legt mijn gedachten mooie momenten vast en ik zie hier op mijn netvlies dat ‘de vrolijkheid zelve’ een term is die voor jou moet zijn bedacht Want ik zie je nog zo dartelen je blonde haren weerkaatsen het zonlicht geven dat gouden randje aan iedere dag het gefluit van de vogels wordt monotoon alleen bij…

verkrampte vingers kerven krassen in de geest opengesperde kaken zouden zingen op het feest doffe ogen blikken een fletse lach stramme benen willen dansen deze ene dag een hele hand verdwijnt in die van mij en voelt jouw leven als ik je aankijk van opzij…

Nog nooit ben ik zo bedrogen, nooit heeft iemand me zo voorgelogen, vertrouwen is zelden zo snel vervlogen, als de dag van vandaag, waarop je tegen me hebt gelogen. Ik heb je een kans gegeven te bekennen, maar je bleef tegen me ontkennen, ik moet er nog wel aan wennen, dat ik je vanaf vandaag, geen liefde meer toe zal kennen. Hier was…

Ik zal jullie bloemen brengen en neerleggen op het graf. Het onkruid gaan wieden dat moet er hoognodig af. Ik kan het soms niet laten om gewoon even stil te staan, even tegen jullie praten om daarna mijn weg verder te gaan. Ik zou nog zoveel willen zeggen we waren nog lang niet uitgepraat. Er is nog zoveel uit te leggen maar het is…

Als ik geen hart of geweten had, dan verzon ik wel wat wrangs. Als ik geen angst of vrees bezat, dan ging ik nog eens bij je langs. Als ik niets meer heb te verliezen, en vind ik het leven niet meer fijn. Dan zou ik voor de wraak kiezen. En mag jij ook eens bang gaan zijn. Maar jij hebt een enorm geluk, omdat ik zo van het leven geniet.…

Wanneer ik met een blinde de straat op ga, omdat hij leren moet zijn weg te vinden, kijkt iedereen mij na. Dapper loopt hij daar, tastend voor zich uit, met zijn rood/witte stok om lijnen mee te voelen, dan hoort hij een geluid. Een vuilnisemmer tikt hij aan, dus moet hij er omheen, een hek met uitgestoken plank, onnodige obstakels…

Ingehouden adem, een windstilte wakkert de rijzende dreiging aan zonder beroeren trilt een snaar een doffe fles vangt een eerste traan druppels in de oceaan van kilte Gestadig groeit het grauwe grijs over het afkalvend ijzig blauw als bliksemschichten zoeken scheuren wegen naar een versteende vrouw verwarde keizers zinderen in hun paleis…

Uit heel wat vaatjes heeft hij al getapt Dus dat de mensen vinden dat hij fout zat Vanwege een paar sleutels in een zoutvat Dat is iets wat Dutroux totaal niet snapt De mensen moeten niet, lijkt hij te zeggen Op alle slakken sleutels willen leggen…

Tranen rollen over m'n wangen zomaar proeven warm en bitterzoet. Wil ze nu niet drogen want het doet me even goed. Zomaar tranen van verdriet of van emotie zomaar ik weet het niet.…

Ze duwt getergd haar koffer dicht hij zit verslagen op de rand van hun bed zijn nerveuze blik op de grond gericht vernederd en aan de kant gezet De stilte is ondraaglijk hard ze kijkt op de klok en dan, vertrekt ze, gekleed in het zwart daar hield hij namelijk niet van Vlak voordat ze de deur dicht doet rent hij de trap af en roept haar…

Volwassen staat hij nu in mijn tuin te pronken, mijn kleine kerstboom.…

Driftig vul jij je woorden met droefheid, huiverend snijd jij in vele gevoelens, pijnstillend verwond je verborgen plekken verdoofd hecht je jouw lichaam in zinnen. Steeds grijnst de duisternis wreder en wreder, wanneer een grote stilte de enige uitweg lijkt in een zwijgende wereld. Koortsig zoek je naar diepe dromen, waarin je…

Het lijkt wel, of een groot deel van de aarde beheerst kan worden door een handvol bruten. Europa is er stil van: drie minuten. Waar blijven toch de normen en de waarden? JP brengt Bush in opperbest humeur; hij flirt met hem en zijn Amerikanen, die zich de baas van heel de wereld wanen. Wordt Holland óók een doelwit van terreur? Op pakjes…

turend langs je wangen naar de zachtheid van je gezicht praat ik met je ogen waarmee het hart beroeren kan gevangen in je ziel kijk je vragend of ik je helpen kan geef me je hand want met één vinger kan ik niet spelen…

ik zag je in de spiegel achter me ik lachte, je verdween slechts mijn gezicht met ogen vol herinnering staarde me aan ik fluisterde je naam je echode gedachten kwam zomaar naast me staan je deed me gloeien was me aan het boeien met je blik in spiegelbeeld ik heb je losgescheurd uit mijn verleden, de pijn is nu gelijk verdeeld…

Het zijn nu pas zes of zeven dagen, Dat ik dit sijsje kocht van Klaas de vogelman; En schoon ik in het eerst mijn moeite moest beklagen, Nu is er nergens geen, die beter vliegen kan. Wat zou ik vorderingen maken, Als ik zo leerzaam was als hij! Maar 'k zou wel haast aan 't schreien raken. Mijn vogel, ach! veroordeelt mij. 'k Wil dan…

Zij rijgt jaren aan elkaar hecht scheuren met verdriet dat terugkeert als ik naar hem vraag. In welke deken is die nacht zijn dood begonnen. Angst drupt door vult leegstand keert haar in en uit een ander.…

Ik houd jou in mijn armen al wiegend heen en weer ik wil je zo graag verwarmen verbergen al het verdomde zeer Ogen kijken levenloos en kil machteloosheid klauwt gedachten ik wil blijven geloven al is het stil in hopen en verwachten De tijd haalt moeiteloos in scheurt in zijn vijf voorbij wat heeft het nu nog voor zin en weer stormt het…

een lenig meesje hangt snoepend aan een vetbol ondersteboven…