Alle inzendingen, jaar 2004, week 25

Hoe is het mogelijk Te klimmen uit de bodemloze put Van mijn gevoel Levenslang heb je mij gegeven Mijn ziel ligt in jouw handen Nooit zal ik de korte tijd Dat mijn leven perfect was Vergeten Ik hou van jou Met heel mijn hart En zal dat altijd blijven doen Tot in de Eeuwigheid…

Rond de klok van zeven Brood en koffie als ontbijt Het is weer bijna tijd De arbeid roept je naam Om twaalf uur precies Even tijd om te vergeten Even rusten, even eten Rustig kijken uit het raam Aan het einde van de dag Het is al over vijven Nog even werken, even blijven Het werk is bijna klaar Elf maanden lang Werken voor het loon…

Dan is het zover de laatste fase balans op nul gesteld handen vullen zich met werkelijkheid met zaden dode takken aaibaar wild de adem zoekt verlenging maar niemand kent de maat ik plant bomen die als ze groot zijn zaden strooien die tot bomen ontkiemen die als ze groot zijn zaden dragen voor de toekomst…

zoveel gedacht de laatste tijd nu ben ik mijn gedachten kwijt 't was te zwaar, die lange strijd die woedde in onzekerheid... veel piekeren had niet veel zin en bracht ook zeker geen gewin maar 'k zat er zo geweven in mijn moeder vocht, als een leeuwin de strijd is nog niet echt beslecht nog niet verloren het gevecht en wat ik denk, nog…

De lucht is blauw en ieder giet zich vol. De picknick staat in 't teken van de zucht naar sterkedrank; die is niet van de lucht. Naast stemming stijgt het peil van alcohol. Bij klare hemel spreekt men klare taal: jeneverlucht, ze lallen allemaal.…

Verlangend naar vroeger Verlangend naar wat ooit was Alles leek toen beter Maar vroeger is nu as Over tien jaar van nu Zal ik weer weemoedig staan Dat vandaag geweldig was Maar ook dat is dan vergaan Vroeger is slechts as…

Dat het dichterbij kwam, daar waren we wel zeker van. Als duin zou het in ons huizen. En al vielen meeuwen vaak uit wolken, het was er, naderde en naderde. Zoveel wisten wij. Het pad, zeker, we tekenden het. Zo zou het zijn. Alles was in kaart gebracht en dan zouden we gaan. Veters gestrikt. Fiets mee. Naar zee, naar zee waar alles begint…

ik weet niet wie jij denkt dat je voor je hebt ik ben niet meer dezelfde vrouw ik weet dat je hier genoegen in schept maar vergeet het maar gauw ik laat me niet meer ringeloren niet meer vernederen door jou ik wil je woorden niet langer horen ik dacht dat je dat nu wel weten zou tuurlijk kies je haar kant dat heb je al jaren gedaan maar…

Weer voor het niets geplaatst de verschrikking daarvan maakt het moeilijk te geloven dat alles beter gaat De zon schijnt mateloos de bloemen geuren rijk Naast mij ploft een zeemeeuw neer dood, kreeg een hartaanval daarboven…

ik zag je onbelast verrekend je verleden een stil verdriet om wat je achter liet vliegen zou je moeten als een vogel vrij gebonden ben je voor een deel aan mij pijn legt vrijheid zwaar aan banden spijtig geef ik jou mijn handen ik kan er niets mee doen niet eens een zoen op beide wangen je rust is magisch lief…

Mijn kat die zit te waken bij mijn vissenkom hij kijkt dan strak naar binnen hij kijkt niet op of om. Zo zit hij strak te loeren naar dat vissenbeest als die maar wat naar boven kwam was die er echt geweest. Zo zit hij dan te waken en soms wel urenlang het vissie dobbert rustig voort het vissie is niet bang.…

Een druppel regen Loopt langs het raam naar beneden Een traan baant een weg Over een wang Een hart gebroken van verdriet Omdat het werd verlaten…

Jouw heerlijke lichaam Ik wil je beminnen Ik ben niet bestand Tegen je geslepen zinnen Je prachtige woorden Die ook andere ego’s mochten strelen Dat het tijdelijk is Kan me niet eens meer schelen Dan ga ik maar keihard op mijn bek Dat doet toch nooit zoveel pijn Dan dat ik moest leven Zonder ooit jouw vrouw te zijn…

De zon heeft heel even geschenen eigenlijk niet eens een heel jaar plots waren ze allebei verdwenen stonden niet meer voor je klaar Hun eigen rotwereld vrat hen op drank, drugs en allerlei rotzooi dus gaven ze jou een schop en dachten niet: wat is ze mooi Ouderschap is nu uitgesloten de rechter heeft terecht beslist ze hebben jou keihard…

Bij oma eet ik pinda’s Bij opa proef ik worst Bij tante steel ik snoepjes En bij kroegen krijg ik dorst Ik lijk die hond van Pavlov wel Reageer bij ieder beeld Laat me willoos weer dresseren Ook al is de kiek vergeeld Je geest is een computer Zegt mijn psychotherapeut Wat op je harde schijf staat Wis je niet zo mak’lijk uit…

Het olympisch vuur was even in ons landje Inge had de fakkel stevig vast Het slechte weer gaf wel wat overlast Maar toch kwam er een pre-olympisch brandje Dat kon, het echte vuur was bij de hand Dat brandde fel oranje en constant…

Onder het licht van een volle maan, wordt passie vloeiend bedreven. Lijven hunkerend naar elkaar, laten weer voelen het mooie leven. Spanning doet zweten, klamme handen trillen... stemmen in mn hoofd, willen het genot doen gillen. Het donkere weer licht gegeven, door ogen die stralen. Het gebluste verlangen, blijft zich in gedachten herhalen…

Door het duister struin ik in de dieptes van mijn ziel om mijzelf te vinden in een altijd draaiend wiel één met oneindige verhalen hier is waarheid vergezocht en ik loop maar wat te dralen op mijn eeuwigdurende tocht…

Ik heb velen teleurgesteld, misschien mezelf nog wel het meest. Ik heb je alles al verteld, tenminste als je deze site vaak leest. Inspiratie gaf het me elke dag, veroorzaakt door mijn verdriet. Liever zat ik hier met een lach, en schreef ik dit verhaaltje niet. Ik ging ervoor volgde mijn gevoel, negeerde alle adviezen. Blind ging ik voor…

Dit is het stukje aarde Dat ik mijzelf heb toegeëigend En dat ik deel Met alles wat er leeft Waarvan ik weinig zie Maar des te meer kan horen: Gefladder en geklapwiek in de bomen, Gescharrel en geritsel op de grond En stilte vol gekwetter Dat overgaat in kreetjes van paniek Wanneer een kat of een verdwaalde vos Het territorium betreedt.…

Pluk voor mij een bloem op het mooiste middaguur Geen gekweekte uit een winkel maar een bloem uit de natuur Geniet van alles wat je ziet Kijk en hoor en proef en ruik Kijk naar alle mooie kleuren Zoek voor mij de mooiste uit Zoek de bloem die bij mij past met de mooiste vorm en kleur Niet te groot en niet te klein met een zachte zoete…

Veel leuke dingen en gezelligheid en er zijn voor elkaar in een moeilijke tijd Het is iets bijzonders een gevoel of gebaar of dat we elkaar begrijpen als zusjes van elkaar Soms zo ver weg We gaan verschillende wegen Maar nog steeds vriendinnen Dat gevoel is gebleven As je me nodig hebt Mag je altijd op me bouwen want als zusje of…

Niets Volledig leeg Niemand waar ik om geef Ik wacht De tijd gaat voorbij Pas als ik sterf ben ik vrij Ik hoor hier niet Het is een vergissing Een fout van God Een onjuiste beslissing Als een zombie kijk ik Zonder gevoel Niemand die weet Wat ik bedoel Elke seconde duurt lang, doet pijn Omdat ik niet ben Waar ik wil zijn…

Als pijn zoveel pijn doet Dat je niets meer voelt Dat je ziel verdoofd is Volledig onderkoeld Als pijn zoveel pijn doet Dat je niets meer ziet Dat je niets meer hoort Zelfs geen haat of verdriet Als pijn zoveel pijn doet Dan leer je het kennen Dan doet het geen pijn meer Je kunt er aan wennen Maar verdoofd en gevoelloos Zal de dood…

Ik vecht Voor mezelf Tegen mezelf Ik weet het niet Ik zoek De juiste weg Maar elke weg Eindigt in verdriet Mijn verstand begrijpt Niets van mijn gevoel Van wat ik bedoel En wat ik verlang De tweestrijd Maakt dat ik vergeet Wie ik ben, wat ik weet De tweestrijd maakt mij bang…

Ik heb niemand nodig Ik ben graag alleen De rust en de stilte De natuur om mij heen De bomen en bloemen Het gras en de wind De zon in het water Die mij bijna verblindt Ik geniet van de geluiden De vogels om mij heen Het doet mij beseffen Ik ben niet alleen…

Ik kijk en zie jou in de verte In de verte maar nooit dichtbij Ik hoor je heel zacht fluisteren Ik blijf luisteren Zo ver weg van mij Ik ruik je Vredig, zacht en zoet Het ruikt zo goed zoals het is Ik voel je Het raakt me Het maakt me dat ik je mis In de verte zal ik je tegenkomen In mijn dromen waar ik voor je vecht Zo…

als mijn ogen je ogen vangen onzeker maar willend doordring ik in het moment laag na laag je zien en laat me woord voor woord je wereld influisteren verdrinkend, bovendrijvend adem happend en weer wegzinkend sijpelen we zo maar wat als bronwater rijk aan mineralen en begrijpen ogenschijnlijk dat kijken met twinkelkracht de weg wijst naar…

ik wil me niet opsluiten niet achter nacht waar schaduw heerst en donker lacht toch wacht ik hier het hoofd gebogen in de luister van de stilte op een verlossend woord geen wind die stem verwacht op de kleine ik die alleen zijn angsten telt niet op de klok die zich verborgen houdt niet op het wezen dat naar muren klauwt onzichtbaar…

Ze is 2 jaar en als ze gaat slapen, dan slaapt ze in ons grote bed Als het niet te laat is nog een verhaaltje, en dan begint de pret Ze is moe en haar oogjes vallen langzaam dicht Haar hoofdje dicht bij het mijne, een lach op haar gezicht Haar handje aan het zoeken, naar die grote hand van mij En als ze die heeft gevonden kruipt ze nog wat dichter…