Alle inzendingen, jaar 2004, week 39

Ik lig hier als een varken in mijn kist, potverblommen! Ik heb al veel beleefd; maar zo iets is mij nog nooit overkommen.…

Zij droomt elke nacht over hem ruikt zijn geur met haar ogen dicht hoort in het donker zijn zwoele stem en ziet moeiteloos overal zijn gezicht Zij is in gedachte iedere dag aan zijn zij loopt elke middag met hem door de stad bij elke pijnlijke traan is zij toch blij wanneer zij een kus van hem heeft gehad Zij praat liefdevol met haar vriendinnen…

Veel brave burgers, boeren, buitenlui gaan naar de hoeren in de Spijkerbuurt. Maar binnenkort wordt men daar weggestuurd. Geen plaats meer voor een sexy winkelpui. De laatste hoer viert straks haar jubileum aan ‘t raam in Arnhems Openluchtmuseum.…

bladverkleuring geeft een feestelijk gezicht aan seizoentreurigheid…

smartlappen vormen vitamines voor het volk niet voor stembanden…

het is stil in Amsterdam nu André Hazes voortleeft als monument kun je nog zingen zing dan mee zei mijn moeder altijd ieder kent de lappen smart die onnavolgbaar over het voetlicht werden gebracht zij gelooft diep in haar hart waar de glimlach van een kind tracht wortel te schieten de vlieger later als symbool van er is meer tussen hemel…

afvallig oogt het dorp vereenzaamd hart is afgebrokkeld gebedshuis neergehaald als ontij krijst is het dienend kruis verdwenen bouwt men op geloof…

flitsend laten luisteren dat hij het heus wel kan supersnel de R verdoezelen zodat niemand het verstaat liesjeleeldelotjelopen langsdelangelindelaan er klinkt applaus hij lacht zoals altijd…

ze wil een vijver helder water suggereren neerlegt een spiegel in het groen zodat vogels erin vliegen en wolken reflecteren…

hij ziet in haar het onbeschreven blad en laat de regels vrij en vloeiend rijmen door vingertop beheerste woordenschat graveert in haar zijn warme hartsgeheimen…

voorzichtig tastend langs de randen vingertoppen feilloos oneffenheden registrerend wankel jonglerend op de uitsteeksels van de wanden tracht ik mij een helder beeld te vormen van het zwarte gat waarin ik onverhoeds viel optimale bewustwording van normen en waarden als schimmels voor de koets van uittrede galopperend op hol slaand in mijn…

langzaam loop ik terug naar huis deze keer was hij sneller klaar voor de laatste keer geen reden voor een leugen voor deze laatste keer ben ik vroeger thuis hij deed me pijn elke keer weer het kon hem niet schelen wie had dat van hem gedacht hij bezorgt vele meisjes hartezeer ik ben nu van hem af nooit meer zal ik daar komen maar wat als…

Als vaste klant van onze hospitalen Kijkt Magere Hein begerig in het rond, Zoekt tussen ziek en zwak en ongezond Naar koopjes met de allerergste kwalen. Hij lacht verheugd als hij in een der zalen Het bordje ziet: 'Twee halen, één betalen'. ...er zijn ziekenhuizen waar men reclamebordjes op de bedden gaat aanbrengen...…

Al jarenlang zie ik seizoenen scheiden ik zag de winters in hun maagdelijke pracht, ik zag de zomers in hun kleurenkleed steeds zittend voor ditzelfde raam, op wacht. Ik hoor de fluisterzachte woorden nog van toen die als een avondbries van je fluwelen lippen gleden en mij gevangen hielden hier op deze plek voor dit raam, op deze stoel, met…

Reinheid, Rust en Regelmaat schreef de meester op het bord kinderen met verschrikte blikken keken strak en onbewogen naar dat grote zwarte bord in de klas van stilte en van soberheid anno 1964 de Stones en Beatels ver verwijderd uit het stille dorp kinderen op de grens van stil ontluiken werd hun hartstocht door de tucht van meester'…

mama je ging weer achteruit sinds ik je laatst zag je hand in mijn hand lei is het voorbij? mama zo hulpeloos is er nog hoop jouw redding hier te koop of laat ik je maar gaan je eigen mama achterna mama hoe moet het met mijn eigen zoon hoe voelt hij dit aan en weet hij ook dat jij nu gaat je koude lichaam achterlaat mama…

Ooit was ik een vrouw gewoon, aardig, saai een huisvrouw als zovelen gewoontjes, geen lawaai Ik deed mijn eigen dingen de was, het eten en de strijk ik ging gewoon mijn gangetje een soort wandelend lijk de zorg voor de kinderen de zorg voor de man schone neuzen, schone kleren 's avonds eten in de pan maar het werd toen spannend want…

Hij houdt van mij van mij alleen van mij alles ben ik voor hem niets bestaat behalve ik zonder mij kan hij niet leven hij houdt van mij hij wurgt mij met zijn woorden zijn gebaren met zijn liefde gedachten van liggen bij hem in zijn warme armen hij wurgt mij Het benauwt mij hij mij mezelf loslaten laven in liefde zweven in de…

Als je zo naar me kijkt word het warm van binnen je blik straalt echte liefde uit weet mijn vertrouwen te winnen Als je zo naar me kijkt zie ik dat je trots op me bent zegt je blik dat je om me geeft lijkt het alsof je mijn vragen kent Als je zo naar me kijkt voel ik dat ik bij jou wil horen wetend dat jij hetzelfde voelt gaat jouw blik…

de hele wereld kan me gestolen worden pak in neem mee die handel de stomme stenen waarop ik wandel en ook die onwelriekende riolen de hele wereld kan het apezuur krijgen de Donners en de Zalmen van dit land de mini-bobo's in gemeentelijk verband en ook die vreselijke paardenvijgen de hele wereld kan naar de bliksem lopen de obligate rijmelaars…

Soms heb ik niets te denken Zonlicht in het hoofd Bij duistere gedachten zwijg ik soms in ongeloof Soms geen geld slechts handen in de zakken of koud op bed Soms meer dan ik aankan Soms rust soms pret Maar soms. Heel soms. Voel ik dat verlangen Op zo'n somse dag in mij…

ik slaap met rood en goud de zon is al zo oud maar ik ben jong en kan haar licht niet missen ik lila me in slaapgewaad voordat ze me verlaat en lamp de kleuren vast in mijn boudoir ce coir laat de nacht maar gissen die zwart de randen van satijn waarin mijn zijn zich heftig weert omdat gevoel zich graag naar buiten keert op het vingerlichte…

Je ligt hier naast me in bed de geur van sex zweeft nog om ons heen Het heeft me weer aan het denken gezet voel me ondanks dat je bij me bent alleen Je omhelst me zeer intiem ondanks je lieve woorden voel ik angst en verdriet Het gevoel van 'we zullen wel zien' jammer dat ik er niet echt van geniet Je zegt ik laat je nooit meer gaan ik…

In kwakkelwinters maakt de dood rare schuivers op gladde wegen.…

Een schuchter groepje grut met grote ogen Kwam colporteren voor het goede doel En werkten zo direct op mijn gevoel Ik kreeg voor mijn oprechte mededogen Een zegel en een schuldbekentenis Waar zo'n kind dan weer ineens heel groot in is…

Enkel een woord, niet eens een zin, een enkel woord vormde het begin Gevoel op negeer, hart op slot, een enkel woord brak de sluiting kapot Ongeloof, verbazing, angstig en verward, een enkel woord opende mijn hart Jij opende mijn ogen, toen zag ik in, ik sta aan de voet van een nieuw begin...…

Vreemdeling die zo dichtbij is, ik ken jou niet en jij vast niet mij. We horen alleen dingen van elkaar, via een stemmetje van opzij. Onbekende ik ken je naam wel, ook die van mij is jou vast bekend. En des te meer ik jouw naam hoor, des te minder dat die went. Vreemdeling blijf toch op een afstand, je staat nu toch wel heel dichtbij.…

Mijn hart, je hebt het gestolen vlinders door heel mijn lichaam ik ben nog meer gek in mijn hoofd hoe heb je dat nu gedaan Mijn handen gaan trillen mijn stem werkt niet meer mee ik zou willen dat ik het kon maar toch voelt het niet oké Dus neem mijn liefde en zie wat je er mee doet het is van jou, je mag het hebben ik weet niet wat ik…

De bomen dorren in het laat seizoen, En wachten roerloos de nabije winter... Wat is dat alles stil, doodstil... ik vind er Mijn eigen leven in, dat heen gaat spoên. Ach, 'k had zo graag heel, héél veel willen doen, Wat Verzen en wat Liefde, -- want wie mint er Te sterven zonder dees? Maar wie ook wint er Ter wereld iets door klagen of door…

in de avondschemering keren huis en haard tafel en stoel, glas en boek naar hun roerloosheid terug dooft ieder gebaar, zwijgt elk woord sluipt de nacht in de dag versmelten de dingen met schaduw en duister vinden in vage contouren heimelijk rust zo toeven zij onbewogen in het dunne, wazige licht tot de nacht weer krimpt…