Alle inzendingen, jaar 2005, week 16

Vandaag heeft Ajax fabuleus gespeeld En toonde Feyenoord een prachtig spel Die aanval, die tactiek: echt een duel Nee geen seconde heb ik me verveeld Had u dat niet? Vond u het saai misschien? Dan hebt u de verlenging niet gezien…

Mijn liefste, mijn geliefde Mijn antwoord op het lot Mijn minnaar en beminnaar Mijn goudgelokte god Mijn hart dat niet wil wachten Mijn dromen en mijn kracht Mijn passie, mijn gedachten Mijn allermooiste nacht Mijn sterren in het duister Mijn toekomst, pril en klein Mijn zachte warme fluister Mijn ik die ik wil zijn Mijn…

Vingers strelen als't hart bemint Vingers spelen en 't hart verzint Liefdesspelen met fantasie Liefde delen amoreuze energie…

De schijn van rose in een roes van slapen Zo volkomen volkomen stil Wind en wind blazen rose van zacht naar kunstig wit Hand en hand strengelen samen geboetseerd in rust Oog en oog herbergen samen de loutering van licht Muur en muur werpen schaduw op de laatste blik De schijn van rose in een kist van crêpe Zo ongrijpbaar…

regenboog in wisselende stemming verdriet vervuld van zwarte dood gele haat gepaard met rode liefde het koele blauw in lelieblank veelkleurig bestraalt de hartstocht oudroze harten in contrast gegroende jaloezie ontstijgt de donkerbruine aarde richting witte wolkenzee dan maak jij kleur in mijn bestaan als je vale bleekheid opschudt…

Wonderschoon was de vreemde vrouw Hij kon zijn ogen haast niet geloven Haar ronde vormen haar perfecte lach Een paar borsten die er niet om logen Welbespraakt was de vreemde vrouw Ze toverde woorden tot mooie zinnen Sprakeloos luisterde hij naar haar stem De hese klanken dansten zijn oren binnen Onafhankelijk was de vreemde vrouw Zelfstandig…

Je gaf hem al je liefde en hield van hem oprecht Dat alles nu ineens over is realiseer je nog niet echt Was alles dan een luchtbel al die jaren met elkaar Waren al die lieve woordjes die hij zei dan niet echt waar Van de één op de andere dag was hij niet meer verliefd Hield hij niet meer van jou en jij voelde je gegriefd Verlies nu…

ik strijd op mijn manier met moordende gedachten had hij ze ook, mijn voorbeeld? smeet hij wel borden stuk of schreeuwde in de leegte? iemand die liefde was sloeg koopwaar stuk en schopte tafels om ik leg mijn inborst open en vraag hen toe te steken ze graaien naar mijn organen ik zwijg en trek me terug mijn glimlach is van steen…

De wijzers van de klok, ze tikken zacht Je hand omklemt die van mij Het is nog warm, ik ben niet blij Droevig klinkt de muziek van de nacht Weten dat ’t licht snel doven zal Sleept mij in dit diepe dal De tijd, het leven, het is niet in mijn macht De wijzers van de klok, ze tikken zacht Je koude hand zegt me “het is tijd” Pijnlijk is ‘t laatste…

Eerst had ik nog een lichte aarzeling Daar ik de witte rook niet goed kon duiden, Maar toen ook alle klokken gingen luiden Wist ik meteen wel waar de klepel hing. Ik kreeg het bimbamBeieren te horen En dacht: O jé, daar is de paus geboren!…

Rang is enkel Rang als dat erop staat Dat was tenminste nog een ware frase Heel anders dan 'methode champenoise' Of SultAHna's van de supermarktmagnaat Ook de noemer speedsonnet is opgeheven Zo snel worden deze verzen niet geschreven…

Wilde bloesem aan de bomen Prachtig zo zuiver van kleur Zonnestralen glinsteren zacht Een lucht vol met zomergeur En toch zie ik een schemering Nu je vriendschap verdwenen is Mijn hart is gevuld met heimwee Het is jouw warmte die ik mis Om zonder jou verder te leven Doet me steeds weer zoveel pijn Tranen weerspiegelen jouw beeld Ik zou…

Je geur prikkelt mijn zinnen je stem streelt mijn gehoor je handen tintelen op mijn huid ik verdrink in je ogen heb je voor deze drenkeling een reddingsboei misschien?…

Zeewind en zon weefden een warme deken stuifzand en helm zongen het requiem meeuwen schreeuwden de mis bij het getijdenorgel van de zee voor een verstilde oude man die zonder hulp gestorven door schoon en ziltig zeezand begraven is. Gekromd zijn handen in een onvertaalbaar teken.…

Hoe dikwijls al die ramen ingetrapt... De telefooncel die vlak bij mijn straat staat En hele dagen soms voor niets paraat staat Wordt vaak vernield. En straks vast ook geschrapt Want in een tijd die slechts mobiel gepraat veelt Verdwijnt vanzelf zo'n tijdsbeeld uit het straatbeeld…

Opnieuw laat ik me verdwalen Onderga de hamerslag Jouw bekken tegen mijn handpalm Losgewoeld als een dolle hinde In de schijnwerpers Door de zwenking van jouw heupen Laait de boze droom op De sater in jouw merg Schudt grijnzend mee In het ritme van mijn snik De krokodilletranen van een dwerg…

vooropgezet in stilte der stilte plat uitgestrekt een etmaal lang genieten van niets en niemand om zich heen niet bang geen afscheidslied geen afscheidskus warm drijvend zalig zweven afgezonderd buiten alle kilte om daarna wederkeren naar het zalig leven…

De wind ruist door de bomen Als ik wandel door de graven Een ijzige kilte omkleeft mij Vele lichamen zijn hier begraven Geslachten die mij zijn voorgegaan Liggen hier in een serene stilte Het leven hebben zij doorgegeven Nu begraven in een zwarte kilte De wind ruist door de bomen Als ik wandel in het verleden Op de stenen lees ik hun namen…

Ik wil geen liposuctie en ook geen siliconen ik wil gewoon in dit lichaam nog heel veel jaren blijven wonen. Ik lijk wat op een hangbuikzwijntje met veel te korte beentjes maar zat ik bij zo'n plastisch chirurg dan zweette ik zeker winterpeentjes. Ik hoef nooit naar een kapper mijn krullen zijn mooi recht ik ga ook nooit op dieet, want…

“Wir sind Pabst!” zo kopten Duitse kranten. De massa juichte op ’t Sint Pietersplein. De nieuwe paus, al jarenlang Romein, werd gelukgewenst van alle kanten. Maar ondanks witte rook die men daar zag, was het voor velen toch een zwarte dag.…

Op een zonnige dag stapte je zomaar uit de trein rijdend nam hij je mee naar ver van hier klaterend was je lach stralend waren je ogen tot je langzaam aan wegzakte in het moeras ik pakte je hand maar raakte hem kwijt hij zoog je weg naar een land ver van hier ..ver van hier…

Ik zie mijn leraar nog staan Kauwend op zijn eigen woorden Uitleg over het geestelijke bestaan Met ieder woord, de zin vermoorden Broeder tot het uiterste gedreven Celibaat bekleed en ingericht Zo is mijn godsdienstleraar mij bijgebleven Ons begeleidend als een gebroken dwaallicht Jezus is heilig en een hemelse zoon Droeg het leed van heel…

niet toegedicht wat dicht-inzicht men vindt het niet een dichterslied. men vindt: dit heet een hartenkreet! toch komt het dicht bij een gedicht en ach, wat geeft 't welk' naam het heeft een kreet, een dicht een vers, verlicht 't is relatief dit perspectief een hartendief neemt het voor lief.…

Mijn ogen kunnen niet verbloemen dat liefde mij gelukkig maakt en dat ik die liefde van jou krijg maakt mij nog blijer dan blij. Ik proef de lente in je kussen en voel de zomer aan je huid daar waar ook de winter soms heerst maar ik warm ook je koude voeten. Het is niet meer gewoon of normaal dat dit alles tussen ons zo gaat een regenboog…

Je zei me niets, totdat je oogopslag me trof, starend in groen licht. Samen toekomst kijken, terwijl liefde vooruitliep op rotsige bodem... puntige stenen in uitgeslepen grotten. Jij wou sterren plukken, tegen beter weten in... manestralen op laag water zoeken, sidderen in koele nachten, communiceren in gedichten, hopen op betere…

Ik ben je aan het vergeten. De herinnering aan ons, Vervaagt. De magie van illusie. Het geloof in sprookjes, Verdwijnt. Je neemt afscheid van mijn hart. Het houden van jou, Uitgewist. Ik ben je vergeten. De magie verdween, En de liefde gewist.…

Ik mocht de spullen zelf komen brengen, zei je via een mail. Terwijl ik je spullen verzamel, word ik emotioneel. Ik probeer me sterk te houden, zet mijn verstand op laag. Ik verzamel ons leven, voel de kriebel in mijn maag. In die tas zitten je spullen, je krijgt ze zo terug. Ik voel de tranen rollen, ik pak een zakdoek, vlug. Ik stap…

Als je Cupido tegenkomt wil je hem dan wat vragen: of hij schietles wil nemen en op tijd op komt dagen. Laat hem dan pijlen gebruiken met warmtesensors voor het hart, met microchips in de staart, haakjes aan de punt voor mijn part. Want hij schiet wel aardig maar hij kan beter volgens mij. En de pijlen blijven niet zitten dus daarmee…

Ze spiegelt haar mondhoek Een koortsblaas barst daar Bewijs van een slapeloze nacht Het bloed, de druppel rolt Langs de ronde kin Over de hals naar de navel Ze knielt In haar iris zit draderig groen Ze zalft de schroeivlek in haar nek Haar schroom wordt nauwelijks ontsluierd Ze strekt haar arm tegen een zuil Bewaart op het eerste zicht…

De nieuwe kerkvorst Benedictus leeft van tegenstrijdigheden, want hij vecht voor vrede (tegen strijd). Er wordt gezegd, dat hij de bijnaam Contradictus heeft. Merkwaardig is, dat Zijne Heiligheid de regels wil bepalen van een spel: hoewel hijzelf niet meedoet, wil hij wel, dat slechts gevrijd wordt zonder veiligheid. Alleen 't gemengde huw'lijk…