Alle inzendingen, jaar 2005, week 29

weer jagen flarden grijs langs onderkanten van een strakkendblauwe hemel de storm betaalt met regen maar bepaalt zijn eigen prijs de restanten uit een herfst die ooit oogstrijk is geweest in nagelaten groei aan takken die de winterkou niet hebben overleefd breken in het vlagen van zijn kracht afgeknapt in wilde schoning der…

Vanuit de donkere warme zee gegleden Twee diepen zuchten naar beneden Warme handen zacht en fijn over je huidje van satijn Fonkelende heldere blauwe ogen Laten de pijn snel verdoven Vanuit de roze schaduw over je gezicht zo nieuwsgierig naar het licht Daar was het donker warm en klein veilig verborgen Waar rust de zorgen naar morgen…

Grote groep types, studio, Nance Vader roept, klapt; 'groen!' kryst vrouw 'Beter raden! Woord wordt 'flauw'!' Trage kerel, foute inval: 'plens'! Lingo is passé en overbodig Wie heeft er nu vijfletterwoorden nodig?…

Hij hield zo van de regen Dat heerlijke geplop De zon kon hij niet tegen Dan droogde zijn huidje op En als de regen daar was Kroop hij rap omhoog Regenbaden in het gras Hij hield het niet graag droog Zijn vader zei hem keer op keer Ga niet bij iedere drop Het is niet altijd regenweer Straks heb je nog een strop Ik zeg dit heus niet…

de rembrandt toren steeds meer mensen op elkaar van licht naar donker…

Hij is erg moe en heeft verdriet, moet veel narigheid doorstaan. In deze tijd van angst en onzekerheid, probeert hij positief te blijven, maar kan het niet. t'Is moelijk om met deze situatie om te gaan. Bidden om Gods onmisbare kracht, is het enige wat hem troost kan geven. En staks als hij mag opvaren naar de hemel, dan weet hij, dat de…

De lucht wordt donker De donder ver weg klinkt als een alarm En ik herken de smerige geur van het naderende onheil Paniek. De wereld wordt zwart Mijn wereld Ik kijk om me heen Er is nooit een plaats om me te verstoppen Ik ben alleen Mijn benen worden zwaar ik verschrompel Hij is er al Er is geen kans meer Hij vangt me weer Het…

ik heb de verte in je blik gezien geen melk en honing of koning in zijn luchtkasteel wel drama dat ik met je deel de gouden zee in golven van serene rust een blauwe hemel tart het geel van zand, het strand waar jij mij zwakker kust het bloedend rood van een geschelpte roos doornen krassen dromen als tatoeages in je huid…

De stilte – tussen licht en donderklap - verkruimelt tussen onze vingers en het is alsof het drukkende van de gestage regen ons de aarde inperst. Schouder aan schouder is het de wind het verdraaien van woorden en een verdwaalde kus in weer en licht. De stilte was nog nooit zo groots.…

in het duister van de nacht vrijwel opgaand in die nacht staat een rover en hij wacht hij wacht tot het laatste kooltje niet meer opgloeit tot de walm van petroleum is vervlogen en het oude mens naar boven versleten en kromgebogen dan zal het de volgende dag een kille dag zijn in maart het oudje zal ontroostbaar wenen haar centjes…

Het leven aan een zijde draad je weet wel hoe dat gaat Even weer niet opgelet en dus op mijn plaats gezet Leven weer eens overhoop weet dat ik er niets voor koop Moet beter op mezelf gaan letten puntjes op de i gaan zetten Anders gaat het verder mis weet nu dat het nodig is Wil nog even door dus ik ga er nu weer eens voor…

Aangereden. Veel bloed. Wie maakte de fout? De man was al oud. Die man reed door rood, dat had hij echt niet moeten doen. Arm jochie, zijn licht stond op groen. Een ernstig ongeluk, De man zijn fout. Het jochie dood. De man was al oud.…

De zachtheid van rozenblaadjes laat haar verlangen naar teder samenzijn verlangen naar verleden nog voor haar leven verlangen naar toekomst voorbij haar leven vele rozen geteld in de tuin van heden vol hartepijn…

Opeens is jouw leven veranderd van de ene op de andere dag Opeens zijn interesses en blikvelden een stuk minder breed Opeens is het schateren omgetoverd in een cynische lach Opeens bewegingsloos terwijl je voorheen altijd alles zelf deed Opeens word je met medicijnen en slangen bestookt Opeens doe je niets meer terwijl je dat vroeger wel…

Afspraak hier, gezellig daar Nooit thuis Want ik ben alleen, en dat is naar Het huis is leeg, zo zonder jou Vanuit mijn bed kijk ik opzij De leegte van de kamer komt in mij De pijn van zijn met jezelf en niet meer met een ander Voelt als een open wond in mijn hart Maar ik zal het toch met mezelf moeten doen Omarm de pijn met liefde en maak…

Ik flits haar blitsend blauw zoals zij mij flauwwit flitst nu de zon de wolken openritst, het licht uiteensplitst tot zilv'ren visjes laverend in het glittergrauw van haar négligé. Ik brul haar bulder-lied zoals zij mij schier murw brult nu ze zich in golven hult, haar katterug opkrult tot wulpse bergen, neerstortend in het vunzig diep…

er scharrelt zonlicht in je haar als de wind het nonchalant weer weg wuift uit je ogen en jij je hoofd licht buigt in teder mededogen ik vang de heldere hemel in je blik die groen en blauwe kleuren lacht rode lippen vochtig van het antwoord dat je stem naar buiten bracht je zei ja speelt nu met mijn handen en ik kus je…

Ik wil twee lansen breken voor 't onzijn een dichtvorm van elf regels: drie maal drie -dat is volgens een kinderliedje negen- daarna een duo, voor de harmonie met een gedachte om te overwegen; het rijmen gaat in paren: twee aan twee de eerste rijmt op negen daarentegen de vreemde symmetrie erin werkt mee aan 't spiegelbeeldeffect: schijn…

Ik heb konijntje Knabbel ingevroren, kanarie Piet de vrijheid ingezonden, hond Hector aan een boom in ’t bos gebonden en poes Minoes bij het asiel verloren. We kunnen dus op pad. Hè, ‘k voel me naar, mijn dochter grijnst, wat smaakt de koffie raar….…

Zo subtiel: Met rollende ogen die naast me staren je lach kietelt me in m'n onderbuik Heb mededogen met mijn liefdesblaren stop voordat je me in je leven zuigt Je heerlijke lijf met perfecte fouten je onbewuste dans klopt ritmisch met m'n hart Heb mededogen want ik neig naar dezelfde fouten een versmeltingsdans van jouw en…

Ongevraagd en onvoorwaardelijk in haar liefde Ze geniet van elke streling Ik ben het die negerend haar hart doorkliefde Ze ontkent de verstikkende verveling 's Nachts geeft ze meer dan me ooit beliefde Ze negeert de afwijzing Ik duw haar regelmatig over de reling Er is niets waarmee ik haar geriefde Ze heeft een dwingende charme over zich…

als een zielige meeuw oliebesmeurd sleept hij zich voort strompelend over vervuilde stranden geen vleugels meer om vrij over golven te zweven boven wolken ook met kalme machtige vleugelslag hij dreigt te vallen voorgoed met angst in zijn ogen staart hij nog eenmaal vertwijfeld omhoog . maar alsof van boven komend besef…

Verwoestende klap oorverdovend kabaal bloed spatten slaan levens uiteen zomaar uit het niets zomaar voor niets angst regeert polarisatie drijft geesten uiteen…

je gooit ballen hoog andere handen vangen je fluit een lied, de tonen blijven ergens hangen je voeten dragen je alleen ze gaan nog nergens heen de weg is onbetreden je ogen zien geen horizon de lucht kun je niet pakken je hoort de mensen wel maar voelt de grond onder je voeten zakken je strekt je handen naar ze uit en schreeuwt zonder…

Hij vormde een kom, en hij verhoogde De ronde randen, en een buik Boog zich naar boven, en hij boogde Haar buigen in, en zag de kruik Slankhalzig en met edel welven Van lippen, en haar schone mond Was lachende; want hij was zelve Zo gul als zij, zo diep van grond. Maar zonder aarzlen of bedenken Beproefde hij haar in het vuur En smolt, die…

Ik rende haar achterna dwars door het hart van duisternis verdwaalde gazelle van het niet kunnen verwoorden schaduwenen, wildernis en waan, flarden van eens al gedroomde dromen zij rende mij achterna dwars door de duisternis van het hart verdwaalde gazelle herinnering aan jouw gezicht en handen dat samen met het licht en vertrapte ochtend…

Een spin had uitgebreid haar web gebouwd. Op mijn terrein nog wel en ongevraagd! U zal mij zeggen: hebt U niet geklaagd? Och waarom zou ik, alles welbeschouwd. Het is gewone kost, dat www! Dus eentje meer, daar zit ik niet meer mee.…

Moeder sprak met de rivier en wees ook de golven een weg naar de zee. Ze was ons zo nabij als het water dat haar nazong en door haar handen ook de vissen in een school dwong. Nu ze weg is lijkt zelfs het schuim niet meer te spelevaren, dragen bomen herfst, en vluchten vogels van de baren. Zo snel gaan de getijden en scheidt het…

Je keek me vragend aan en gunde mij het initiatief. Je wist dat ik het wilde, mijn god wat ben je lief! Ik kan het nu nog niet geloven, heb een gevoel alsof ik zweef. Maar het is niets van dat alles, ik droom niet maar ik leef!…

In jezelf moet je gaan zoeken dat wat je zoekt zal jou dan vinden jouw geesteswezen wil zich openbaren sta open om je te verbinden Verdiep je blik voelend naar binnen daar waar jouw waarheidsvlam ontvonkt verlang naar vervulling van ontwakend bewustzijn dat zich al ontplooiende geduldig lonkt Jouw reis inwaarts naar innerlijk weten waarin…