Alle inzendingen, jaar 2005, week 4

en als de regen nu de straten niet zo glad had gemaakt dat ik te laat nee ik ben nog niet te laat hollend door de tunnel tussen de botsingen door niet wakker tegen de droom in een leeg perron op ik ontloop de trein maar nauwelijks en sta op het holle perron te hijgen verdomd de strop het station lacht me uit duiven schijt op mijn…

O kroning aller kroningen! De nieuwe dichter-vaderlands, Die rijmt in vatbaar Nederlands Komt ook nog eens uit Groningen. Hoe anders dan de kunstenaar Die denkt dat hem geen metrum past. Maar ach, zo'n artistieke kwast Is simpel lui en sneller klaar. Er is geen "minder" en geen "beter": Het is maar net waar je voor kiest Maar met…

Hete tranen, bange tranen,zoute tranen, ze dringen in de bodem van Auschwitz. Diep in de grond vormen al deze tranen dagelijks in miljoenen geschreid een rivier van verdriet, om samen met andere doodsrivieren uit te monden in een zee van ellende. Luister naar die stroom, hoor hoe ze roept vol uit, zo vol van ellende, waarom, waarom, wat hebben…

Hoog gaan de wolken langs de Hemel Ik kwam van ver gevlogen En zoek in de verste verten een rustpunt Daar waar de hemel rust op haar bogen Machtig staan bergen aan het einder Leunend tegen reusachtige wolken Op de loden bodem van de tijd Mijn land zo stil en wijd Wachtend op de sluier Waarmee de nacht hen dekken zal Ver gaat mijn blik,…

De treinen zijn lang weggerot toch rijden zij nog elke nacht hun gruwelritten naar de dood Het schrille kermen van de remmen de stemmen, och…, ze zijn verstomd maar klagen luidkeels nog hun nood De barakken staan verlaten muren uitgemergeld overeind diep in geleden pijn gestoken De ovenpijpen zijn kapot als rook in dromen opgegaan van…

Ik luister naar motregen Die geleidelijk en gelaten In het hemd dringt De katoenen spons Alsof over een wolkenrand gebogen Reikend naar een havik Een engel zevert Boven heuvel en heg en weg en hei en wei En nog meer dat thuis hoort in deze orde Deze rij die rijmen moet Terwijl ik het omgekeerde verkies Een landschap van Breugel dat uit…

Herinneren ligt soms later in het kwetsbare verlangen gevoelens te baren uit schoot van stille ziel. Afwezigheid die me raakt vertelt mij het verhaal van de zoekende nomade de zucht naar thuiskomen. Het gemis zoekt dan woorden als voelbare letters die veilig het nest van papier induiken.…

Als God kon fluisteren in eenvoudige taal de warmte die haar gebaren in me wil leggen leegte schuilend achter deuren met ongrijpbare woorden. Dan wist ik hoe ver mijn geheugen lag het dorre, ruwe dat vlak schijnt daar waar ik mijn beden mis en de grond steeds kouder wordt. Het staan met handen die naar boven wijzen gronden geen voet in…

Het liefhebben dat brandt ontmoet strelend water, de stroom die huiden smelt god het teken geeft maar nooit haar naam vernoemt. Als we dan zouden liggen op grond die gewijd is aan liefde en het graven niet meer hoeft om weten hoe ver de woorden reiken als je ze niet langer uitspreekt… Dan bemin ik u, de gedaante het spelende voelen…

'Berend Botje ging uit varen Met zijn scheepje naar Zuidlaren. De weg was recht, de weg was krom, Nooit kwam Berend Botje weerom.' Er komen soms van die verhalen tot je Waar je maar liever geen geloof aan hecht En toch is de historie levensecht Van de mislukte zeeheld Berend Botje. Hij was een simpel iemand, naar men zegt, Of beter nog…

Toch nog zichtbaar in gewone sporen Zoals muziek en schilderijen In..., ja, zelfs in rode ochtendgloren Of in lange staande rijen Hoe kort van stof ook, het is tijd Die verandert als een landschap Waar een reiziger door heen rijdt Ook als hij loopt, steeds stap voor stap Maar het grootste deel is nog niet zichtbaar Van hetgeen in verten…

ik wilde sneeuw maar er viel regen in de vorst die jij voorspelde we zouden spelen in de witte wereld van mijn helden daar gaan waar niemand is geweest, terugkijken op je sporen is een feest de eerste zijn in niemandsland het ijs waar water strandt het vlaagt vandaag weer troosteloosheid ik had me zo verheugd op kou in winters landschap…

Ik adem zacht en zie om wandel door de maanden van wanhoop en verdriet lees de pijn in jouw ogen elke voetstap maakt geluid maar zachtjes nader ik jou dichter, steeds dichterbij schenk ik jou mijn tranen zij smelten tot samen één, daar waar liefde haar eigen weg zoekt in dit leven zal ik jouw leidsman zijn in de jaren die komen…

Angst, overwelmend, vol in deze nacht. Woede, brandend, krassen op m'n ziel. Sneden, gevoelloos, krassen op m'n arm. Angst, veel te groot, littekens, veel te diep...…

Ik had eens een chocolademan Hij is was zo heerlijk en zacht Ik smolt haast al van de passie Als ik aan een klein hapje dacht Zoete dromen werden bewaarheid Ik hield het niet meer op den duur Het was zalig om hem te proeven Zijn smaak was zo romig en puur Mijn allerlekkerste chocolademan Verdween hap voor hap in mijn mond Zachtjes is…

Ik had u niet gevraagd: gij zijt gekomen... Veel bloemen bloeiden in mijn stille tuin; de zoele Meiwind wiegde kruin tot kruin vol tere bloesems, fris als lentedromen. Ik had u niet gevraagd: gij zijt gekomen, Muze der smarten, in mijn stille tuin; daar bogen levenloos nu twijg en kruin, en bloem en bald verschroeide op plant en bomen. O…

Gedreven door vertwijfeling en wanhoop rent zij door de koude, mistige nacht. Haar auto is al lang rijp voor de sloop, er is niemand die haar op dit uur nog verwacht. Anders was ze nu in haar karretje gesprongen; de bestemming is in haar hoofd nog onbekend... maar het is eindelijk tot haar doordrongen dat ze om de juiste reden is weggerend.…

Hoelang heeft hij ons niet geïnspireerd Op deze site met al zijn speedsonnetten Bij voorkeur werd het nieuws gepresenteerd Door ons op het verkeerde been te zetten De winnaar werd dan ook - het kon niet missen - De leukste dichter van het land: Van Wissen (Voor wie het nog niet weet: Driek van Wissen werd gekozen tot Dichter des Vaderlands…

De supermarkten willen het niet snappen Gratis cannabis verbieden? Hypocriet! Bier is veel en veel verslavender dan wiet En dat staat luid en juichend in de schappen Maar de stunt brengt vast veel extra geld in 't laatje Bij de super staat Revu in een goed blaadje…

Er is een dichter die niet kwaakt maar keer op keer opmonter treft als hij een speedsonnet aanheft en opgewekt met droevig draakt Hij blaast het stof van poëzie en lucht het ledig met begrijpen zonder door regels af te knijpen zijn werk leest als een melodie Wis steekt de brand in triestigheden verruilt `t nobele polemiek niet met ongegeneerd…

We juichen opgelucht en vieren feest zien uit naar koningskind'ren en victorie Haken nu alvast naar voetbalglorie Om dat te vieren in de ware geest Want dan betekent zo’n gelegenheid Dat Driek van Wissen extra vreugd verspreidt…

Aanschouw mij, hier en daar, die bende Casselkoeien die louter bruin van haar, als zoveel bloemen bloeien, in ’t gers en in de zon, die, zinkend henentiet die, rood, het rode veld, vol rode vonken giet. ’t Is prachtig overal, ’t Is prachtig, hoe de huiden dier koeien liefgetal van vouwe en verwen luiden; ’t is prachtig hoe ze staan, gebeiteld…

begrip geboortedorp is meer dan geografische aanduiding een tijdsbeeld abstract album met foto’s geluiden die ik opving een krakend bed diggelend glas knappend illegaal brandend vuur buurman driftig geheven vinger stilte op trompet verbogen stuur van gemoffelde fiets met blokken rond pedalen schoensmeerdoosje met helft van knijper en weckring…

Een vlijtige coupeuse uit Almere was altijd vroeg uit de veren. Tot de baas haar bij zich riep omdat ze zich 1 keer versliep. Ze dacht toen "ach krijg toch de klere"!…

Een poes die verblijf hield te Dongen werd ruw door een kater besprongen. Ze klaagde: meneer, wat gaat u tekeer! U bezorgt me een hok vol met jongen!…

1 De jonge non ging plotser dan verwacht Een val uit bad Zo zei moeder overste die geen spier vertrok Op een overbelichte, korrelige krantenfoto Toch hoorde een voorbijganger Achter de blanke gevel van het begijnhof Een loze noodkreet Een gegorgel Gesis als van schuimend bloed Het bleef bij een gerucht Dovend in de wandelgangen Zo ook…

Ik houd jou tegen het licht, bekijk de lijnen van grijs naar zwart, vloeiend vormen zij negatief in een flits zie ik ogen vol liefde als een waas zinnen raken, glanzend is de afdruk, mistig de weergave, verkreukeld door verkrampte handen ga jij weer in mijn tas, die ja, waar gedachten schuilen in de vakjes, naast dat ene ...…

zijn er dan nog stormen die mij kunnen geselen is er dan nog wind die mij stuwt er zal geen horizon meer zijn om naar uit te zien er zal geen zon meer zijn die mij nog warmte geeft als jij eerder gaat dan ik is het nog maar de vraag wie het langste leeft…

Die dag had ik geen nacht verwacht. Een etmaal louter zonneschijn. Die dag zou onvergetelijk zijn. Die dag had mij lang toe gelacht. De toekomst werd verleden tijd, als jij en ik elkander smaakten, vuur en vlam ons beiden raakten. Dan werd mijn droom de werkelijkheid Toen, als weerlicht, onverwacht, een wolkendek, geen stergeflonker. De…

uren turen ademloos naar hoe jij vloeibaar verder leeft in water dat jouw ogen weergeeft wazig, bodemloos broos bid ik bang in wanhoop stokt in mijn strot het woord God als ik in dromen wegloop over de groene velden uit jouw vele verhalen die zich in mij inktzwart kil en hard herhalen…