Alle inzendingen, jaar 2005, week 6

je vrijt met mijn gedachten maakt woorden in mij los streelt aangenaam de zinnen verpakt in lichte blos je grift in mijn geheugen je naam, je hart, je lijf kus de tijd die ons nog rest voordat ik hem verdrijf…

Ik heb ooit in vlagen van koorts over moed per ellowie een spoedles of drie (honderd) vrij dichten genoten; poëzie bewonderd gekocht werd `n bundel hoe ik kloppen moet Ontroering is leuk echter zeer zelden goed wanneer er van leerboeken af wordt geweken ik heb daar al menigeen voor afgezeken na genoeg over wegen stelsel matig beboet Buiten…

Als we de steen mogen geloven Dan rust jij, Wim, vier lentes net, Hier haast een halve eeuw al met Je broertje Joris, dat van boven Boem! op je buikje werd geschoven Als veel te groot verjaarspakket - Geen toetertje deed rettettet, Geen wimpeltje werd rondgewoven. Er is sindsdien maar weinig leven Behalve soms die doffe ploffen Zo'n…

De zanger, verzonken in zijn lied, zingt ons toe: We horen het niet. Want we zijn bang voor wat hij zegt, de waarheid die hij aan onze voeten legt. We zijn blind en doof voor ons falen, we zwijgen liever nog in alle talen. Als koningen, lomp en volgevreten, leunen we achterover en we vergeten. Vergeten de oorlogen en het geweld, de onderdrukking…

ze noemen je een held maar je was zo alleen in het veld ze noemen je een held maar je had zo'n angst voor 't geweld je was nog jong geen twintig jaar was met jezelf nog niet klaar was bang voor het gevaar dat oorlog is jij wilde geen held zijn men maakte er een van jou die stierf voor zijn land voor zijn kameraden weerloos --- nodeloos…

Een blik van jou, Een woord van jou, mijn hart begint te zingen, vlinders in mijn buik hoe doe je al die dingen? Een knuffel van jou, een zoen van jou, mijn hartje gaat tekeer, een brede glimlach om mijn mond, van yesss daar is hij weer! Als uit het niets, in het iets, als hokus pokus pas, was jij opeens daar, zo onverwacht en krachtig…

een koele hand trok schoppenaas je veerde op maar je emoties bleef je wel de baas jouw pokerface doorzag een veelluik van geluk die ene kans, dan kon je leven niet meer stuk je zag de straten gaan in full-house was het druk maar niemand had nog zoveel azen staan voor een keer winnaar in het spel het leek je wel en stralend gooide…

meeuwen op de gracht over de hele lengte schreeuwen naar elkaar…

Zo voorzichtig, zo schuchter is het nog nooit dag geworden alsof op duizend schaakborden een volgende zet, nuchter en toch vol passie gedaan moet worden een nieuw spel met onzichtbare horden Aarzelend tikt de schemer op de velden vanuit het woud dampt het eerste gekrakeel en onder de wieken stuift het jongste meel een vredig krieken…

ik zag iemand gekleed in een pyama het raam uit het luchtruim in lopen tralies waren op zijn lichaam geschilderd ik zag een kurk drijven van een waterval waar ik geen handvol van kan bewaren vergeten waren de dingen voor een ogenblik ik zat stil en liet het water drijven in sluiers door mijn gedachten heen opdat mijn landerijen vruchtbaar…

Voor dropjes ga je naar de kruidenier Voor slabbetje en speen naar Prenatal Voor wijn en whiskey naar de Gall en Gall En voor een trouwring naar de juwelier Met een musical-idee ga je naar Joop En voor sponzen ga je naar de bioscoop…

Mentale begeleiding was een gril. De redenen voor Erik Reeps vertrek, zijn ook toepasbaar op Van Bastens plek en voor het voetbal maakt het geen verschil. Zou soms de Bond eens willen kijken dan, of het misschien ook zonder bondscoach kan? ------------------------------------------------------ Toelichting: De mental coach van het Nederlands…

De Zon, och arme, Is de enige die zich Zelf moet verwarmen.…

Als ze schamper lachen dan zien ze eigen waanzin als dingen die van jou zijn ze wijzen naar zichzelf verbergen hun gezicht achter stijf geworden grijnzen je bent niet kwetsbaar mensen zien de buitenkant de tranen twinkelen anders dan ze denken ze zien nattigheid niet de bron je hart is afgesloten veilig in je borst diep in je warme…

Waarheid geeft zich niet snel bloot verandert wat we dachten al te weten de wereld is zo wijds en groot het zoeken is vaak eindeloos verbeten Wat we nu begrijpen, gieten we in wetten gissingen verdiepen we in theorieën en we willen dingen naar onze hand zetten ze gaan verloren in kleine melodieën Besef op welke schaal we opereren (hoe lang…

I Je verlangen naar zijn trage wurggreep botst met zwakke zuchten naar de vrijheid slaafse trekken weten van geen eindstreep zochten macht in jou op vroege leeftijd jij begon en jij zult moeten stoppen niemand anders kan jouw wil verlossen maar je kunt voor hulp op deuren kloppen om zijn pijn je lichaam uit te rossen II Vruchten moeten…

een landschap tussen rivieren bewoond door naamloze dieren een zichtbaar goede waarheid, naakt de smalle toegang wordt bewaakt vredig vrij, gezonde toestand eeuwig oorsprong uit het hoogland veel vruchten om van te eten geen ellende te vergeten geen bewustzijn van geboden ook al is een boom verboden de scheidingskennis, goed en kwaad…

Als ik in de nacht naar de sterren kijk, weet ik: jij waakt over mij!…

Ik ben een kruising van Kelt en Romein. Een flinke scheut Spaans, wat Duits en Latijn. Ik ben een bastaard stirred maar ook shaken, een mix van veel kleuren een cocktail van streken. Krijg je de kriebels van Aaron en Aryan? Van Talmud en Tora van Veda en Koran? Weet dan één ding. Je dankt heel je leven aan vreemden die 't jou…

De steenarend zweeft stil Ooit door een Romeinse steenkapper Op een wapenschild gegrift Nu hangt hij als logo aan de fabrieksgevel Het gekroond symbool Op een veer na uitgeroeid Door loodhagel en pestdamp Door boer en jager uit het gewelf geplukt Terwijl het biotoop krimpt Overleeft hij op karakter en op drift Cirkelend boven de bergweide…

Ik dool door mijn hoofd op dit late uur en dwaal langs stille wensen, niet uitgesproken gedachten, halve gedichten, vage herinneringen, smeulend vuur. Ik dool langs niet geheelde wonden, onverwerkte angsten, heimelijke zonden, zacht verdriet, langs mensen die er niet meer zijn. Ik zie ze aan met weemoed en met pijn. Het is…

Je schrijft over liefde, maar hebt het zelf nooit gekend er is in jouw leven niemand die je daarmee ooit heeft verwend. Je schrijft over liefde, alsof je het op dit moment beleeft terwijl je zeker denkt te weten dat er niemand om je geeft. Je schrijft over liefde, en hoe je dit alles ziet maar tussen deze mooie regels schuilt een mens…

Je bent mijn krentje in de pap De slagroom in mijn soes De zachte smaak bij elke hap De stukjes appel in de moes De toefjes op mijn vla De vermicelli in de soep De frisse dressing op de sla De suiker op mijn snoep Ik heb het altijd wel geweten Je bent om op te vreten!…

bent u soms ook zo verontwaardigd om al wat hier gebeurt ? een steen door de ruit van een auto er wordt nauwelijks getreurd ja, een lawaaitocht voor een laffe tasjesdief waarbij het slachtoffer werd gearresteerd want de dader was crimineel lief en nu een psychiatrisch onderzoek op de moordenaar van Theo van Gogh waar zijn we toch mee bezig…

De dode kat ligt onder in de wal van de sloot, roerloos, kop half in het water, voorafgegaan door gierende remmen. De chauffeur stapt uit, dropt de dode kat vlot aan de slootkant, gaat er vandoor in zijn terreinwagen. Een late fietser vertraagt dichterbij zijn snelheid, ziet een dode kat, kop half in het water, voorafgegaan door baasjes…

Er zit een meisje achter het raam, Ze heeft blonde haren Al uren zit ze op die plek, Triestig voor zich uit te staren Er zit een meisje achter het raam, Haar hand drukt op het glas Ze kijkt verlangend naar buiten, Wist ik maar wie ze was Er zit een meisje achter het raam, Haar ogen kijken bang Gedachten schieten door haar hoofd, Een traan…

Sluit deuren en ramen, stem je gehoor af op frequenties waar calamiteiten zo goed als zeker worden verslagen. Hier dus. Volg de instructies uit sprekers nauwgezet. Gebruik de lift maar niet (gevaar voor schachtvuur). Trede voor trede daal je de trappen af. Zover je kunt gaan. Op hoge benen van angst om het raadsel binnenin te ontrafelen.…

Hare Majesteit heeft wat te zeggen, Zegt ze nu ook zelf, en de oud-premiers die knikten. Want inderdaad, zij waren het die van Bea pikten Dat zij staatsrechtelijke grenzen ging verleggen. Was eigenlijk niet het pleidooi in haar oratie: Een president aan het hoofd van onze natie?…

Herinner je: net in het nekje van de weg wat huizen verderop het werken van het strak rode gemaal gebouwd ten tijde van ooit de depressie, een uitzicht over magere slootjes, griendgronden en ander landelijk spul, te armelijk voor een vrolijke vakantie. Toch gingen wij steevast ieder jaar: mijn vader telkens meer gesloopt tot aan zijn dood…

Een heel klein stipje op je hand. Wat zou het zijn? Een u i t s c h i e t e r van gisteren, toen ik je met een zwarte pen? Ik weet het niet. Gelukkig is het nu. Want stel je voor: wij samen liggend op het stro der Middeleeuwen. Ik zag het zwarte plekje. Ik schrok me bijna dood, want het was het begin van inkt, inkt zwarte tijden.…