Alle inzendingen, jaar 2007, week 46

Er bloeit een Lelietje van dalen tussen ruïnes in Betlehem en de wind vertelt verhalen aan de wereld over hem Dus als het waait, weet dat ik luister misschien vertelt de wind me wel dat er Licht breekt door het duister uit een nieuwe kleine ster Of hij vertelt me van de Koning die in de nachtelijke kou werd geboren zonder woning waar…

Verlang niet naar mijn leven, want dat kan ik je niet geven.. Mijn leven is van mij!…

De vrouw verstilt met het fotolijstje in haar handen ze probeert de glimlach te vangen van haar die ze zo erg mist Tranen branden achter oogleden ze wimpert ze weg en fluistert zachtjes een glimlach die zo verloren huilt gedragen door de wind…

als de zon schijnt, schijnt de zon voor jou, als de lucht blauw is denk ik aan jou, je hebt van die hele mooie ogen, waar ik altijd aan moet denken, daarom is dit speciaal voor jou, daarom schijnt de zon speciaal voor jou, daarom is de lucht zo mooi, aleen voor jou, als de zon schijnt…

Prinses met je droomogen Toen ik het licht zag dat je omgaf je glimlach het monotone grijs van mijn wolken brak je schoonheid mijn bloed liet ruisen als een witte branding van pure extase heeft zich in mij onstuitbaar de passiebloem ontvouwd…

Luiers, kleine kreetjes, lief kopje aan de borst. Boertjes laten, stralende oogjes, een ontluikend lachen. Getuite lipjes, geheven knuistjes, keuvelen, eerste woordjes, mamma, pappa. Oogjes toch zo verwachtings vol, handjes op mijn wangen, armpjes rond mijn hals, kusjes, knuffels. Vlugge voetjes, baby's hollen ons voorbij, ongemerkt…

zo jong en zo mooi karakter dat warmte uitstraalt een slot dat je niet kan verbreken zachte stem die mij aanraakt ogen die ik streel gevoelens die men beperkt dromen om zich goed te voelen... omdat de pijn niet zou blijven bestaan.…

Ik kus de lelies op je ogen klim door het gras omhoog en laat me meezwaluwen met een zwoele windzucht. De hemel was zelden koeler dan het dauw, parelend tussen heuvels van verlangen. Ik heb geen aardevrees, toch ben ik bang mijn onsterfelijkheid te verliezen in de onpeilbare diepte van je ogen.…

Hautaine cultuur Oude bergen van aarde Afgegraven terp…

het beeld - jij bent van licht - breekt tijd open in eeuwige seconden waaraan een drenkeling zich vasthoudt in regen en storm zoals een witte lelie in onrustige dagen die de klaarheid van het water zoekt in deze vreemde wereld ik hoor nog steeds je stem, aarzelend bewegend toen ik de aarde wist dichtbij duisternis en zware…

heb nog even mijn palet gepakt de lentekleuren boven een smalle reep die zomer moest beloven daarna de gelen van de oogst de onderkant in warm rood met tikkeltjes oranjebruine tinten de eerste zwarte randjes dood maar de verf is verdroogd in het landschap van seizoenen na winterwit draagt lentegroen weer bloemen…

Worden we geregeerd of genegeerd?? Waar moet dat met dit land naartoe bij misdaad volgt bijna geen straf Verkrachting, doodslag en soms zelfs moord Tweehonderdveertig uur werkstraf... Zitten "zij" daar nou te slapen of snappen wij het misschien niet Daders' achtergrond is belangrijker dan slachtoffers hun verdriet. Iedereen loopt…

Zijn soort is dood, ze zullen niet meer jagen De snode graaf die zo bloeddorstig deed En blanke deernes in hun halzen beet (Vandaar dat wij nu sjaals en boerka's dragen) Door vampierjagers wordt het toegejuicht Maar volgelingen zeggen wel: 'het zuigt!'…

Door je porie parfumeer je mij van trillingen geen sprake Wang versmolten op de naakte dij ruimte bedingen voor de twijfelaar in deze bedstee…

geluk is wandelen met volle maan enkel met je schaduw samen.…

op de man af of hij porno schrijft misschien erotisch dicht blijft hij droog op zijn vlakte thuis, de deur gesloten zweept hij zich al eens een spierscheur op zijn geliefde die blijft vragen zelfs smeken om ja, nog ja, meer ja, oh ja en als de lichten dan gedoofd, de wonden van die dag gelikt - ze kreunen soms met twee - blijft alleen…

wie op het rechte pad wil blijven laat de zijwegen links liggen en kiest het hazenpad indien er beren op de weg zijn…

Je hebt een goed verstand Je maakt mijn hart van zand En je blaast het weg Door je gevuiste hand Je staat open Zodat het op jouw land En dan zal het smelten tot het in je brandt En het vreemde is, je hebt het niet gevoeld De weg leek onbereikbaarder dan ik dacht Maar doe niet alsof je me zag staan Ik was diegene die zo om je lacht Ik…

Liefde moet niet lijken Maar moet steeds blijken Een lief of klein gebaar Raak die gevoelige snaar Liefde is niet te dwingen Maar moet je toezingen Ontmoeting vol van geluk Zaligmakend verrukkelijk Liefde zal steeds groeien Harten zullen opbloeien Vervlochten in samenzijn Twee zielen op een lijn Liefde verlangt openheid Praten huilen…

Vroege herfst Oktober in de tuin het vermoeide groen na al die inspanning nog een laatste gebaar nog wat resten kleur hier en daar in het vochtig lage licht het vroegvallend blad van de kersenboom de geur van voorbij ik huil.…

bomen horen zien en voelen anne keek naar haar kastanje kaal schitterend in de winter de boom ontlook voor haar ze verliefde in de prille lente hij hoorde de ontzetting voelde de verstikte gevoelens van twee jonge mensen in de zomer van 1944 voorzag de lijdensweg niemand durfde het toen protesteren tegen gebral misschien had het ook…

Zomaar iets van liefde vederlicht in de morgen waar de dag nog droomt in kinderogen die blij blinken. Eén enkel geluid van welbevinden en toevertrouwen tot de dag al wat ouder wordt en de uren verstrijken in plicht. Moeders die kijken en verstaan en enkel iets van liefde zijn.…

De bohoom de bohoom wordt hoe langer hoe zwakker maar geen zachte dood voor de arme stakker kermend zal hij stoer rechtop moeten staan voor hem nog geens kans om de hemel in te gaan. Het meisje van elf zou zeker goed snappen dat d'r boom er nu eindelijk ook mee wil kappen.…

Langzaam loop ik, stap voor stap naar het einde van de weg Tot ik een glimp kan zien van de horizon Die uitnodigend naar me lacht Me roept, me wenkt En ik loop verder, stap voor stap Daar, waar de stilte me omhelst als een deken van fluweel Waar de vrijheid mijn zorgen verjaagt en me een zee van zonnestralen schenkt Daar zal ik heengaan…

ik schrap de ogentroost en plant een kijkerskus op je gesloten leden pluk parels uit je wimpers in ruil voor het ontluikend blauw dat nu ongezouten schittert je oesterblik wordt een open vizier en ik lees de pas-de-deux nog voor een zwanenzang de lucht vertroebelen kan…

Al lopend langs de vaart hoor ik iets fluiten het zijn de kruiden met een kanten scherm ze groeien zo maar gratis in de berm dus bivakeer ik vele uren buiten. Geluk is volgens zeggen niet te koop vandaar dat ik als bijstandstrekker loop.…

Wanneer de mens geluk heeft met z'n lot, en euro's heeft gewonnen, wat 'm zint, dan wint niet hij alleen: een Ander wint dan zijn vertrouwen in de vorm van God. Wanneer 't een mens bijzonder slecht vergaat, doordat een wens alweer niet is vervuld, dan geeft-ie onverwijld aan God de schuld of gaat-ie schelden, dat-Ie niet bestaat. Voelt iemand…

indien ik jullie zou tekenen, 'k zou niet weten waar ik moet beginnen, laat staan te beëindigen. indien ik jullie zou beschrijven, kom ik gewoon woorden tekort. het moet in stenen gegrift zijn, zodat ze nooit vervagen. indien ik met jullie plezier wil maken, dan zijn er veel te weinig dagen in een jaar, veel te weinig in een eeuw,...…

Je kunt me zien en voelen toch doorgronden lukt je niet ik lach, ik huil maar het waarom is niet te begrijpen. Werkelijkheid is anders toch is gevoel mijn medicijn ik trek van buiten diep naar binnen en laat het nooit meer los.…

zo eenzaam ben ik met achter mij de lege akkers toonbeeld van mijn omgekeerde wereld bewerkt en toch gebroken en de mensen ze gaan te snel aan mij voorbij hun rode maskers onbedrukt betamen zich de stilte alsof gesloten woorden vertellen dat ze liever zwijgen ergens in de verte klinkt nog vluchtig wat muziek…