inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 18.057):

Waar de wilde lelies groeien

Ik kus de lelies op je ogen
klim door het gras omhoog
en laat me meezwaluwen
met een zwoele windzucht.

De hemel was zelden koeler
dan het dauw, parelend
tussen heuvels van verlangen.

Ik heb geen aardevrees,
toch ben ik bang
mijn onsterfelijkheid te verliezen
in de onpeilbare diepte van je ogen.

Schrijver: Edwin van Rossen, 22 november 2007


Geplaatst in de categorie: liefde

3.0 met 22 stemmen aantal keer bekeken 807

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
kerima ellouise
Datum:
22 november 2007
Email:
kerima.ellouisehotmail.com
ik blijf fan van je prachtige poezie en de diepte!

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)