Alle inzendingen, jaar 2008, week 13

Ergens ver weg tussen riet en kroos Klinkt gedempt blij eendgesnater Het schaatsenrijdertje is hier virtuoos Trekt een v-spoor over het vlakke water Neemt bocht en hoek met speels gemak Stopt hier eventjes bij een geknakte stengel Met daarop een kleine rode huisjesslak Weer door gaat hij… de snelle bengel Bij een groen obstakel ligt hij even…

de oude jas, het lange sluike haar een grauw gezicht, getekend door het leven een monument door grote haast omgeven geen tijd voor rauwe stem en een gitaar een allochtoon werd echte Hagenaar zijn geest is in de tijd van toen gebleven in jaren van een onbelemmerd zweven de heimwee sluipt door heel zijn repertoire muziek ontstijgt het Haagse…

jij verhuist van pels naar pels huis naar huis je bent niet meer dan een zuigende luis eenmaal bloedverzadigd spring jij over ongenadigd besmettend mensen met Hepatitis-C lazerus en stoned van Heroïne en Coke doet veilig vrijen bij jou niet mee ik zal als jij in de aarde verzinkt een stuk vel overblijvend met mijn naam geínkt op…

Is dit de nacht van dromen van kristal, Dat eindelijk dan toch vrede komen zal? Vrede voor wie zoekt, voor de dichter? Voor de kansarme, voor al wie zoekt? En rust wordt gebracht door de wind, Voor al wie het hart in zichzelf vindt. De wind van vrede kleurt ons lichter, De droom van macht wordt opgedoekt. Is dit de nacht van dromen van kristal…

Mijn ogen blikten je strakke lijf, hard, strak als ijzer. Wilde kennen jouw staalharde wil, bleef bij je als was ik gelast aan jou. Jij, als uit één stuk gegoten brons. Zo wilde ik jou beleven, versmelten met je. Maar nu, een leven verder de erosie. Wat over bleef na het smelten, de slakken, verkoold verdriet.…

zo klein in de kleuterklas vormen, knippen, kleuren hier moet alles nog gebeuren met je mooie rode boekentas.…

je opgestoken wind huilt regen in ons bloemenbed waar borders de seizoenen kanten jaren hebben daar patronen in gelegd gesteund door vaste planten er was te weinig ruimte voor eenjarig bloeien het almaar snoeien bleek funest mag ik je vragen de opgestoken wind in minder vlagen te laten regenen op ons bloemenbed krijgen…

starre ogen geklonken in barre paniek kijken mij aan ik schat behoorlijk ziek het vooroordeel zeer ernstig gewogen door een breed representatief publiek ik bouw dit gedicht vanuit vierkant omdat het mijn haarvaten raakt het wordt wel steeds smaller omdat mijn onvree bedaart ik eindig in kalme vrede zoals het God behaagt hij schiep ooit…

Daar was hij weer met zijn gouden stem De man die maar niet oud kon worden Remco Campert Bij het afscheid van de God der Belgen die niet weg mocht maar toch ging Jezus wat een dichter van de eenvoud die de tijd verslaat…

wederom gezwicht een tekst gericht soms is het net een gedicht maar vaker nog dolen een kreet in de nacht van harte aanbevolen dag droom…

Ik dacht dat ik je vertrouwen kon. Vanaf het moment dat je een plaats in mijn hart won, was je speciaal, uniek en vooral onmisbaar... 6 jaar lang waren we beste vriendinnen, twee handen op één buik. Ik dacht dat ik je vertrouwen kon. Maar mijn vertrouwen werd beschaamd. Onverwacht, ik had het nooit gedacht. We groeiden uit elkaar... De…

De nacht was over Doch ontwaken wilde ik niet Kon niet het dodenmasker afwerpen Om al wenende met betraande kussen De dodendans liefdevol te starten Dansend in de poelen van jouw ogen Daar ik nog steeds in liefde geloofde Dan overmeestert mij het blijde verdriet Weer dans ik mij omhoog op die kille berg Angstig om de betovering te verbreken…

In twee jaar zijn we van heel wat verlost De storm rond Wilders zal dan zijn geluwd De farmaceut is in een hoek geduwd En rekent voor zijn pillen wat het kost Een doosje Fitna is dan wel bekend Als hersenhelftenvoedingssupplement…

Op de Voys: Ick bender een arme Pellegrim siet. De Minne die in mijn hertje leyt, Die sal niet eynden noch sterven, Al schijntet dat ick door teghenheyt Mijn Lief sal moeten derven. Al reys ick te Landt en over Zee En swerf in vreemde Steede, Mijn Liefs Beeltenis draach ick mee In mijn gheneeghenthede. Al ben ick daer wel veel jonst*…

grond ruikt er anders onder de bruggen vossenstaart en fioringgras buigen er naar het kabbelend water Madison County spreekt niet meer tot verbeelding de witte stijlen met een handdruk, waartegen eens een wit papiertje prijkte zullen gegraveerd worden met een initiaal, bruggen verbinden immers en waar ik lang heb lopen zoeken naar…

Diep in mijn gedachten zie ik ons samen je hand op de mijne elkaar teder aankijken wegsmelten in je blik eindelijk toegeven aan de zwerm vlinders die al zolang gevangen zitten in mijn buik en in mijn hoofd, en na al die maanden kunnen wegvliegen zachtjes naar je lippen liefdevol zoenen kon ik je maar zeggen hoeveel ik van je hou...…

Tussen de wieren bleke zonnebloempitten - ik begraaf ze thuis…

Vergeet maar dat ik heb bestaan En laat me verder gewoon met rust Mijn leven zal alleen maar beter gaan Daarvan ben ik me volledig bewust Laat me los, ik wil niet meer Ik wil niet meer op mijn tenen lopen Schenk je geslijm maar aan een ander Mij zal je niet meer slopen Ik kan jouw woorden niet meer aanhoren Ze zijn nietszeggend en zo leeg…

daar waar ik wankel toch de lijn heb uitgezet belet het evenwicht me nog de drempels steeds te nemen keer op mijn schreden terug jouw ogen prikkend in mijn rug…

Godslasterlijk en kwetsend zijn uw beelden, uw woorden oneerbiedig en spotziek. Als Allerhoogste duld Ik geen kritiek, vreest thans Mijn toorn, gij ketters en misdeelden ! Vervloekt, o heidenhonden, honderdmaal, Ik keer mij van u, Ik, Louis van Gaal.…

Laten we gaan struinen in het veen onze weg zoeken tussen veengras en modder op verende turfpaden steun aan de wallekant en aan elkaar Laten we nat van de regen tot de enkels wegzakken in een zompig land bij een schraler wordende zon in de stilte van de namiddag met alle poriën open en je zintuigen op scherp niets anders ervaren dan…

Toon je vriend des daags en ik zing de nachten door tot ik hoor de klink…

Je zweeft rond in mijn hart Je zweeft rond in gedachten Je zweeft rond in dromen.... Je zweeft rond elke nieuwe dag Je zweeft rond in herinneringen Je zweeft rond stil onzichtbaar Je zweeft rond om mijn aura Je zweeft rond steeds weer.... Je zweeft rond onuitwisbaar Je zweeft rond dicht bij mij....…

ergens in een toendra van Alaska zit hij half bevroren te mompelen in de top van een besneeuwde denneboom zijn gezicht en snor ijzig bezet de oogleden bevroren het hart slaat één op tien in een spiritueel gevecht zijn geest reist mee in de wind richting een iglo kilometers verder waar zijn broer bloedig gewond door de beet van een ijsbeer…

bij zijn begrafenis weende de zon en vierden de duivels feest wat mij verbaasde want ik ken geen vromer of braver man in de kerk ondernam een spin een tegenoffensief ze weefde een ontsnappingsdraad van aan zijn kist tot helemaal in de nok misschien hoort die ook bij het pakket zoals de lijkbidders, de prentjes en de koffie achteraf…

met wiegende uitstekende heupen tracht de mannequin sierlijk geprogrammeerd over de gestoffeerde landingsbaan te lopen terwijl de voyeurs, zoals ik, zich vergapen aan de anorectische libelle voorzien van in vel verpakte ronde knopen vanuit een smile gepleisterd op twee konen ziet zij mij glazig aan zij draagt een modieuze…

de vrouw, die hier woont is vaak toch zo dwaas vooral vandaag in de lente wat vogelgekweel, een zonnestraal ze rent als zot naar buiten lacht naar elke bloeiende bloem die dag sta ik, grasmaaier nog steeds nietsdoend te wachten en zij, zij droomt daar in haar hof…

Eerst waren we wel onwennig, wat wil je, maar het Ging eigenlijk best goed, wij waren dan wel Niet de jongsten meer, maar toch, en ja hoor, In tien minuten tijd wist ik het, en sloeg ik mijn arm om je heen. Kennen deden we elkaar eigenlijk toch al, Naar elkaar hadden we immers alles al gemaild Ook de, zeg maar, intiemere verhalen, de “ins en…

ooit is er een begin, ooit is er een eind. maar onze liefde is voor altijd. onze liefde heeft een begin maar kent geen eind. schatje ik wil jou niet kwijt. jij bent wat mijn hartje begeert, jij zit in mijn hart en voor altijd. ik heb mijn hart op slot gezet en met jou er in, de sleutel? geen idee! de sleutel zal niemand meer vinden. schatje…

Als jij mijn handen vastpakt In een woordloos gesprek Houd me dan stevig vast Lees me Voel me Houd van me Zoals ik van jou Fluistert de wind Haar woorden In zijn hart…