Alle inzendingen, jaar 2009, week 5

Vervuld van warmte een gelukszalig gevoel Je geur geeft me rust zo veilig en zo zwoel Benevelt door passie blijf ik maar zweven Jij bent mijn roze wolk Door liefde gedreven Bij jou zijn is heerlijk wil niets anders meer Steeds samen met jou in extase keer op keer Mijn hart is jouw hart sprankelend als water Intens liefdevol trouw…

Karakterbomen tekenen het karakter geven gave wortels aan de geest hechten het hart aan de emoties en al die tijd geschreven denk ik dat je mij zal herkennen in toon van gevleugelde dromen ritme van jouw onbaatzuchtige ziel tot groter groeien, wijs bemoeien nodig jij onvolkomen lentedruilen tot krachtigere adem, zuurstof vermogen innerlijk…

Onze Godskennis bestaat uit voorlopigheid. Onderweg zijn we. Zoekend, naar een ontmoeting blijft God meer dan ons kennen…

Geluk zit in kleine dingen, een klein hoekje een klein gebaar Geluk zit in een klein voorval een lachbui of simpel maar Geluk moet je snappen, begrijpen, aanvoelen is niet raar. Geluk zit in elkaar tegenkomen, een groetende goeden dag wensen al zou de regen naar beneden plenzen Geluk zit in ’t lachen van een kind, een schaterlach van…

Nadenkend over het leven Misschien maar voor even Vragen waarop je geen antwoord krijgt Misschien is het beter dat je zwijgt Maar in je hoofd blijft het malen Gedachten die steeds maar weer afdwalen Waarom? Vragen die je beter maar niet stelt Antwoorden die je niet krijgt Tollen blijven ze in je hoofd Van levenslust beroofd…

Nu zelfs blijkt dat Andries Knevel ook zichzelf kan bekeren en als evolutionist weer verder door het leven gaat heb ik als heiden - om het even voor het eerst in heel mijn leven toch een kaarsje opgestoken in de hoop dat Hij bestaat Toe Heer vergeef hier al mijn zonden hopelijk ben ik niet te laat…

Vertwijfeld staar ik naar de einder Waar jij verdween Ik ruik je geur die hangt aan mijn jas Omhelsing, voor het laatst bijeen Ik keer me om en recht mijn hoofd Mijn lijf en mijn leven Je bent weg nu maar verward denk ik Waarom je niet gewoon bij mij bent gebleven…

Waar namen er niet meer toe doen De Merwede stroomopwaarts wegvloeit in de Waal Gras uit stenen groeit Daar ontstaat Vreemd genoeg Alsof mensen wolven worden Vrede in de waterlinie Een fort dat nooit meer onder vuur ligt Organisch Zonder er iets tegen te doen…

En al achteruitlopend die berg op Die berg van principes Draaide de wind En ik Ik draaide mee…

Mijn denken zit naar zichzelf te kijken. Zo moet een nog niet ingevuld cijfer van een Vijf-sterren sudoku zich voelen. Exact zo. Dat het niet past, dat het niet klopt, echt niet echt niet Gewoon, maar uiteindelijk dan toch: een hokje van 1 bij 1. Stiekem wel. Niet eens stiekem eigenlijk, maar bedoeld. Ook de maker van de sudoku maakt fouten wellicht…

Ik denk aan jou En aan geen ander Dat maakt gelukkig Voelt heel fijn Aan jou en mij En dingen samen Onze momenten Groot en klein Ik denk aan jou In mooie kleuren In zacht pastel En hemelsblauw Ik herken je zelfs In frisse geuren In alles zit Wel iets van jou Ik denk aan jou Gelijk geen ander Ieder moment Telkens…

‘k Heb de hele middag naar ‘t debat gekeken er werd niet van de standpunten afgeweken, het parlement had heel veel vragen, maar de premier vroeg bedenkdagen. Er werd veel gesproken maar weinig gemeld, opnieuw is er weer niets verteld, de vragen zijn onbeantwoord gebleven, waarom geen antwoord gegeven? Hij heeft ze niet hun gelijk gegeven…

ze ademt vluchtig braakt zich de nacht in verbergt zich achter woorden en geeft de pen de schuld ze veegt het spuug van haar lippen duwt inkt in het papier verraadt haar eigen gedachten en geeft de dag de schuld na iedere zin verder ontkleed ze geeft de lezer de schuld…

Zacht zucht de fluister van de wind over moeder aarde het stormt niet maar een warme glans van liefde bouwt bruggen en kastelen vriendschap straalt van noord oost naar zuid west ze vangt het op met beide handen haar voeten dansen vrede ze wil dat verder dan over de horizon fluisteren tot waar nu nog de bomen kaal van tak in de wortels…

Het symbool van de oneindigheid kan met één pennenstreek worden genoteerd. Lente, zomer, herfst, winter. Dag en nacht. Zo eenvoudig is alles. Geboorte volgt dood op; nieuw leven begint bij het eind. Het leven is eindeloos.…

Sterren leiden mij de weg van mijn wensen de weg van mijn geluk. Nergens was ik zo van bewust dan dat het allemaal wel komt ik las en dacht. Het gevoel gaat verder dan driedimensionaal en ook dan onsterfelijkheid. Toeval is slechts voor de dommen al mag ik dat niet zeggen want oordelen is niet goed. Sterren vertellen mij te…

heb de contrasten afgetast in kleur het donker overheerste penseelde toch in wit met muziek die niet kon komen weg met het winterse palet mijn orkest speelt lentetonen de krokus preludeert narcissen spelen geel violen in strijk en zet wordt zo ons muzikale voorjaar op noten ingezet…

In de wereld van mijn zelfkennis voeg ik elke dag iets toe... In de wereld van mezelf laat ik elke dag iets los.…

Kom doe als Weemoedt: dans in het rond de kamer door met kat en hond. Vraag ook de hamster eens een keer, spring met de goudvis op en neer. Strooi eens wat licht in kier en scheuren en laat de bladluis niet vertreuren. Maak toch plezier en zing een lied: het leven is zo eenzaam niet als je eens denkt aan hen die varen of bung'len aan een straatlanteren…

Mooie dagen komen dagen van warmte en tederheid van hevige passie gehuld in een warme knuffel…

Als vogelende fotograaf werd Boven Iran de ene na de andere Met liefde vastgelegd Kleurrijke, haarscherpe luchtfoto's In mooie, grote lijsten met led verlicht Kunstzinnig. Goed bepaald Natuur. Cultuur. Archeologie Kobaltblauwe meren. Uitgestrekte woestijn En besneeuwde bergen Archeologische vindplaatsen Verspreid over Iran. Unieke collectie…

O' La Descente Infernale, mijn eigen, kleine Goddelijke Komedie, op weg naar de onvermijdelijke negende ring; overwoekerd door zeshonderdzesenzestig voetstappen spiegelbeeld, beklonken bij elke druppel die ik vind, O' La Descente Infernale, het geschal der trompetten, de lofzang die wonderschoon weerklinkt, bejubeld en bezongen, slechts Judassen…

ik weet niet of de zomer me verblijdt met een warmte die nooit wordt vergeten met nachten wanneer jouw boezem de ochtend sneller brengt dan ik zou denken een beetje Beethoven, een vleugje Bach of gewoon een frivool orkestje met een bombardon waarvan de slagen galopperen over het pleintje alwaar ik woon als ik mocht hopen wenste…

Een huftercursus moet er toe leiden Dat er eindelijk voorrang wordt gegeven Aan wegmisbruikers die bumper kleven Met deze vorm van rekeningrijden Wat het eerst op de cursus wordt geleerd Is dat men de betaling voorsorteert -------------------------------------------------- … Tegenwoordig wordt er een “huftercursus” gegeven aan wegmisbruikers…

Ik heb geen hartje van zilver, En ook niet van goud. Maar wel een hartje dat van jou houdt.…

Je hebt je bewezen in een volmaakt wezen, gekleed of naakt, ik weet niet wat me het meeste raakt, een schoonheid, de eenvoud van het ‘ zijn ’, verleidt mij tot stilte, dieper dan al de kleren van de pauwen in hun drachtige veren, zich uit als alle vogels te samen, in vrije vlucht van bonte specht tot Vlaamse gaai, veel herken ik niet…

Als innerlijke stem ervaren gemoedsrust kwam tot bedaren geweten gerust problemen berust voor altijd het zwijgen opgelegd grenzen weerlegd toekomstvoorspellend bepaald consequenties verhaald paradijs gevonden in een mens zonder zonden!…

Avondlicht Zo ’s avonds voor de buis gezeten, zie ik veel wat ‘k liever niet zou willen weten, probeer de gaos uit mijn hoofd te drijven, maar ’t lukt mij alleen het op te schrijven. Soms lukt het mij en breng ik iets tot stand, en plant de chaos in een helder verband, ellende die wordt aangericht, dwingt deze in de bedding van een gedicht…

Naakt zonder zadel oogst zij ongekende gratie Een gemonde uitnodiging van wulpse schoonheid Gereed om u te vervoeren naar grote hoogten Om al bonkende de erotische velden af te draven Maar hoedt u Pas dan als zij u haar vleselijke massa toont De bron met bedwelmde geuren Nodigt zij u uit om haar hard te bestijgen En met haar te versmelten…

Nog één keer in mijn leven, kon ik mijn hart aan iemand geven. Alle woorden, alle daden... ze lijken nu overbodig. Weet je wat? Hou mijn hart maar, Ik heb het niet meer nodig!…