Alle inzendingen, jaar 2011, week 5

Ik herdenk nu stil de uren onze liefde, vol in bloei heeft niet lang kunnen duren geleid door innerlijke groei besloot ik ons te scheiden het genot en het vermaak we danken nu ons beiden onze wederzijdse smaak hoe ik het ook probeerde je raakte mij niet aan bleef bij zedeloos jongleren verlangen naar de maan nachten werden eenzaam…

Mijn gedachten heb ik op nul gezet Maar toch voel ik nutteloze vragen dringen Ik voel met nutteloos, toon geen verzet Blijf voor de buitenwereld dansen en zingen Maar wat zie je als je binnen mij kijkt Iemand met veel gevoel die niet weet wat ze wil Waarbij alles niet vanzelf lijkt Vragend en vechtend blijft ze stil Een vraag knagend diep…

Ik kan de liefde doden, het bloed afvegen, getuige spelen Ik kan je zien op de plaats delict niet verschrikt, in je schik Ik zal je helper zijn, handlanger, leven korter.…

Kolderiek periodiek (nr. 33 uit een reeks van 100) De snaar van de gitaar brak tijdens het spelen, maar het bier was zo goed dat het het publiek niets kon schelen...…

( en zaden verwaaien ) Een traan ontrolt aan het verblinde oog weggezonken in het licht van oude aders Een hand ontvouwt levens ouder geleefd en jonger te gaan Het geheim kleurt zachte gezichten zonder des maskers treurnis Het is geen heilig moeten om de wilg te verplanten als wortels krom trekken Het is het verwaaien van het…

Voor R. Ogen struikelen over gebroken glas over versleten regels die ooit in onmin het daglicht zagen Mijn handen vouwen je beeltenis samen Met betraande ogen kijk ik richting de overwoekerde tuin waarin de boom een tak breekt Het regent vragen in late uurtjes er wordt druk gespeculeerd vanuit te strakke keurslijven In een terugtrekkende…

In deze nacht daalt het licht lenig uit een slanke maan Behulpzaam smelt zij op mijn lichaam in een golf van zeldzaamheid In dit donkere uur kleur ik opnieuw de woorden in, smeed ik hun gestalten archaïsch, eindeloos In verlatenheid opgenomen boort angst een illuster fluisteren van fragiele lichtdeeltjes in een te kleine ruimte…

Zijn kemel! ‘t Levend schip, dat door de zandzeebaren Zijn koers houdt, rijk bevracht met keur van Oosterwaren, ‘t Woestijnpaard, dat in ‘t zaal, hem door natuur gewrocht, Zijn ruiter rustig voert door d’eindeloze tocht, Hem knielend afwerpt en weer opvangt, en, waar de ogen Vergeefs een waterdrop als uit te lokken pogen, De karavane met zijn…

Al dat gevraag, Over de ozonlaag. Of wat dacht je wat, Over het ozongat. Het blijft allemaal wat vaag. Heb ik ook nog een vraag, Hoe laag hangt de ozonlaag ?…

Het was prachtig Alleen kort en krachtig Toen het gebeurde Werd het haar te machtig. Het was wat ze had verwacht van haar eerste huwelijksnacht.…

In winteravondkou, in het groot open van het blauwvloeiende belopen roestrandig staal, spichtig, onzichtig nu de nieuwe maan als een fijn edel veertje, als een losse haal en dun getogen. Rondom vochtig staan de zwarte sparren, lorken gril verwezen, verzameld onderhout, somber en nors, maar onder de donkerte der schors is helder al het…

Vreemd, dat boom en tak zo stil staan In het gouden licht vandaag, Dat de bladertjes zo stil gaan, 't Een na 't ander, naar omlaag. Dat het zonlicht zo voorzichtig Door de ijlheid straalt van 't lof, En het groene blad doorzichtig En veel edeler maakt van stof, Dat het windje in de twijgen Zo behoedzaam gaat te werk En aleen wat…

Toelichting: voor het ondernemerschap van de Turks-Nederlands-Rotterdamse horeca-ondernemer Recep Aluc heb ik als oud-bedrijfsadviseur van de KvK Rotterdam maar ook als zelfstandig VIP-omlijster en inwoner van het Scheepvaartkwartier enorme bewondering gehad, waarbij het hem ook niet ontbrak aan respectvolle en geïntegreerde humor, zoals bij onze eerste…

Een knipoog geven maar ook ontvangen is als een onzekere glimlach die wonderen kan doen in het ontdooien van je gezicht en vooruitzicht…

Inspiratie, voorheen de gefleste geest Verstrikt en volkomen lamgeslagen Writersblock waarvoor de dichter vreest Muze van duizend-en-één-nacht en dagen Bezorgt illusies van alle dagen feest Blijft één nacht om inspiratie aan te jagen Inspiratie, thans de geschreven gedachten Vrij en volkomen vrij van vragen Muze van duizend-en-één-dag…

Verlangen naar iets dat blijft hangen maar niets blijft hangen ja, de was mits opgehangen.…

Mijn lichaam is allang over de helft van zijn kunnen, hapert meer en meer, gaat niet meer zo zwierig van de trappen op en neer, neemt veel vaker de lift, stort zich na het openen van de voordeur gelijk in bed en slaapt aan één stuk door, droomt van zijn geliefde vrouw en schokt van de navrante afwezigheid daarvan. Toch zwemt er een krachtige…

(voor Zahra Bahrami) Natuurlijk is het niet moeilijk voor beulen om een strop rond je tedere nek te leggen en je via een valluik naar de andere wereld te helpen, ze doen waar ze goed in zijn; ware mensen afkappen, omverzagen, neerknallen. Maar diezelfde beulen zullen bij God in ongenade vervallen, daar ze de liefde gehaat hebben en zelfs…

(voor Mirjam Bruijn) Je bent nu bijna een maand weg, maar niemand weet hoe het je vergaat, omdat je alle banden hebt verbroken. We kunnen er naar raden, invullen hoe het met je gaat, maar dat voldoet niet echt. Hebben ze je nu helemaal te grazen genomen? Moet ik Rambo sturen? Bruce Willis? Superman? Volgens mij heb je je laptop nooit meer…

Ik heb mijzelf gezien in een spiegel van een warenhuis, het haar groeide alle kanten op, zo lelijk is zelfs geen wilde popmusicus, verslaafd aan cocaïne en heroïne. Ik breek alle bruggen tot communicatie af. Vertrouw geen enkele vorm van liefde meer. Kan geen enkele kritiek meer verdragen. Kap dan alles af. Wil geen aarzeling en de zwakke…

Ik zou jullie allemaal zo graag willen verlossen van jullie eenzaamheid en het intense verlangen naar veiligheid en liefdevolle handelingen, maar ik ben maar een mens en niet de God die wij denken te peilen. Ik drink jullie stille tranen als te sterke drank, kots het uit als lichaamsvreemde materie. Het is ook niet jullie favoriete thema…

Soms, na weer zo'n dag vol woordgeploeter, erwtensoep die te koud genuttigd wordt, kipfilet die ik deels rauw naar binnen werk, yoghurt met schimmelplekken toch, hé bah, maar echt, mijn maag knort niet voor nix, stop er wat in, het geeft niet wat, desnoods de befaamde bloemenbollen uit de oorlog, die men in wekflessen als relikwieën bewaart.…

Godverlaten strand mijn lippen proeven het zout van eigen tranen…

Onder de hazelaar op het restje grauwe sneeuw een vleugje stuifmeel…

Hoog nasaal gakkend het voorjaarsteken schrijvend welgemoed noordwaarts…

Onder geknakt riet wacht roerloos de oude snoek op snelle actie daarom doen we maar het spel wie het eerst beweegt verliest…

Loop niet voor me uit ik kan misschien niet volgen... loop niet achter mij want ik ben vrijwel zeker dat ik je niet kan leiden…

Des te leger mijn afstandbediening is druk ik vinniger…

Brekende golven waar de zee het strand ontmoet ..onophoudelijk…

De storm buiten, doet zich te goed aan alles wat los en vast zit en zat. Wat een geluk dat we binnen alleen maar het geluid meekrijgen!…